“သူရႆဝါႏွင့္ Chatting”
ဒီတစ္ပတ္ ေရးဖို႔ စိတ္ကူးမိ တာကေတာ့ Chatting ပါ။ ဒီေဝါဟာရ ကိုေတာ့ အေထြအထူး ႐ွင္းျပစရာ လိုမယ္ မထင္ ပါဘူး။ အျမန္ယာဥ္လိုင္း ေတြလို ျမန္ဆန္ရမ္းကား .. အဲ .. အဲ .. ျမန္ဆန္ထြန္းကား လွတဲ့ နည္းပညာ ေခတ္ႀကီးကို အလြန္အက်ဴး နည္းမွန္လမ္းမွန္ ေလ့လာ လိုက္စား ႏုိင္ၾကတဲ့ သူရႆဝါတို႔ ျမန္မာ ႏုိင္ငံသား အေတာ္မ်ားမ်ား ကေတာ့ အင္တာနက္ ဆိုရင္ ခ်က္တင္ထိုင္တယ္ ဆိုတာနဲ႔ တြဲၿပီး သိၾကပါတယ္။ ခ်က္တင္က ဒီေလာက္အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တေတြကို လႊမ္းမိုးထား ႏိုင္တယ္ခင္ဗ်။ အင္တာနက္ စသံုးခါစ User အားလံုးနီးပါး ခ်က္တင္ မထိုင္ဖူးသူ မ႐ွိဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ သူရႆဝါ ကိုယ္တိုင္လည္း အင္တာနက္ စသံုးတတ္ ခါစမွာ ခ်က္တင္ထိုင္ျခင္းနဲ႔ မကင္းခဲ့ပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကိုဝမ္းကြဲက ကၽြန္ေတာ့္ကို အင္တာနက္ သံုးတာ စသင္ေပးမယ္ ဆိုတုန္းက တျခား ဘာမွ မလုပ္ခိုင္း ပါဘူး။ အင္တာနက္ကို စြဲသြားေအာင္ Chat Room ထဲမွာ အေကာင့္တစ္ခု ဖြင့္ေပး၊ ေနာက္ G-mail အေကာင့္ တစ္ခု ဖြင့္ေပးၿပီး တစ္ေနကုန္ ခ်က္တင္ထိုင္ခိုင္း ေတာ့တာပဲ။ သူေျပာပံုက ႐ွင္း႐ွင္းေလး၊ Chat Room ထဲမွာ ေတြ႕တဲ့ လူေတြထဲက ကိုယ္ေျပာခ်င္တဲ့ သူနဲ႔ စကားေျပာ၊ မိတ္ဆက္၊ ၿပီးလို႔ အဆင္ေျပရင္ G-mail လိပ္စာခ်င္း ဖလွယ္၊ ၿပီးရင္ G-talk ထဲမွာေျပာ .. အဲဒီလို အဆင့္ဆင့္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူသင္ေပးသလို လုပ္တာေပါ့။ Chat Room ထဲကေန လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ခင္ၿပီးလို႔ ကိုယ့္ရဲ႕ G-talk ထဲ အေကာင့္တစ္ခု တိုးလာရင္ သိပ္ေပ်ာ္တာ။ အစ္ကို႔ အင္တာနက္ ဆိုင္ရဲ႕ Server မွာ ဆန္႔ဆန္႔ႀကီး ထိုင္လို႔၊ မ်က္ေမွာင္ႀကီး ကုပ္လို႔၊ ကီးဘုတ္နဲ႔ လက္နဲ႔ တေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ ႏွိပ္ေနတဲ့ သူရႆဝါကို ဆိုင္ထဲ ဝင္လာသူမ်ား သိပ္အထင္ႀကီး ၾကပါတယ္။ မ်က္ေမွာင္ႀကီးေတာင္ ကုပ္ၿပီး လုပ္ေနရတယ္ ဆိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ခက္ခဲ နက္နဲတဲ့ အလုပ္ေတြ မ်ားလဲလို႔ ေပါ့ေလ။ တကယ္က .. ဘာမွ မဟုတ္ဘူး။ ႐ုပ္ကသာ အလုပ္ႀကီး အကိုင္ႀကီး မ်က္ႏွာေပး … အမွန္က Chat Room တကာ ၿပဲၿပဲစင္ေအာင္ ပတ္ခ်ာလည္ လွည့္ေနတာ။
ခ်က္တင္ကို စြဲတာမွ ေျပာမေနနဲ႔ … မနက္ မိုးလင္း ဆိုင္ဖြင့္ၿပီ ဆိုကတည္းက တျခားသူ သံုးမသံုးေတာ့ မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ေနကုန္ပဲ၊ ေဘးခံုမွာ စားစရာ ေသာက္စရာ ရိကၡာ အျပည့္အစံု ယူၿပီးေတာ့ကို တစ္ေနကုန္ တစ္ေနခန္း ထိုင္တာခင္ဗ်။ သင္ေပးတဲ့ အစ္ကိုဝမ္းကြဲလည္း တျခား ဘာမွ သင္ေပးလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ေပကပ္ၿပီးေတာ့ကို ေနတာ … ဖေနာင့္နဲ႔ ေပါက္လည္း ေအးေဆးပဲ။ သူလည္း သူ႔ဟာသူ ေပါက္ခ်င္တာေပါက္၊ ဒီမွာက ခ်က္ေနတာ အၿပံဳးကို မပ်က္ဘူး။ ခ်က္တင္ထိုင္ေနရင္း ငုတ္တုပ္ႀကီး ေသသြားရင္ေတာင္ အဲဒါကို စြဲတဲ့စိတ္နဲ႔ Chat Room ေစာင့္တဲ့ သရဲ ျဖစ္ေနမွာ စိုးရိမ္ရတယ္။ ဒီေလာက္အထိ ခ်က္တင္ကို စြဲခဲ့ပါတယ္။
ခ်က္တင္ အထိုင္ေကာင္းလို႔ ဒုကၡေရာက္ဖူး သလို .. သူမ်ားကိုလည္း ဒုကၡ ေပးဖူးပါတယ္။ တစ္ခါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အြန္လိုင္းမွာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်က္တင္ထိုင္ မိပါတယ္။ သူ႔ Nick Name က White Virgin ပါတဲ့။ အျဖဴေရာင္ အပ်ိဳစင္ကေလး ေပါ့ဗ်ာ။ နာမည္ေလးလဲလွ၊ အေျပာအဆို ကေလးလည္း ညက္၊ ဆိုေတာ့ကာ … အြန္လိုင္းမွာ ေျပာ႐ံုနဲ႔ မၿပီးဘဲ အျပင္မွာ ေတြ႕ဖို႔ပါ ခ်ိန္းမိၾက ပါတယ္။ အျပင္မွာ ေတြ႕ၾကမယ္ … ဘယ္လို ဆံုမလဲလို႔ ေမးေတာ့ သူက သူအခု သံုးေနတဲ့ အင္တာနက္ဆုိင္မွာ လာေခၚပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က စမ္းေခ်ာင္းမွာ၊ သူက ၿမိဳ႕ထဲမွာ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း နာရီဝက္အတြင္း အေရာက္လာမယ္၊ ေစာင့္ေနေပါ့။ သူကလည္း “အင္း ..” တဲ့။ “ယူ .. တကယ္ လာခဲ့ေနာ္ .. တို႔ ေစာင့္ေနမွာ .. တို႔က အက်ီ ၤ အျဖဴေရာင္ေလး ဝတ္ထားတယ္ .. တစ္ဆုိင္လံုးမွာ တို႔တစ္ေယာက္ပဲ အျဖဴေရာင္ ဝတ္ထားတာ ..” တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဘယ္ရမလဲ .. အားက်မခံ “စိတ္ခ်ပါ အပ်ိဳျဖဴေလးရယ္ … တို႔တကယ္ လာမွာေပါ့ … မင္းသာ တကယ္ ေစာင့္ေန” ေပါ့။ ၿမိဳ႕ထဲ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။
ၿမိဳ႕ထဲေရာက္ေတာ့ သူေျပာတဲ့ အင္တာနက္ဆိုင္ကို ခပ္လြယ္လြယ္ပဲ ေတြ႕ပါတယ္။ အၾကည့္ခံေအာင္ .. မ်က္ႏွာကို အစြမ္းကုန္ ၿပံဳးၿဖဲၿပီး ဆိုင္တံခါး ခပ္တည္တည္ တြန္းဖြင့္ ဝင္လိုက္ပါတယ္။ တစ္ဆုိင္လံုးမွာ တစ္ေယာက္တည္း အျဖဴေရာင္ … ေတြ႕ၿပီဗ်ာ ၊ ထင္းေနတာပဲ။ ထင္းမွာေပါ့ …. အျဖဴေရာင္ အပ်ိဳစင္ေလးမွ မဟုတ္တာ၊ မီးခိုးေရာင္ အပ်ိဳလံုးႀကီးဗ်ာ။ တကယ္ေျပာတာ … ဖီးၾကမ္း ငွက္ေပ်ာသီးႀကီး က်ေနတာပဲ။ ဝဝလင္လင္ႀကီး .. လံုးလံုးႀကီး .. ညိဳတာမွ ညိဳ႕ေနတာပဲ။ သူရႆဝါ ဆိုင္ျပင္ကို ဘယ္လို ျပန္ေရာက္ သြားမွန္းကို မသိဘူး။ အျပင္ေရာက္မွ တေဟာေဟာ တဟဲဟဲနဲ႔ အသက္ကို ဝေအာင္ မနည္း႐ႉရတယ္။ ဘယ္လို လုပ္ရပါ့ .. သူ႔ပံုစံကလည္း ကိုယ္မလာမခ်င္း ထမယ့္ပံု မေပၚ။ ကမန္းကတမ္း အႀကံထုတ္ရတယ္။ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေတာ့ ဆိုင္ရဲ႕ တံခါးမွာ ဆိုင္ကို ဆက္သြယ္ရမယ့္ ဖုန္းနံပါတ္ ေတြ႕ပါေလေရာ။
ဒါနဲ႔ ဖုန္းဆိုင္ တစ္ဆိုင္ထဲ ဝင္ၿပီး “ဆုိင္ထဲက White Angel ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးကို ခုနက ခ်ိန္းထားတဲ့ ေကာင္ေလးက ဖုန္းဆက္တယ္လုိ႔ ေျပာေပးပါ” ဆိုၿပီး ေခၚခိုင္းရတယ္။ မၾကာပါဘူး … အပ်ိဳညိဳလံုးႀကီး ဖုန္းလာကိုင္ ပါတယ္။ အမယ္ … သူကေတာင္ ဆီးၿပီး ေဟာက္လိုက္ ေသးတယ္။ “မလာေသးဘူးလား .. ယူ႔ကို ေစာင့္ေနတာ ၾကာၿပီ .. ဘယ္ေရာက္ ေနတာလဲ” တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ မနည္း အသံဖ်က္ၿပီး ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ “ဟားေရး … အားပ်ိဳစင္ကေလး … ကုလားေလးေနာ္ … ၿမိဳ႕ထဲ ေရာက္ေနတယ္ေနာ္ … ကန္မေလး ေျပာတဲ့ ဆိုင္ကိုေနာ္ … ကုလားေလး ႐ွာမေတြ႕ဘူး .. လည္ေနတယ္ေနာ္ … ေသခ်ာ ျပန္ေျပာ …” ဆိုၿပီးလည္း ေျပာလိုက္ေရာ စကားျပန္ေတာင္ မရေတာ့ဘူး။ “ဂြပ္” ခနဲ အလန္႔တၾကား ဖုန္းခ် သြားပါေလေရာ။ ဒီေတာ့မွ သူရႆဝါလည္း အနေႏၱာ အနႏၱငါးပါး ဂုဏ္ေက်းဇူးကို တဖြဖြ႐ြတ္ၿပီး ျပန္လာ ခဲ့ပါတယ္။
ေနာက္တစ္ခါ က်ေတာ့ အြန္လိုင္းမွာ ခ်က္တင္ ထိုင္ရင္းနဲ႔ ရန္ျဖစ္တာပါ။ ျဖစ္ပံုက သူက ေယာကၤ်ားေလး … ကၽြန္ေတာ့္ အေကာင့္ကို ေသခ်ာ မၾကည့္ဘဲ မိန္းကေလး ေအာင့္ေမ့လို႔ လာဟုိင္းတာ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ေျပာေတာ့ ေယာကၤ်ားေလးမွန္း သိသြားတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ “ဟာကြာ .. မင္းက ဘြိဳင္းလား … ငါက မိန္းကေလး ထင္လို႔ကြာ ဘာလုပ္ရမွာလဲ” တဲ့။ ၾကည့္ဦး .. ေျပာပံုကိုက .. မိန္းကေလး ဆိုေတာ့ေရာ အြန္လိုင္းကေန ဘာလုပ္လုိ႔ရမယ္ ထင္ေနလို႔လဲ မသိပါဘူး။ အဲဒီကေန စၿပီး ရန္ျဖစ္ ၾကတာ။ သူလည္း ဆဲ၊ ကိုယ္ကလည္း အားက်မခံ ျပန္ဆဲေပါ့။ အဲဒီလို အျပန္အလွန္ ဆဲရင္းက စိတ္ေတြ တိုလာၾကေရာ။ သူက “မင္း လူမိုက္လား .. သတၱိ႐ွိရင္ အျပင္မွာ ခ်ိန္းၿပီး ဖိုက္မယ္ေလ .. ထြက္ခဲ့ … လာ” တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ၿငိမ္ခံ မေနပါဘူး။ “ေအာင္မာ .. မင္းေလာက္ကေတာ့ အၿမီးပါျဖတ္ၿပီး ျပဳတ္စား ပစ္လိုက္မယ္ .. ေဟ့ေကာင္ … မိုက္တယ္ကြ … တစ္ေယာက္ခ်င္း ခ်ခ်င္ရင္ လာခဲ့ေလ .. အင္းစိန္ ေပါက္ေတာဝ မွတ္တိုင္ကို … ငါေစာင့္ေနမယ္ … ေတြ႕ရင္ေတာ့ လက္သီးခ်င္း ယွဥ္ထိုးေနာ္ … ေျပးေတာ့ မကိုက္နဲ႔ .. ၾကားလား” ဆိုၿပီး သူ မခံခ်င္ေအာင္ ျပန္ေျပာပါတယ္။ သူကလည္း ေဒါသေတြ တ႐ွဲ႐ွဲ ထြက္ၿပီး “ေအး .. လာၿပီကြ” ဆိုၿပီး ေအာက္သြား ပါတယ္။ ဒီလို လာေက်ာလို႔ေတာ့ ဘယ္ရမလဲ .. သူရႆဝါေလ … ကိုယ္က စမ္းေခ်ာင္းမွာ၊ သူ႔ကို အင္းစိန္ ခ်ိန္းပစ္ လိုက္တယ္။ တကယ္က အဲဒီ အင္းစိန္ ေပါက္ေတာဝ ဆိုတာ ဘယ္နားမွန္းေတာင္ ေရးေတးေတး မသိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသြားပါဘူး။ ဒီအတိုင္း ဆက္ထိုင္ ေနတာပဲ။ သူကေတာ့ တကယ္သြား မသြား ကၽြန္ေတာ္လည္း မေျပာတတ္ဘူး။
အဲဒီလိုပါပဲ။ ခ်က္တင္ ေလာကမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ က်င္လည္ ေနခဲ့တာ၊ က်င္လည္ေန ၾကတာ။ ကၽြန္ေတာ္ အင္တာနက္ပါးဝသြားလို႔ အခုေတာ့ ခ်က္တင္ မထိုင္ ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း ကိုယ့္လို အခုမွ စသံုးတဲ့ လူငယ္ လူ႐ြယ္ အေတာ္မ်ားမ်ား ေ႐ွ႕လူမ်ားရဲ႕ အစဥ္အလာကို ဆက္ခံၿပီး ခ်က္တင္ထိုင္ ၾကဦးမွာပါပဲ။ ကိုယ္နဲ႔ အဆင္ ေျပရင္ စကားေလး ေျပာလိုက္၊ အျပင္မွာ ခ်ိန္းလိုက္၊ ရန္ေတြ ျဖစ္လိုက္နဲ႔ ခ်က္တင္ထိုင္ျခင္း အေလ့အထဟာ အင္တာနက္ သံုးစြဲသူ လူတန္းစားတို႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ရပ္ေတာင္ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ ဆိုတာ အေသအခ်ာပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ေျပာခ်င္ ပါတယ္။
