သူရႆဝါႏွင့္ Chatting

“သူရႆဝါႏွင့္ Chatting”

ဒီတစ္ပတ္ ေရးဖို႔ စိတ္ကူးမိ တာကေတာ့ Chatting ပါ။ ဒီေဝါဟာရ ကိုေတာ့ အေထြအထူး ႐ွင္းျပစရာ လိုမယ္ မထင္ ပါဘူး။ အျမန္ယာဥ္လိုင္း ေတြလို ျမန္ဆန္ရမ္းကား .. အဲ .. အဲ .. ျမန္ဆန္ထြန္းကား လွတဲ့ နည္းပညာ ေခတ္ႀကီးကို အလြန္အက်ဴး နည္းမွန္လမ္းမွန္ ေလ့လာ လိုက္စား ႏုိင္ၾကတဲ့ သူရႆဝါတို႔ ျမန္မာ ႏုိင္ငံသား အေတာ္မ်ားမ်ား ကေတာ့ အင္တာနက္ ဆိုရင္ ခ်က္တင္ထိုင္တယ္ ဆိုတာနဲ႔ တြဲၿပီး သိၾကပါတယ္။ ခ်က္တင္က ဒီေလာက္အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တေတြကို လႊမ္းမိုးထား ႏိုင္တယ္ခင္ဗ်။ အင္တာနက္ စသံုးခါစ User အားလံုးနီးပါး ခ်က္တင္ မထိုင္ဖူးသူ မ႐ွိဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ သူရႆဝါ ကိုယ္တိုင္လည္း အင္တာနက္ စသံုးတတ္ ခါစမွာ ခ်က္တင္ထိုင္ျခင္းနဲ႔ မကင္းခဲ့ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ့္ အစ္ကိုဝမ္းကြဲက ကၽြန္ေတာ့္ကို အင္တာနက္ သံုးတာ စသင္ေပးမယ္ ဆိုတုန္းက တျခား ဘာမွ မလုပ္ခိုင္း ပါဘူး။ အင္တာနက္ကို စြဲသြားေအာင္ Chat Room ထဲမွာ အေကာင့္တစ္ခု ဖြင့္ေပး၊ ေနာက္ G-mail အေကာင့္ တစ္ခု ဖြင့္ေပးၿပီး တစ္ေနကုန္ ခ်က္တင္ထိုင္ခိုင္း ေတာ့တာပဲ။ သူေျပာပံုက ႐ွင္း႐ွင္းေလး၊ Chat Room ထဲမွာ ေတြ႕တဲ့ လူေတြထဲက ကိုယ္ေျပာခ်င္တဲ့ သူနဲ႔ စကားေျပာ၊ မိတ္ဆက္၊ ၿပီးလို႔ အဆင္ေျပရင္ G-mail လိပ္စာခ်င္း ဖလွယ္၊ ၿပီးရင္ G-talk ထဲမွာေျပာ .. အဲဒီလို အဆင့္ဆင့္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူသင္ေပးသလို လုပ္တာေပါ့။ Chat Room ထဲကေန လူတစ္ေယာက္နဲ႔ ခင္ၿပီးလို႔ ကိုယ့္ရဲ႕ G-talk ထဲ အေကာင့္တစ္ခု တိုးလာရင္ သိပ္ေပ်ာ္တာ။ အစ္ကို႔ အင္တာနက္ ဆိုင္ရဲ႕ Server မွာ ဆန္႔ဆန္႔ႀကီး ထိုင္လို႔၊ မ်က္ေမွာင္ႀကီး ကုပ္လို႔၊ ကီးဘုတ္နဲ႔ လက္နဲ႔ တေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ ႏွိပ္ေနတဲ့ သူရႆဝါကို ဆိုင္ထဲ ဝင္လာသူမ်ား သိပ္အထင္ႀကီး ၾကပါတယ္။ မ်က္ေမွာင္ႀကီးေတာင္ ကုပ္ၿပီး လုပ္ေနရတယ္ ဆိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ခက္ခဲ နက္နဲတဲ့ အလုပ္ေတြ မ်ားလဲလို႔ ေပါ့ေလ။ တကယ္က .. ဘာမွ မဟုတ္ဘူး။ ႐ုပ္ကသာ အလုပ္ႀကီး အကိုင္ႀကီး မ်က္ႏွာေပး … အမွန္က Chat Room တကာ ၿပဲၿပဲစင္ေအာင္ ပတ္ခ်ာလည္ လွည့္ေနတာ။

ခ်က္တင္ကို စြဲတာမွ ေျပာမေနနဲ႔ … မနက္ မိုးလင္း ဆိုင္ဖြင့္ၿပီ ဆိုကတည္းက တျခားသူ သံုးမသံုးေတာ့ မသိဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က တစ္ေနကုန္ပဲ၊ ေဘးခံုမွာ စားစရာ ေသာက္စရာ ရိကၡာ အျပည့္အစံု ယူၿပီးေတာ့ကို တစ္ေနကုန္ တစ္ေနခန္း ထိုင္တာခင္ဗ်။ သင္ေပးတဲ့ အစ္ကိုဝမ္းကြဲလည္း တျခား ဘာမွ သင္ေပးလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ေပကပ္ၿပီးေတာ့ကို ေနတာ … ဖေနာင့္နဲ႔ ေပါက္လည္း ေအးေဆးပဲ။ သူလည္း သူ႔ဟာသူ ေပါက္ခ်င္တာေပါက္၊ ဒီမွာက ခ်က္ေနတာ အၿပံဳးကို မပ်က္ဘူး။ ခ်က္တင္ထိုင္ေနရင္း ငုတ္တုပ္ႀကီး ေသသြားရင္ေတာင္ အဲဒါကို စြဲတဲ့စိတ္နဲ႔ Chat Room ေစာင့္တဲ့ သရဲ ျဖစ္ေနမွာ စိုးရိမ္ရတယ္။ ဒီေလာက္အထိ ခ်က္တင္ကို စြဲခဲ့ပါတယ္။

ခ်က္တင္ အထိုင္ေကာင္းလို႔ ဒုကၡေရာက္ဖူး သလို .. သူမ်ားကိုလည္း ဒုကၡ ေပးဖူးပါတယ္။ တစ္ခါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အြန္လိုင္းမွာ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္နဲ႔ ခ်က္တင္ထိုင္ မိပါတယ္။ သူ႔ Nick Name က White Virgin ပါတဲ့။ အျဖဴေရာင္ အပ်ိဳစင္ကေလး ေပါ့ဗ်ာ။ နာမည္ေလးလဲလွ၊ အေျပာအဆို ကေလးလည္း ညက္၊ ဆိုေတာ့ကာ … အြန္လိုင္းမွာ ေျပာ႐ံုနဲ႔ မၿပီးဘဲ အျပင္မွာ ေတြ႕ဖို႔ပါ ခ်ိန္းမိၾက ပါတယ္။ အျပင္မွာ ေတြ႕ၾကမယ္ … ဘယ္လို ဆံုမလဲလို႔ ေမးေတာ့ သူက သူအခု သံုးေနတဲ့ အင္တာနက္ဆုိင္မွာ လာေခၚပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ္က စမ္းေခ်ာင္းမွာ၊ သူက ၿမိဳ႕ထဲမွာ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း နာရီဝက္အတြင္း အေရာက္လာမယ္၊ ေစာင့္ေနေပါ့။ သူကလည္း “အင္း ..” တဲ့။ “ယူ .. တကယ္ လာခဲ့ေနာ္ .. တို႔ ေစာင့္ေနမွာ .. တို႔က အက်ီ ၤ အျဖဴေရာင္ေလး ဝတ္ထားတယ္ .. တစ္ဆုိင္လံုးမွာ တို႔တစ္ေယာက္ပဲ အျဖဴေရာင္ ဝတ္ထားတာ ..” တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဘယ္ရမလဲ .. အားက်မခံ “စိတ္ခ်ပါ အပ်ိဳျဖဴေလးရယ္ … တို႔တကယ္ လာမွာေပါ့ … မင္းသာ တကယ္ ေစာင့္ေန” ေပါ့။ ၿမိဳ႕ထဲ ထြက္ခဲ့ပါတယ္။

ၿမိဳ႕ထဲေရာက္ေတာ့ သူေျပာတဲ့ အင္တာနက္ဆိုင္ကို ခပ္လြယ္လြယ္ပဲ ေတြ႕ပါတယ္။ အၾကည့္ခံေအာင္ .. မ်က္ႏွာကို အစြမ္းကုန္ ၿပံဳးၿဖဲၿပီး ဆိုင္တံခါး ခပ္တည္တည္ တြန္းဖြင့္ ဝင္လိုက္ပါတယ္။ တစ္ဆုိင္လံုးမွာ တစ္ေယာက္တည္း အျဖဴေရာင္ … ေတြ႕ၿပီဗ်ာ ၊ ထင္းေနတာပဲ။ ထင္းမွာေပါ့ …. အျဖဴေရာင္ အပ်ိဳစင္ေလးမွ မဟုတ္တာ၊ မီးခိုးေရာင္ အပ်ိဳလံုးႀကီးဗ်ာ။ တကယ္ေျပာတာ … ဖီးၾကမ္း ငွက္ေပ်ာသီးႀကီး က်ေနတာပဲ။ ဝဝလင္လင္ႀကီး .. လံုးလံုးႀကီး .. ညိဳတာမွ ညိဳ႕ေနတာပဲ။ သူရႆဝါ ဆိုင္ျပင္ကို ဘယ္လို ျပန္ေရာက္ သြားမွန္းကို မသိဘူး။ အျပင္ေရာက္မွ တေဟာေဟာ တဟဲဟဲနဲ႔ အသက္ကို ဝေအာင္ မနည္း႐ႉရတယ္။ ဘယ္လို လုပ္ရပါ့ .. သူ႔ပံုစံကလည္း ကိုယ္မလာမခ်င္း ထမယ့္ပံု မေပၚ။ ကမန္းကတမ္း အႀကံထုတ္ရတယ္။ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေတာ့ ဆိုင္ရဲ႕ တံခါးမွာ ဆိုင္ကို ဆက္သြယ္ရမယ့္ ဖုန္းနံပါတ္ ေတြ႕ပါေလေရာ။

ဒါနဲ႔ ဖုန္းဆိုင္ တစ္ဆိုင္ထဲ ဝင္ၿပီး “ဆုိင္ထဲက White Angel ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးကို ခုနက ခ်ိန္းထားတဲ့ ေကာင္ေလးက ဖုန္းဆက္တယ္လုိ႔ ေျပာေပးပါ” ဆိုၿပီး ေခၚခိုင္းရတယ္။ မၾကာပါဘူး … အပ်ိဳညိဳလံုးႀကီး ဖုန္းလာကိုင္ ပါတယ္။ အမယ္ … သူကေတာင္ ဆီးၿပီး ေဟာက္လိုက္ ေသးတယ္။ “မလာေသးဘူးလား .. ယူ႔ကို ေစာင့္ေနတာ ၾကာၿပီ .. ဘယ္ေရာက္ ေနတာလဲ” တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ မနည္း အသံဖ်က္ၿပီး ျပန္ေျဖလိုက္ပါတယ္။ “ဟားေရး … အားပ်ိဳစင္ကေလး … ကုလားေလးေနာ္ … ၿမိဳ႕ထဲ ေရာက္ေနတယ္ေနာ္ … ကန္မေလး ေျပာတဲ့ ဆိုင္ကိုေနာ္ … ကုလားေလး ႐ွာမေတြ႕ဘူး .. လည္ေနတယ္ေနာ္ … ေသခ်ာ ျပန္ေျပာ …” ဆိုၿပီးလည္း ေျပာလိုက္ေရာ စကားျပန္ေတာင္ မရေတာ့ဘူး။ “ဂြပ္” ခနဲ အလန္႔တၾကား ဖုန္းခ် သြားပါေလေရာ။ ဒီေတာ့မွ သူရႆဝါလည္း အနေႏၱာ အနႏၱငါးပါး ဂုဏ္ေက်းဇူးကို တဖြဖြ႐ြတ္ၿပီး ျပန္လာ ခဲ့ပါတယ္။

ေနာက္တစ္ခါ က်ေတာ့ အြန္လိုင္းမွာ ခ်က္တင္ ထိုင္ရင္းနဲ႔ ရန္ျဖစ္တာပါ။ ျဖစ္ပံုက သူက ေယာကၤ်ားေလး … ကၽြန္ေတာ့္ အေကာင့္ကို ေသခ်ာ မၾကည့္ဘဲ မိန္းကေလး ေအာင့္ေမ့လို႔ လာဟုိင္းတာ။ ဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္က ျပန္ေျပာေတာ့ ေယာကၤ်ားေလးမွန္း သိသြားတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ “ဟာကြာ .. မင္းက ဘြိဳင္းလား … ငါက မိန္းကေလး ထင္လို႔ကြာ ဘာလုပ္ရမွာလဲ” တဲ့။ ၾကည့္ဦး .. ေျပာပံုကိုက .. မိန္းကေလး ဆိုေတာ့ေရာ အြန္လိုင္းကေန ဘာလုပ္လုိ႔ရမယ္ ထင္ေနလို႔လဲ မသိပါဘူး။ အဲဒီကေန စၿပီး ရန္ျဖစ္ ၾကတာ။ သူလည္း ဆဲ၊ ကိုယ္ကလည္း အားက်မခံ ျပန္ဆဲေပါ့။ အဲဒီလို အျပန္အလွန္ ဆဲရင္းက စိတ္ေတြ တိုလာၾကေရာ။ သူက “မင္း လူမိုက္လား .. သတၱိ႐ွိရင္ အျပင္မွာ ခ်ိန္းၿပီး ဖိုက္မယ္ေလ .. ထြက္ခဲ့ … လာ” တဲ့။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ၿငိမ္ခံ မေနပါဘူး။ “ေအာင္မာ .. မင္းေလာက္ကေတာ့ အၿမီးပါျဖတ္ၿပီး ျပဳတ္စား ပစ္လိုက္မယ္ .. ေဟ့ေကာင္ … မိုက္တယ္ကြ … တစ္ေယာက္ခ်င္း ခ်ခ်င္ရင္ လာခဲ့ေလ .. အင္းစိန္ ေပါက္ေတာဝ မွတ္တိုင္ကို … ငါေစာင့္ေနမယ္ … ေတြ႕ရင္ေတာ့ လက္သီးခ်င္း ယွဥ္ထိုးေနာ္ … ေျပးေတာ့ မကိုက္နဲ႔ .. ၾကားလား” ဆိုၿပီး သူ မခံခ်င္ေအာင္ ျပန္ေျပာပါတယ္။ သူကလည္း ေဒါသေတြ တ႐ွဲ႐ွဲ ထြက္ၿပီး “ေအး .. လာၿပီကြ” ဆိုၿပီး ေအာက္သြား ပါတယ္။ ဒီလို လာေက်ာလို႔ေတာ့ ဘယ္ရမလဲ .. သူရႆဝါေလ … ကိုယ္က စမ္းေခ်ာင္းမွာ၊ သူ႔ကို အင္းစိန္ ခ်ိန္းပစ္ လိုက္တယ္။ တကယ္က အဲဒီ အင္းစိန္ ေပါက္ေတာဝ ဆိုတာ ဘယ္နားမွန္းေတာင္ ေရးေတးေတး မသိပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသြားပါဘူး။ ဒီအတိုင္း ဆက္ထိုင္ ေနတာပဲ။ သူကေတာ့ တကယ္သြား မသြား ကၽြန္ေတာ္လည္း မေျပာတတ္ဘူး။

အဲဒီလိုပါပဲ။ ခ်က္တင္ ေလာကမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ က်င္လည္ ေနခဲ့တာ၊ က်င္လည္ေန ၾကတာ။ ကၽြန္ေတာ္ အင္တာနက္ပါးဝသြားလို႔ အခုေတာ့ ခ်က္တင္ မထိုင္ ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း ကိုယ့္လို အခုမွ စသံုးတဲ့ လူငယ္ လူ႐ြယ္ အေတာ္မ်ားမ်ား ေ႐ွ႕လူမ်ားရဲ႕ အစဥ္အလာကို ဆက္ခံၿပီး ခ်က္တင္ထိုင္ ၾကဦးမွာပါပဲ။ ကိုယ္နဲ႔ အဆင္ ေျပရင္ စကားေလး ေျပာလိုက္၊ အျပင္မွာ ခ်ိန္းလိုက္၊ ရန္ေတြ ျဖစ္လိုက္နဲ႔ ခ်က္တင္ထိုင္ျခင္း အေလ့အထဟာ အင္တာနက္ သံုးစြဲသူ လူတန္းစားတို႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ရပ္ေတာင္ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ ဆိုတာ အေသအခ်ာပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ ေျပာခ်င္ ပါတယ္။

သူရႆဝါႏွင့္ ဘေလာ့အဝါ့ဒ္

“သူရႆဝါႏွင့္ ဘေလာ့အဝါ့ဒ္”

တစ္ရံေရာအခါ အလြန္တရာမွ ေခတ္မွီ တိုးတက္၍ ျမန္ဆန္ သြက္လက္ေသာ အင္တာနက္ အမည္တြင္ ေခတ္ႀကီး တစ္ေခတ္ ႐ွိခဲ့ေလသည္ ဟူ၏။ စာေရးဆရာ၊ စာေရးသူကို အဂၤလိပ္ အေခၚအရ ဝ႐ိုက္ထာ (Writer) ဟု အမည္ပညတ္ သတ္မွတ္ေလ့ ႐ွိၾကရာ ထိုေခတ္တြင္ အင္တာနက္ အြန္လိုင္းေပၚ တက္၍ ကဗ်ာ၊ ဝတၳဳ၊ စိတ္ကူးယဥ္ စသည့္ စာတိုေပစ ေလးမ်ားကို ေရးသားၾကသည့္ အခ်ိဳ႕ေသာ စာ႐ူးေပ႐ူး ကေလးမ်ားကို အြန္လိုင္းဝ႐ိုက္ထာ (Online Writer) ဟုလည္း ေခၚတြင္သမႈ ျပဳၾကေပ၏။ ၄င္းတို႔ ေရးသားျပဳစု အပ္ေသာ စာေၾကာင္းစာသား အစုအဖြဲ႕ မ်ားကိုလည္း ဘေလာ့ (Blog) ဟု အမည္သညာ ေခၚတြင္စရာ ျပဳၾကေလသည္။ စာေပ အႏုပညာကို လြန္စြာမွ ႐ူးသြပ္ျပာႏွမ္း ၾကသည့္ ေခတ္ႀကီး ျဖစ္သည့္အေလ်ာက္ အဖိုးႀကီးလည္း ဘေလာ့၊ အဖြားႀကီးလည္း ဘေလာ့၊ ေမြးကင္းစ အာၿပဲေလးလည္း ဘေလာ့ၾကကာ ေခြးကိုက္လည္း ဘေလာ့၊ ေၾကာင္ကုတ္လည္း ဘေလာ့၊ အိမ္ေျမွာင္ ၾကြက္ က်ီးကန္း ေအာ္လည္း ဘေလာ့ၾက ကုန္သည္သာ ျဖစ္ေလ၏။

ထိုသို႔ ဘေလာ့ ပါမ်ားလတ္ေသာ္ ဘေလာ့ဆရာမ်ား အားမငယ္ပဲ ပိုမို၍ ႀကိဳးစား ေရးသား ၾကေလေအာင္ စိတ္ကူး၍ နဂို ကနဦး ဘေလာ့ ခဲ့ၾကေသာ အြန္လိုင္းဝ႐ိုက္ထာ မ်ားမွ အႀကီးအမႉး ျပဳ၍ တစ္ႏွစ္အတြင္း အေကာင္းဆံုး ေရးသား ခဲ့ၾကသည့္ အြန္လိုင္း ဝ႐ိုက္ထာ ပိစိေကြးေလးမ်ား၏ ဘေလာ့မ်ားကို အမ်ိဳးအစား အလိုက္ ခြဲထုတ္ကာ တစ္ႏွစ္တာ ဘေလာ့အဝါ့ဒ္ (Blog Award) ခ်ီးျမွင့္ရန္ ႀကံစည္ ၾကေလ၏။ ထိုဘေလာ့အဝါ့ဒ္ ဆုေပးပြဲႀကီးသို႔ တက္ေရာက္မည့္ အြန္လိုင္းဝ႐ိုက္ထာ ဦးေရမွာ အနည္းေလး ႏွစ္သိန္းခန္႔ ႐ွိေနသည္ကို စာရင္းျပဳစု သိ႐ွိရသျဖင့္ တက္ေရာက္မည့္ သူမ်ားအားလံုး ဝင္ဆန္႔ေလာက္ေအာင္ က်ယ္ဝန္းမည့္ ေနရာကို ႐ွာေဖြၾကရာ ေနာက္ဆံုးတြင္ အားလံုး တစ္ေပါင္းတည္း တက္ေရာက္ ႏုိင္မည့္ မိုးယိုေရယို လယ္ကြင္းျပင္ ႀကီးထဲတြင္ က်င္းပရန္ ဆံုးျဖတ္ၾက ေလ၏။ ထို ဆုေပးပြဲ ႏွင့္အတူ တက္ေရာက္သူမ်ား စိတ္ဝင္တစား ႐ွိေစရန္ နာမည္ေက်ာ္ အြန္လိုင္း ဝ႐ိုက္ထာႀကီး ႏွစ္ဦးျဖစ္သည့္ သူရႆဝါ (သူမ်ားနာမည္ ထည့္ေရးရင္ အဆဲခံရမွာကိုး) ႏွင့္ တိုတိုတုတ္ (ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္း) တို႔၏ အထူး ဘေလာ့ၿပိဳင္ပြဲ ကိုပါ ပူးတြဲက်င္းပရန္ ထည့္သြင္း ေၾကျငာ လိုက္ေလရာ ကားပြဲစားဝင္းေန၊ ေလဆိပ္၊ ဆိုက္ကားဂိတ္ မက်န္ (လွည္းေန ေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ ဆိုတာက ဒိတ္ေအာက္ သြားၿပီ) စိတ္ဝင္တစား ႐ွိေနၾက ေလသည္ ဟူ၏။

ဘေလာ့အဝါ့ဒ္ ေပးမည့္ေန႔သို႔ ေရာက္ေသာ အခါတြင္ ဆုေပးပြဲ က်င္းပရာ မိုးယိုေရယို လယ္ကြင္းျပင္ ႀကီးထဲသို႔ ခန္႔မွန္း ထားသည္ထက္ မ်ားျပားေသာ အြန္လိုင္းဝ႐ိုက္ထာမ်ား တဖြဲဖြဲ ေရာက္႐ွိလာၾက ေလ၏။ တစ္ႏွစ္တာ ဘေလာ့ အဝါ့ဒ္ ဆုေပးပြဲ စတင္က်င္းပ ေသာအခါ ဆုေၾကျငာသူက ၄င္း၏ လက္ထဲ႐ွိ အီးေမးလ္ဟူေသာ စာအိတ္ႀကီးကို ဖြင့္၍ဖတ္ကာ တစ္ဆုခ်င္း ေၾကျငာသမႈ ျပဳေလသည္။ ပထမဆံုး အေနျဖင့္ တစ္ႏွစ္တာ အေကာင္းဆံုး ဂီတဘေလာ့ ဆုကို ေၾကျငာရာ နာမည္ေက်ာ္ အဆိုေတာ္မေလး ဂ်င္းနီ၏ ေဆြမ်ိဳးနီးစပ္ ေတာ္သူ အြန္လိုင္းဝ႐ိုက္ထာေလး ေမ်ာက္ဖင္နီမွ “အိမ္သာခြက္ထဲမွာ ေမာင့္မ်က္ႏွာေလး” ဟူေသာ သီခ်င္း ဘေလာ့ျဖင့္ ဆုရ႐ွိ သြားေလ၏။ ထပ္မံ၍ တစ္ႏွစ္တာ အခ်စ္ အလြမ္း ဇာတ္ၾကမ္း ဘေလာ့ ဆုကို ေၾကျငာရာ နာမည္ေက်ာ္ ဒ႑ာရီ ဇာတ္ေကာင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ မယ္ကုဝဏ္၊ အာဠာဝကႏွင့္ ဒႆဂီရိ တို႔ကို ဇာတ္ေကာင္ ထား၍ ေရးသားသည့္ “႐ုပ္ဆိုးတာ အျပစ္လား” ဟူေသာ ဘေလာ့ကို ေရးသားသည့္ ဝါရင့္ အြန္လိုင္း ဝ႐ိုက္ထာ ခ်စ္တံုးႀကီးက ရ႐ွိေလသည္။ ထို႔ေနာက္ တစ္ႏွစ္တာ အေကာင္းဆံုး အိုင္တီ နည္းပညာ ဘေလာ့ဆုကို အြန္လိုင္း ဝ႐ို္က္ထာေလး ကိုကိုဗိုင္းရပ္မွ “႐ွပ္ေဒါင္းႏွိပ္ရင္ ပိတ္သြားေရာ” ဘေလာ့ျဖင့္ ဆြတ္ခူး သြားေလ၏။ တစ္ႏွစ္တာ အေကာင္းဆံုး သတင္းဘေလာ့ ဆုကို နာမည္ေက်ာ္ သတင္းေထာက္ ဥကၠာကိုကို (သံတြဲ) ၏ ညီျဖစ္သူ အုတ္ကြာကိုကို (သံခဲ) မွ ရ႐ွိျပန္၏။

တဖန္ တစ္ႏွစ္တာ အေကာင္းဆံုး စားေသာက္ဖြယ္ရာ ဘေလာ့ဆုကို “လိပ္ေခါင္းဟင္းခ်ိဳနဲ႔ ငါး႐ွဥ့္ေဘာက္ဖတ္” ဘေလာ့ကို ေရးသားသည့္ ဝ႐ိုက္ထာမေလး “ဝဝလွ” က ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ရ႐ွိေလသည္။ အေကာင္းဆံုး ကိုယ္ေရးအတၳဳပတၱိ ဘေလာ့ဆုကိုမူ နာမည္ေက်ာ္ အြန္လိုင္းဝ႐ိုက္ထာ ျဖစ္သည့္ ေက်ာ္ညိဳေသြးက “ေဂၚအပ်ိဳေလးေတြ ေအာ္ငိုေျပးမယ့္ ေက်ာ္ညိဳေသြး” ဟူေသာ ဘေလာ့ျဖင့္ ရ႐ွိသြားျပန္၏။ ေနာက္ဆံုးဆု ျဖစ္သည့္ ဘဝသ႐ုပ္ေဖာ္ ဘေလာ့ ဆုကိုမူ “ေကတီဗီမွ အျပန္ ..” ဟူေသာ ဘေလာ့ကို ပူးေပါင္း ေရးသားသည့္ အျမႊာပူး အြန္လိုင္းဝ႐ိုက္ထာ ညီအစ္ကို ႏွစ္ဦးျဖစ္ေသာ “မ်က္ရည္” ႏွင့္ “မ်က္ခြက္” တို႔က ပူးတြဲ ရ႐ွိသြားေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ပရိသတ္ စိတ္ဝင္စားျခင္းကို အခံရဆံုးေသာ အြန္လိုင္းဝ႐ိုက္ထာ သူရႆဝါႏွင့္ တိုတိုတုတ္ (ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္း) တို႔၏ အထူး ဘေလာ့ၿပိဳင္ပြဲ ႀကီးကို စတင္ က်င္းပေလ၏။ ၿပိဳင္ပြဲ၏ စည္းမ်ဥ္းမွာ မိမိေရးသားေသာ ဘေလာ့တြင္ “အံ့ၾသ ထိတ္လန္႔မႈ၊ ဘာသာေရး ကိုင္း႐ိႈင္းမႈႏွင့္ အာေမဋိတ္ ျပဳရေလာက္သည့္ အေၾကာက္တရား” တို႔ကို ေပၚလြင္ေအာင္ ေဖာ္ျပ ေရးသား ႏုိင္ရမည္ ဟူေသာ ထူးဆန္းသည့္ စည္းမ်ဥ္း ျဖစ္ေလ၏။

အြန္လိုင္းဝ႐ိုက္ထာေလး သူရႆဝါမွာ ထိုအေၾကာင္းအရာ သံုးခုစလံုး ပါဝင္ေအာင္ မည္သို႔မည္ပံု ေရးသား ရအံ့နည္းဟု ထံုးစံအတိုင္း မ်က္ေမွာင္ႀကီး က်ံဳ႕၍ စဥ္းစား ေနခိုက္တြင္ တိုတိုတုတ္ မွာမူကား တစ္စက္ေလးမွ မစိုးရိမ္ သည့္အလား ေအးေအးေဆးေဆး ဒူးနန္႔၍ လက္သည္းကေလး ကိုက္ေနေလ၏။ ထို႔ေနာက္ စတင္ ယွဥ္ၿပိဳင္ ၾကရာ နာမည္ေက်ာ္ စာေရးဆရာေလး သူရႆဝါကို ပရိသတ္က တခဲနက္ အားေပးေန ၾကသည့္ အေလ်ာက္ သူရႆဝါ မွာမူကား ေခါင္းပင္ မေဖာ္ႏုိင္ေအာင္ တကုပ္ကုပ္ ေရးသား ေနေသာ္လည္း တိုတိုတုတ္ မွာမူ စာလံုးကေလး ေလးငါး ေျခာက္လံုးမွ် ေရးၿပီးသည္ႏွင့္ သူ၏ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ ဘေလာ့ ၿပီးဆံုးေလၿပီဟု အခ်က္ျပရာ ၿပိဳင္ပြဲ ၾကည့္႐ႈသူ အားလံုး အံ့ၾသဘနန္း ျဖစ္ၾကရ ေလ၏။ တကုပ္ကုပ္ ႀကိဳးစား ေရးသားေနေသာ သူရႆဝါကို အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ၾကာမွ် ေစာင့္ဆိုင္း ၾကရၿပီးေနာက္ ေရးသားမႈ ၿပီးစီးသြားသည္တြင္ အကဲျဖတ္ ဒိုင္မ်ားမွ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ ဘေလာ့ႏွစ္ပုဒ္ကို ဖတ္႐ႈ အမွတ္ေပး ၾကေလ၏။ ၿပိဳင္ပြဲမ်ား၏ ထံုးစံအတိုင္း အကဲျဖတ္ အမွတ္ေပး ေနစဥ္ အခ်ိန္အတြင္း ၿပိဳင္ပြဲကို စပြန္ဆာ ေပးထားေသာ နက္ဂိုက္ဂ်ာနယ္ႏွင့္ မိုဘိုင္းဂိုက္ ဂ်ာနယ္၏ အယ္ဒီတာမေလး ဇင္ဇင္ေဇာ္မင္းမွ စင္ေပၚတက္၍ ေမာ္ဒယ္႐ိႈး ေလွ်ာက္ကာ ဂ်ာနယ္ ႏွစ္ေစာင္ကို ေၾကျငာသမႈ ျပဳေလ၏။

ထို႔ေနာက္ အမွတ္ေပး ဒိုင္မ်ားမွ ဆုရမည့္ ဘေလာ့ကို ေၾကျငာရာတြင္ “သူရႆဝါဟာ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ ဘေလာ့ကို အခ်စ္ အလြမ္း ဂမၻီရ လွ်ိဳ႕ဝွက္သည္းဖို ျဖစ္ရပ္မွန္ စြန္႔စားခန္း စတဲ့ ရသေပါင္းစံု ပါဝင္ေအာင္ စာမ်က္ႏွာ ငါးရာတိတိ ေရးသား ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့ၿပီး အရမ္းလည္း ေကာင္းမြန္လွတဲ့ ဘေလာ့ ျဖစ္လို႔ ဆုေပးဖို႔ ထိုက္တန္ပါတယ္” ဟု ေျပာရာတြင္ အားေပးသည့္ ပရိသတ္မ်ားက “ေဟး …” ခနဲ ေအာ္၍ လက္ခုပ္ လက္ဝါးတီး အားေပးၾက ေသာ္လည္း ေၾကျငာသူမွ “ဒါေပမယ့္ …” ဟု ဆက္ေျပာသျဖင့္ ၿငိမ္သြားၾကၿပီး ဆက္နားေထာင္ ၾကရေလ၏။ “ဒါေပမယ့္ … တိုတိုတုတ္ ကေတာ့ သတ္မွတ္ထားတဲ့ စည္းမ်ဥ္းအတိုင္း အံ့ၾသ ထိတ္လန္႔မႈ၊ ဘာသာေရး ကိုင္း႐ိႈင္းမႈႏွင့္ အာေမဋိတ္ ျပဳရေလာက္တဲ့ အေၾကာက္တရား စတာေတြကို စာလံုး ေျခာက္လံုးတည္း သံုးၿပီးေတာ့ အဓိပၸါယ္ အျပည့္ဝဆံုး ဘယ္သူမွ မျငင္း ႏုိင္ေအာင္ ေရးျပ သြားတဲ့အတြက္ တိုတိုတုတ္ (ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္း) ကို ဆုေပးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ ပါတယ္” ဟု ေၾကျငာ ေလ၏။ ထိုအခါ ပရိသတ္မ်ား ထံမွ မေက်မနပ္ အသံမ်ား ထြက္ေပၚ လာေလသျဖင့္ အကဲျဖတ္္ အဖြဲ႕မွ တိုတိုတုတ္ ေရးသား ထားေသာ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ ဘေလာ့ကို လက္ေတြ႕ ျပသေသာ အခါမွ မျငင္းႏုိင္ ေလာက္ေအာင္ အဓိပၸါယ္ ျပည့္ဝၿပီး သတ္မွတ္ စည္းမ်ဥ္း သံုးခုလံုး ပါဝင္သည့္ “အလို … ဘုရား ဘုရား” ဟူေသာ စာလံုး ေျခာက္လံုးပါ ဆုရဘေလာ့ကို လက္ဖ်ားခါ ေလာက္ေအာင္ ေတြ႕႐ွိရေလ၏။ ထို႔ေနာက္ ဆုရ႐ွိသူ တိုတိုတုတ္ (ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္း) မွ ပရိသတ္မ်ားကို ထံုးစံအတိုင္း ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာၾကားေလရာ နာမည္ကိုက တိုတိုတုတ္ ျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ မိုက္ခြက္ကို ကိုင္၍ ပရိသတ္ကို မိုက္ၾကည့္ၾကည့္ကာ “ေက်းဇူး … ဒါပဲ” ဟု ခပ္ျပတ္ျပတ္ ေက်းဇူးတင္စကား ေျပာၾကား ၿပီးသည္၏ ေနာက္တြင္ ဘေလာ့ဆရာမ်ား၏ တစ္ႏွစ္တာ အေကာင္းဆံုး ဘေလာ့ဆုေပးပြဲႏွင့္ အထူးဘေလာ့ၿပိဳင္ပြဲႀကီး အသံဗလံ ေပါင္းစံုျဖင့္ ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆံုး သြားေလ သတည္း။

(မွတ္ခ်က္။ အထက္ပါ ေဆာင္းပါးထဲတြင္ ခ်စ္ခင္ရေသာ စာေပညီအစ္ကို အခ်ိဳ႕ကို နာမည္တပ္၍ ထည့္သြင္း ေရးသားထား ျခင္းမွာ က်ီစယ္လိုသည့္ သေဘာသက္သက္သာျဖစ္ၿပီး ေလွာင္ေျပာင္ေစာ္ကားလိုျခင္း အလ်ဥ္းမ႐ွိပါေၾကာင္း)

 

သူရႆဝါႏွင့္ ဝက္ဋီကာ

“သူရႆဝါႏွင့္ ဝက္ဋီကာ”

ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေပ်ာ္ေမြ႕က်က္စားရာ အင္တာနက္ ေလာကႀကီး တစ္ခုလံုးသည္ကား ယေန႔ေခတ္ အခ်ိန္အခါတြင္ ဝက္မ်ားျဖင့္ ဖံုးလႊမ္းလ်က္ ႐ွိေသာ ဝက္ကမၻာႀကီး၊ ဝက္ေခတ္ႀကီး ျဖစ္၍ ေနေခ်ၿပီ။ ကၽြႏု္ပ္ဆိုလိုေသာ ဝက္ဆိုသည္မွာ အသင္တို႔ သိထားသည့္ နား႐ြက္ကား၊ အၿမီးေကာက္၊ ႏွာေခါင္းေထာ္သည့္ ဝက္အေကာင္မ်ား မဟုတ္ပါေပ။ အေနာက္တိုင္း ဘာသာစကား အလိုအရ ဝက္ဘ္ဆိုက္ (Website) ဟူသည့္ အသံထြက္ကို ကၽြႏု္ပ္၏ ပိရိခန္႔ညား လွစြာေသာ မေထာ္မနန္း ပ႐ိုေနာင္ေဇး႐ွင္းျဖင့္ မန္းမႈတ္ေသာေၾကာင့္ ထြက္ေပၚလာသည့္ ဝက္ျဖစ္ေလသည္။ ၄င္းဝက္ တို႔ကို တီထြင္ေရးသား ဖန္တီးအပ္သည့္ ဥာဏ္ႀကီး႐ွင္ မ်ားအား ဝက္ဒဗလုပ္ပါ ဟုေခၚတြင္ၾကၿပီး အႏွီသူတို႔မွာ ၄င္းဝက္မ်ားကို လူအမ်ား သံုးစြဲႏိုင္ေအာင္ ေမြးထုတ္ ေပးၾကျခင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဝက္သမိခင္ ဝက္သဖခင္မ်ား ဟုလည္း ေခၚဆို ဂုဏ္ျပဳ အပ္ေပသည္။ ေနာက္တစ္မ်ိဳး မွာကား ထိုဝက္မ်ား၏ အျပင္အဆင္ အေရာင္အေသြး တို႔ကို ေရာစပ္ ျခယ္သ ေပးသူမ်ား ျဖစ္ၿပီး ၄င္းတို႔ကိုမူ ဝက္ဒီဇိုင္နာ ဟုျဖစ္ေပ၏။ ထိုသူတို႔မွာကား ဒီဇိုင္းအျမင္ ႐ွိရ၍ ထိုဝက္မ်ားကို လွလွပပ ၾကည့္ေပ်ာ္ ႐ႈေပ်ာ္ ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ ေပးသူမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ဝက္အလွဖန္တီး႐ွင္ ဟုလည္း ေခၚဆို အပ္ေလသည္။ ေနာက္ထပ္ ႐ွိေသးသည္ မွာကား အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ဝက္ၿခံ (Website) မ်ားကို ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေ႐ွာက္၍ လူအမ်ား သံုးစြဲႏိုင္ေအာင္ ေနာက္ကြယ္မွ နည္းနစ္ပိုင္း ဆိုင္ရာမ်ား ႀကိဳးကိုင္ လႈပ္႐ွား ေပးၾကသူ မ်ားမွာ ဝက္သခင္ (Web Master) ျဖစ္ေပ၏။ ထိုသို႔ေသာ ဝက္မ်ားကို သံုးစြဲၾကသည့္ လူအမ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္၍ ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ျပဳၾကသူမ်ားမွာ ဝက္ထိန္း (Web Administrator) မ်ား ျဖစ္ၾကေပ၏။ ကၽြႏ္ုပ္အေနႏွင့္ ဤမည္ေသာ ၾသကာသ အင္တာနက္ ေလာကႀကီး အတြင္းတြင္ ေဂ်ာင္းေဂ်ာင္းေျပး လည္ပတ္ လႈပ္႐ွားရသည့္ အခ်ိန္ကာလ အတန္ၾကာ လာသည္ႏွင့္အမွ် ဤကဲ့သို႔ အမ်ိးမ်ိဳး အေထြေထြေသာ ဝက္တို႔ကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ ႀကံဳဆံု ခဲ့ဖူးသည္ ျဖစ္ေလ၏။

၄င္းတို႔အနက္ တစ္ခုေသာ အမည္တပ္၍ ရသည္မွာ ေအာ္ဖစ္႐ွယ္ဝက္ (Official Web) ျဖစ္ေလ၏။ လူသိမ်ား ထင္႐ွားေသာ ဆယ္လီဘရီတီမ်ား၊ အႏုပညာ႐ွင္မ်ား၏ အလွျပ ဓါတ္ပံုမ်ားႏွင့္ ၄င္းတို႔၏ လက္႐ွိ လႈပ္႐ွားမႈ အနည္းငယ္ တို႔ကို သိသာ ထင္႐ွားစြာ ေဖာ္ျပထား ေသာေၾကာင့္ ေအာ္ဖစ္႐ွယ္ဝက္ အမည္တပ္ရျခင္း ျဖစ္ကာ အခ်ိဳ႕မွာ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ဝက္မ်ား ျဖစ္၍ အခ်ိဳ႕မွာ ကမၻာေက်ာ္ ဝက္မ်ား ျဖစ္ၿပီး အေတာ္အတန္ အရာေရာက္ ၾကသျဖင့္ လူတြင္က်ယ္ နည္းတူ ဝက္တြင္က်ယ္မ်ား ျဖစ္ၾကေလ၏။ ေနာက္တစ္ခု မွာကား တြစ္တာ၊ ေဖ့ဘုတ္တို႔ ကဲ့သို႔ေသာ ဝက္မ်ား ျဖစ္ၾကကာ ကမၻာ တလႊားမွ လူအမ်ား လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရးတို႔ကို အခ်င္းခ်င္း ဖလွယ္ႏွီးေႏွာ၍ သတင္းႏွင့္ အတင္းကို ေရာတုပ္ ကုန္ၾကသည့္ ဝက္မ်ားျဖစ္ၿပီး ဆို႐ွယ္ဝက္ဟု အမည္တပ္ေသာ္ ရေလ၏။ ထိုဆို႐ွယ္ဝက္ တုိ႔မွာမူကား အျခားဝက္မ်ား ႏွင့္မတူ တမူထူး၍ အေတာ္အတန္ စကားမ်ားေသာ၊ အေရးအရာ ကိစၥစံုလင္ေသာ ဝက္လည္ ဝက္႐ႈပ္မ်ား ျဖစ္ကုန္၏။

ကၽြႏု္ပ္ထပ္မံ၍ သတိျပဳမိေသာ ဝက္တစ္မ်ိဳးမွာ နည္းပညာဝက္ ျဖစ္၏။ ထိုဝက္တို႔မွာ သူမတူေအာင္ ႏွံ႔စပ္ တတ္ကၽြမ္း၍ အိုင္တီ နည္းပညာဆိုင္ရာ အဆင့္ျမင့္ ပညာရပ္မ်ား၊ လူအမ်ားအတြက္ အသံုးဝင္သည့္ ဝဲေပ်ာ့ (Software) မ်ား၊ ဝဲမာ (Hardware) မ်ား အေၾကာင္းကို လက္ဆင့္ကမ္း မွ်ေဝေသာ အက်ိဳး႐ွိသည့္ ဝက္မ်ားပင္ ျဖစ္ေလ၏။ ၄င္းတို႔ကိုမူ ဝက္ပညာ႐ွိမ်ားဟု ေခၚေသာ္ ရႏိုင္ေလသည္။ ေနာက္တစ္မ်ိဳးမွာကား လူတကာႏွင့္ မတည့္ေသာ ဝက္မ်ား ျဖစ္ေလ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၄င္းတို႔သည္ အဝတ္အစားဖိုး မတတ္ႏိုင္ေသာ မိန္းမပ်ိဳမ်ား၊ ေယာကၤ်ားပ်ိဳမ်ား၏ ၾကည့္မေတာ္ ႐ႈမေတာ္ေသာ ပံုရိပ္မ်ား၊ ဗီဒီယိုဖိုင္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္၍ ေနေသာေၾကာင့္ပင္။ ထိုဝက္အမ်ိဳးအစားမွာ 18 + ဟု ေခၚတြင္၍ အသက္ ၁၈ ႏွစ္ေက်ာ္ လူပ်ိဳဘဝ ေရာက္သူမ်ားမွ ၾကည့္႐ႈခြင့္ ႐ွိသျဖင့္ ကာလသားဝက္မ်ားဟု ေခၚလွ်င္ ရႏိုင္မည္ ျဖစ္ေပ၏။ ထို႔အျပင္ ကမၻာတခြင္ ျမန္မာတခြင္ ၿပဲၿပဲစင္ေအာင္ စပ္စု၍ ထိုသတင္းစံုတုိ႔ကို ျပန္လည္ ေဖာ္ျပသည့္ ဝက္မ်ားလည္း ႐ွိေလ၏။ ကမၻာ၏ မည္သည့္ ေနရာတြင္ ဘာျဖစ္ေနေန လူအမ်ား ခ်က္ျခင္းလိုလို သိ႐ွိရေအာင္ အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ေဖာ္ေကာင္လုပ္ ေလာေဆာ္သည့္ ထိုဝက္မ်ားကို ေလာ္စပီကာဝက္ ဟုေခၚတြင္ေလ၏။

ထို႔အျပင္ ကြန္ပ်ဴတာ စက္ထဲတြင္ ထည့္သြင္း အင္စေတာ လုပ္၍ ေဆာ့စရာ မလိုဘဲ အြန္လိုင္းေပၚတြင္ပင္ ေဆာ့ကစားျခင္း အမႈကို ျပဳႏိုင္ေသာ ဂိမ္းဝက္မ်ားလည္း ႐ွိေသး၏။ အနီးတြင္႐ွိေသာ ကီးဘုတ္၊ ေမာက္စ္တို႔ကို အသံုးျပဳ၍ တစ္ေနကုန္ တြီတြီတြမ္တြမ္ျဖင့္ ေမ်ာက္႐ံႈးေအာင္ လက္ေဆာ့ေျခေဆာ့ လုပ္ေန၍ ရသျဖင့္ ၄င္းတို႔ကိုကား ေမ်ာက္တူဝက္တူ ဟုေခၚေသာ္ ရ၏။ ထို႔အျပင္ ၄င္းအြန္လိုင္းေပၚ႐ွိ ဝက္စာ႐ြက္ (Web Page) မ်ားတြင္ ဝါသနာအရ စာေရးသားမႈ ျပဳၾကသူတို႔ကို ဝက္စာေရးဆရာမ်ားဟု ေခၚတြင္၍ အြန္လိုင္း႐ွိ သတင္းဝက္ မ်ားေပၚတြင္ ေဖာ္ျပမည့္ သတင္းမ်ား ေရးသားသူ တုိ႔ကိုမူ ဝက္သတင္းေထာက္ မ်ားဟု ေခၚတြင္ ေလသည္။ ထို႔အျပင္ ေဖာ္ျပၿပီးအပ္ေသာ ဝက္စာ႐ြက္ (Web Page) မ်ား၏ အားနည္းမႈ၊ လံုၿခံဳေရး ခ်ိဳ႕ယြင္းမႈ တို႔ကို အသံုးခ်ကာ အခ်က္အလက္မ်ား ေဖာက္ထြင္း ခိုးယူသူမ်ားကို Hacker (သို႔မဟုတ္) ဝက္နင္ဂ်ာ ဟုလည္း နာမည္တပ္၍ ရႏိုင္ေပ၏။

မည္သည့္ ဝက္တြင္မဆို ကိုယ္ပိုင္ အမည္ေပါက္ နာမည္မ်ား ႐ွိၾကၿပီး အမည္နာမ မ်ားလည္း မတူကြဲျပား ျခားနားၾကေလ၏။ ဥပမာ ဆိုရေသာ္ ေအာ္ဖစ္႐ွယ္ဝက္ အမ်ိဳးအစား ထဲတြင္ပင္ သူရႆဝါဝက္၊ ႐ွာကီရာဝက္၊ ဂ်ပ္စတင္ဘီဘာဝက္ စသျဖင့္ အမည္ခြဲျခား ထားၾကျခင္း ျဖစ္ေလ၏။ ထိုဝက္မ်ား ေနစရာ ေနရာအတြက္မူ ဟိုစတင္ေခၚ ကိုယ္ပိုင္ ဝက္႒ာေန မ်ားလည္း ႐ွိၾကသည္ ျဖစ္၏။ ဤသည္မွာကား ကၽြႏ္ုပ္ေလ့လာ စပ္စုသိ႐ွိ ထားသမွ်ေသာ ေထြလီကာလီ ဝက္ေပါင္းစံု အေၾကာင္း ျဖစ္ၿပီး ကၽြႏ္ုပ္တို႔အားလံုးသည္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ဝက္ကမၻာႀကီး အတြင္းတြင္ ေျပးလႊား လႈပ္႐ွား၍ ေနၾကသည့္ ဝက္ေလာကသားမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္းကို ယခုဖတ္႐ႈေနသည့္ ကၽြႏ္ုပ္၏ ခ်စ္ခင္လွစြာေသာ ဝက္စာဖတ္သူမ်ား သိ႐ွိေစရန္ ရည္သန္၍ ေရးသားျပဳစုအပ္သည့္ ဝက္ဋီကာႀကီး ျဖစ္ေပေတာ့သတည္း။

သူရႆဝါႏွင့္ Facebook

“သူရႆဝါႏွင့္ Facebook”

ဒီဖက္ေခတ္ အင္တာနက္ ေလလိႈင္း ေလာက၏ ၿပိဳင္စံ႐ွား ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ႀကီး တစ္ဦးမွာ ဟိုဘ႐ုတ္ကေလး ဇူကာဘတ္ စပ္စပ္ေဆာ့ေဆာ့ လုပ္ခဲ့ေသာ Facebook ပင္ျဖစ္၏။ လူသားေတြ ဒီအင္တာနက္ ဆိုတာႀကီးကို ယခုလို ေလွ်ာေလွ်ာ႐ႉ႐ႉ သံုးခြင့္ရေအာင္ (အင္တာနက္ စပိဒ္ ေနမေကာင္း ျဖစ္ရင္ေတာ့ မေလွ်ာမ႐ႉ ဘူးေပါ့ေလ) တီထြင္ ႀကံဆ ခဲ့ၾကေသာ စြန္႔ဦးတီထြင္ ပုဂၢိဳလ္ႀကီး မ်ားကိုသာ မသိလွ်င္ မသိဘဲ ႐ွိရမည္။ Facebook ကိုေတာ့ မသိသူ မ႐ွိ။ ဒီေလာက္ပင္ Facebook က ေအာင္ျမင္ေန၏။ ယခု Google မွ လႊင့္တင္ေသာ Google Plus သည္ Facebook ကို အဓိက ယွဥ္ၿပိဳင္မည့္ လူမႈေရးကြန္ယက္ ျဖစ္လာႏုိင္သည္ ဆိုေသာ္လည္း ေနာင္ျဖစ္မည့္ ကိစၥ ေနာင္မွသာ႐ွင္း။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ Facbook က ပန္းပန္လွ်က္ ႐ွိဆဲ။ ေအာင္ျမင္တာလည္း မေျပာႏွင့္ေလ။ ေသြးစုနာ အေပါက္ခံၿပီး ဖင္တစ္ထိုင္တည္း အင္တာနက္ သံုးေနႏုိင္မည္ ဆိုလို႔ကေတာ့ Facebook ထဲမွာပင္ ဒုတိယဘဝ အေနႏွင့္ တစ္အိုးတစ္အိမ္ ထူေထာင္လို႔ ရေလာက္သည္။

ေျပာခဲ့သလို Facebook မွာပင္ တစ္အိုးတစ္အိမ္ ထူေထာင္၍ ေဆြမ်ိဳးစပ္ကာ သိုက္သိုက္ဝန္းဝန္း ေနၾကပံုေလး ၾကည့္ပါစို႔။ သူရႆဝါ၏ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ဆိုလွ်င္ သူ႔၏ Facebook Profile ဘယ္ဖက္ျခမ္းတြင္ သူ၏ ေဆြေတာ္ ႐ွစ္ေသာင္း မ်ိဳးေတာ္ေပါင္းကို စာရင္းျပဳစု ထားေလ၏။ တကယ့္ အျပင္က ေဆြမ်ိဳးမ်ားလား ဆိုေတာ့ မဟုတ္။ သူ႔လိုပင္ Facebook သံုးၾကသည့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအား အေဖတစ္ေနရာ၊ အေမတစ္ေနရာ၊ အဘိုးအဘြား၊ ဦးေလး အေဒၚ ကိုကိုမမ စသျဖင့္ အြန္လိုင္းေဆြမ်ိဳး အျဖစ္ စပ္ယွက္ထားျခင္း ျဖစ္ေလ၏။ သူရႆဝါပင္ သူ႔ေယာက္ဖ ေနရာမွာ ပါေနေသး ေတာ့သကိုး။ ဒါေပမယ့္လည္း အထင္မေသးႏွင့္ .. အျပင္ေလာကမွ သူ႔ေဆြမ်ိဳး အစစ္ေတြပင္ အြန္လိုင္းေဆြမ်ိဳး မ်ားေလာက္ မ်ားျပားမည္ မထင္။ Facebook ၏ လႊမ္းမိုးမႈကား ဒါတင္မကေသး .. ။

ေနာက္တစ္ခုက Facebook မွာ ေဆာ့၍ ရေသာ ဂိမ္းေတြ။ Facebook သံုးသူ အေတာ္မ်ားမ်ား အဲဒီ Facebook ထဲမွ ဂိမ္းေတြနဲ႔ မကင္းရာ မကင္းေၾကာင္း ႐ွိၾကသည္။ ပထမေတာ့ ဟုတ္တုတ္တုတ္ ရယ္ပါ။ မာဖီးယား လူဆိုးဂိုဏ္းကို အေျချပဳ၍ မိုက္မိုက္ကန္းကန္း အထက္စီးဆန္ဆန္ ေဆာ့ၾကသည္။ ပိုက္ဆံေတြ၊ လက္နက္ေတြ ရလိုက္ၾကတာ ေသာက္ေသာက္လဲ .. အျပင္မွာေတာ့ မဟုတ္ .... ဂိမ္းထဲမွရသည့္ ပိုက္ဆံေတြ။ ေနာက္ပိုင္း က်ေတာ့ လူဆိုးဂိုဏ္းမွ မာဖီးယားမ်ား ဘဝကေန ဘယ္လို ဘယ္လို မ်က္စိလည္ ကုန္ၾကသည္ မသိ။ စားေသာက္ဆုိင္ စားပြဲထိုးေတြ၊ လယ္သမား လက္လုပ္လက္စားေတြ ျဖစ္ကုန္ ၾကေလ၏။ ေနာက္ပိုင္း ဒီထက္ပို ႀကံရာမရ ျဖစ္၍ ဒီထက္ပို ပိုက္ဆံျပတ္ လာၾကေသာ အခါတြင္ Friend For Sale ဟူေသာ ဂိမ္းထဲဝင္၍ Facebook ထဲမွ ျမင္ျမင္ကရာ သူငယ္ခ်င္းတို႔ကို လက္ၫိွဳးထိုး၍ ေရာင္းစား ၾကေလသည္ ဟူ၏။ ေၾသာ္ .. ႐ွာ႐ွာေဖြေဖြ ဆြဲေဆာင္လြန္းသည့္ Facebook ပါေပ။

၄င္း Facebook သည္ လူမႈေရး ကြန္ယက္ဆုိက္ အျဖစ္ သာမက Photo Gallery အျဖစ္လည္း အသံုးခ်ခ်င္ ခ်ႏုိင္သည့္ အေနအထား ျဖစ္၏။ အခ်ိဳ႕ သူငယ္ခ်င္း ေကာင္မေလးမ်ား ဓါတ္ပံုေတြ ႐ိုက္၍ တင္ထားလိုက္ ၾကသည္မွာ ပံုစံမ်ိဳးစံု၊ ဂိုက္မ်ိဳးစံု .. စမတ္ကို ဂြမ္လို႔။ ျမန္မာဆန္ဆန္ အက်ီ ၤေလးနဲ႔ ထမီေလးနဲ႔ ဝတ္ၿပီး ဘုရားေပၚမွာ ႐ိုက္လာတဲ့ ပံုေလး ဒီေန႔တင္ထား၊ ေနာက္ေန႔ သြားၾကည့္ေတာ့ ေနာက္တစ္ပံု ျဖစ္ေနၿပီ။ မေန႔ကနဲ႔ မဆိုင္ေရးခ် မဆိုင္။ မိန္းကေလး တန္မဲ့ ဆံပင္ေတြ ေထာင္လို႔၊ မ်က္ကြင္းႀကီးေတြ မည္းလို႔၊ ႏႈတ္ခမ္းနီ အမည္းႀကီးေတြ ဆိုးလို႔။ တခ်ိဳ႕ က်ျပန္ေတာ့ Facebook မွာ ဓါတ္ပံုတင္ရတာ ဘယ္ေလာက္ထိ ဝါသနာ ပါသည္မသိ။ သူတင္ထားသည့္ ဓါတ္ပံုေတြ တစ္ေနကုန္ ထိုင္ၾကည့္၍ မၿပီး။ အမယ္ .. ႐ိုး႐ိုးတန္းတန္းေတာင္ တင္ထားသည္ မဟုတ္။ ဇာတ္လမ္း ကေလးနဲ႔။ သူ႔ငယ္ဘဝ ဓါတ္ပံုမ်ား ကေနစ၍ အပ်ိဳေပါက္ ကေလး ျဖစ္လာပံု၊ ေနာက္ .. တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူ ဘဝမွ စ၍ ခိုးရာ လိုက္ေျပးပံု အဆံုး အကုန္လံုး တင္ေလသည္ ဟူသတတ္။ ဒါလည္း Facebook မွ လူမႈေရး ယဥ္ေက်းမႈ တစ္ရပ္ ျဖစ္မည္ဟု ႏွလံုးသြင္းမိသည္။

ေနာက္ထပ္ အတန္းအစား တစ္မ်ိဳးကေတာ့ ခုနက ေျပာသလို ဂိမ္းလည္း မေဆာ့၊ ဓါတ္ပံုလည္း မတင္၊ ေတြ႕ကရာ ေနရာ အကုန္ Like လုပ္ကာ ေအးေအးေဆးေဆး ေသာင္းက်န္း ၾကသူမ်ား ျဖစ္၏။ သူရႆဝါ ခံရဖူးသည္။ တစ္ရက္က စိတ္ဓါတ္က်လြန္း၍ Facebook မွာ Status ေလး ေရးတင္မိသည္။ “ေခါင္းေတြလည္းကိုက္၊ အေအးလည္းမိ၊ ေခ်ာင္းလည္း ဆိုးေနတယ္၊ တစ္ကိုယ္လံုးလည္း ကိုက္ခဲ ေနတာပဲ၊ စိတ္ညစ္တယ္၊ ေသခ်င္တယ္” ဟူ၍။ အဲဒါကို စာလည္း ေသခ်ာ ဖတ္ဟန္မတူဘဲ Like လုပ္သြားသည္။ မသိရင္ ကိုယ္က ေနမေကာင္း ထိုင္မေကာင္းလို႔ စိတ္ညစ္ၿပီး ေသခ်င္တယ္ ၿငီးျငဴတာကို သူကပဲ သေဘာက်သလို၊ ေထာက္ခံသလို ျဖစ္ေနသည္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲေလ။ Like Button ပဲ ႏွိပ္လို႔ ရတာကိုး။ ႏွိပ္လို႔ ရတာေလး ႏွိပ္ၿပီး အားေပး သြားပံု ရပါသည္။

ဘယ္လိုေျပာေျပာ Facebook ကေတာ့ အင္တာနက္ သံုးသူမ်ားကို အေတာ္ပင္ လႊမ္းမိုးထားတာ အမွန္အကန္ ျဖစ္၏။ မနက္ မိုးလင္းတာနဲ႔ မ်က္လံုး ႏွစ္လံုး အစံုအေစ့ပင္ မဖြင့္ရေသးခင္ Facebook ေျပးဖြင့္သည္အထိ စြဲလမ္းေနသူမ်ား အပံုအပင္။ အျပင္မွ အလုပ္အကိုင္မ်ား အပ်က္ခံၿပီး Facebook ထဲ ဘဝျမွဳပ္ႏွံကာ လယ္သမား လုပ္ေနသူေတြ ဒုနဲ႔ေဒး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုး လူမႈေရး ကြန္ယက္ ဆိုသည့္ အတိုင္း ၄င္းလူမႈေရးမ်ား စုၿပံဳ႐ႈပ္ေထြး ေနသည့္ Facebook ကြန္ႀကီးအတြင္း လိပ္ကေလးေတြလို အခုထိ ယက္ကန္ ယက္ကန္ ျဖစ္ေနၾကျခင္းမွ လြတ္ေျမာက္ ႏိုင္ဖုိ႔ရာ အဆင္သင့္ မျဖစ္ၾကေသးတာ ေသခ်ာေနေလသည္။

သူရႆဝါႏွင့္ ဟက္ကာ

“သူရႆဝါႏွင့္ ဟက္ကာ”

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အင္တာနက္ သံုးစြဲသူမ်ား၏ ေလာကမွာ အားလံုးလိုလို ေၾကာက္႐ြံ႕ရေသာ လူတန္းစား တစ္ရပ္ ႐ွိသည္။ ဟက္ကာ (Hacker) ျဖစ္၏။ အင္တာနက္ သံုးတတ္ခါစ ကိုယ့္ေ႐ွ႕မွ စီနီယာ ကိုကိုမမ မ်ားက မိမိတို႔၏ စကားဝွက္မ်ား မေပ်ာက္ပ်က္ရန္ အထူးထိမ္းသိမ္း ေစာင့္ေ႐ွာက္ခိုင္းသည့္ အေၾကာင္းအခ်က္ မ်ားထဲတြင္ ထိုဟက္ကာ မ်ားကို ရည္႐ြယ္သမႈ အမ်ားဆံုး ျပဳၾကသည္။ သူရႆဝါတို႔ ၄င္းဟက္ကာမ်ားကို ဘယ့္ကေလာက္အထိ ေၾကာက္သနည္း ဆိုေသာ္ ကိုယ္တုိင္လည္း အဟက္မခံရဖူး၊ ကိုယ့္ေဘး ပတ္ဝန္းက်င္႐ွိ လူမ်ား အဟက္ခံ ရတာလည္း မျမင္ဖူး၊ ဟက္ကာ ဆိုတာ လံုးလံုးလား၊ ျပားျပားလား၊ ခ်ိဳပါသလား၊ အၿမီးေပါက္ ေနသလား ဘာဆို ဘာမွကို မသိခင္ ကတည္းက ၾကားဖူး နားဝျဖင့္ ႀကိဳႀကိဳတင္တင္ ေၾကာက္ခဲ့ရသည္။ ကိုယ့္ထက္ စီနီယာ တစ္ေယာက္က ဆရာႀကီး ဂိုက္ဖမ္း၍ မ်က္ႏွာတည္ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ (တကယ္ေတာ့ သူလည္း ဘာမွ လုပ္တတ္တာ မဟုတ္) “မင့္ ... ငါ ဟက္ပစ္ လိုက္ရမလား” ဟု လာေျပာလွ်င္ ကိုယ့္မွာ ေနစရာ မ႐ွိေတာ့။ ဒီေလာက္အထိ ဘာမွန္းမသိ ညာမွန္းမသိ ေၾကာက္႐ြဲ႕ ခဲ့ရသည္။

ကိုယ္တိုင္ အင္တာနက္ပါး မဝခင္ ကိုယ့္ကို စီနီယာမ်ား စခဲ့ ေနာက္ခဲ့ ေျခာက္ခဲ့သလို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ Net တစ္လံုး Chat တစ္လံုး (လူတစ္လံုး သူတစ္လံုး သေဘာတရား ေဆာင္ပါသည္) ျဖစ္လာခ်ိန္တြင္ ကိုယ္ကလည္း ကိုယ့္ထက္ ဝါႏုသူမ်ားကို “ဟက္ပစ္လိုက္ရမလား” စကားသံုး၍ ျပန္လည္ ေျခာက္လွန္႔ ဖူးတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူရႆဝါတို႔ ကံမေကာင္းပံုမ်ား ကိုယ္ျပန္၍ ၿခိမ္းေျခာက္ မိသည့္ သေကာင့္သားက ဟက္ကာ ဆိုတာကို နံျပားေလာက္ပင္ စိတ္မဝင္စား မသိ႐ွိသူ ျဖစ္ေန၏။ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ “မင္း Password ေတြ ေသခ်ာ သိမ္းေနာ္၊ အျမင္ကပ္ လာရင္ မင့္ကိုငါ ဟက္ပစ္ လုိက္ရမလား” ဟု ၿဖဲေျခာက္ေတာ့ သင္းက မထံုတက္ေတး မ်က္ႏွာေပးႏွင့္ ဘာျပန္ေျပာသည္ ထင္ပါသလဲ။ “ကၽြန္ေတာ့္ ဟပ္ရေအာင္ အစ္ကိုက ေခြးလား .. တဲ့”။ တစ္ခြန္းတည္း ... သို႔ေသာ္ သူရႆဝါ တစ္သက္လံုး မွတ္သြားပါသည္။ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဒီလို ထပ္ၿပီး မၿခိမ္းေျခာက္ ေတာ့ပါ။

ကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ဖူး မွတ္ဖူး သေလာက္ ေျပာရလွ်င္ ဟက္ကာအျပား ေလးပါး ႐ွိပါသတဲ့။ ေအာ္ .... တစ္မ်ိဳးတည္း သိခဲ့တုန္း ကေတာင္ ေနစရာ မ႐ွိတာ .. ေလးမ်ိဳး ႐ွိမွန္း သိသိခ်င္း သူရႆဝါ ႏွာ႐ွဴေဆး ေျပး႐ွဴလိုက္မွ ေနသာထိုင္သာ ျပန္ျဖစ္၏။ ေနာက္ၿပီး ဟက္ကာ ထဲမွာေတာင္ ေကာင္းေသာ ဟက္ကာႏွင့္ မေကာင္းေသာ ဟက္ကာ ဆိုတာ ႐ွိေသးသတဲ့။ ဗုေဒၺါ ...။ ခိုးၾကတာခ်င္း အတူတူေတာင္ ငါက ဘုရား ႐ွိခိုးၿပီးမွ ခိုးတဲ့ေကာင္ကြဟု ေၾကြးေၾကာ္သလို ျဖစ္ေနပါ ေရာလား။ ဟက္ကာ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႐ွိသလို ဟက္နည္း ဟက္ဟန္ အမ်ိဳးမ်ိဳးလည္း ႐ွိသည္ဟူ၏။ သူတို႔က Hack လုပ္ၿပီ ဆိုလွ်င္ သူတို႔ လုပ္သည္ကို ေဖာက္ထြင္းသည္၊ ခိုးယူသည္ဟု ဘယ္တာ့မွ မေၾကျငာ၊ တိုက္ခိုက္သည္ဟု ဂုဏ္သေရ ႐ွိ႐ွိ ကင္ပြန္းတပ္၏။ မွတ္သားစရာ တစ္မ်ိဳး တိုးရပါသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဟက္ကာ ဆိုသည့္ လူမ်ားသည္ အေတာ္အတန္ တန္ခိုးထြား ၾကသူမ်ား ျဖစ္သလို ပညာတတ္ လူတန္းစားမ်ား ျဖစ္သည္ဟု ယူဆမိသည္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒီလို အဆင့္ျမင့္ ပညာမ်ားႏွင့္ ပညာသား ပါပါ ေဖာက္ထြင္း တိုက္ခိုက္တာလည္း မဟုတ္ဘဲႏွင့္ တစ္ပါးသူ အလစ္အငိုက္တြင္ Key Logger လို ေဆာ့ဖ္ဝဲမ်ိဳး Run ထားကာ ေအာက္တန္းက်က် ခိုးၾကၿပီးမွ သူတုိ႔ကိုယ္ သူတို႔ ဟက္ကာ အမည္ တပ္သည္မ်ားလည္း ႐ွိ၏။

ယခင္က ျပည္ပ သတင္းမ်ား တြင္သာ ဟက္ပစ္လိုက္သည္၊ အဟက္ ခံရသည္ ဟူေသာ သတင္းမ်ိဳး ဖတ္ခဲ့ရ ေသာ္လည္း ယခုေတာ့ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ တြင္းမွာပင္ တကယ္ ေတာ္ေသာ၊ တတ္ေသာ နည္းပညာ႐ွင္ အခ်ိဳ႕က ဟက္ကာ မ်ားအျဖစ္ ရပ္တည္၍ လာၾကသည္။ ကိုယ့္အနီးအနား ပတ္ဝန္းက်င္ မွာပင္ ဘယ္သူ႔ ေမးလ္အေကာင့္ေတာ့ ပါသြားၿပီ၊ ဘယ္ဝက္ဘ္ဆိုက္ေတာ့ ခြက္ထိုးခြက္လန္ အဟက္ခံ လိုက္ရသည္ ဆိုတာမ်ိဳး ခဏခဏ ၾကားလာရ၏။ ဘာေၾကာင့္ ဟက္ၾကသလဲ ... သူရႆဝါ ဥာဏ္မွီသေလာက္ လိုက္စဥ္းစား ၾကည့္မိသည္။ အခ်ိဳ႕က ပုဂၢိဳလ္ေရး မေက်နပ္၍ ဟက္သည္၊ အခ်ိဳ႕က အေၾကာင္းျပခ်က္ မည္မည္ရရ မ႐ွိဘဲ သူတစ္ပါး ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ လံုၿခံဳေရးကို ထိပါးလို၍ ဟက္သည္၊ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အျခားတစ္ပါးသူ၏ ကိုယ္လံုၿခံဳေရး၊ စိတ္လံုၿခံဳေရးကို အေႏွာင့္အယွက္ ျပဳတာ မေကာင္း ဟုေတာ့ ခံစားမိ၏။

ကိုယ့္အနီးအနား ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ အဟက္ခံရ ဖူးသူမ်ား ထဲတြင္ေတာ့ သိပ္ၿပီး ဆိုးဆိုး႐ြား႐ြား ကိစၥမ်ိဳး ႀကံဳရသည္ဟု မၾကားဖူး။ ကိုယ့္ ေမးလ္အေကာင့္ အဟက္ခံ လိုက္ရသည္ ဆိုေသာ္လည္း ေမးလ္ထဲတြင္ သိပ္ၿပီး အေရးႀကီးသည့္၊ လွ်ိဳ႕ဝွက္အပ္သည့္ အခ်က္အလက္မ်ား မထားၾက ေသာေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္မည္ ထင္သည္။ သူရႆဝါ ကေတာ့ အခု ဟက္ကာမ်ား အေၾကာင္း ေရးသာ ေရးေနရသည္။ စိတ္ထဲမွာ သိပ္မသန္႔။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ဒီစာေတြကို ဟက္ကာ တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ဖတ္မိၿပီး “ဒီအေကာင္ေတာ့ လွည့္ပတ္ ေရးစရာ ကုန္သြားလို႔ ငါတို႔ကို ေဆာ္ပဟ” ဟု ေတြးသြားၿပီး လာဟက္လွ်င္ ဒုကၡ။ ကိုယ္က ဟက္ကာမ်ား အေၾကာင္း နည္းနည္းပါးပါး ဖတ္႐ႈေလ့လာ ထား၍ နည္းနည္း ပါးပါး သိေနေတာ့ ဘာမွမသိသည့္ ဟိုင႐ြတ္ ကေလးလို ကၽြန္ေတာ့္ကို ဟပ္ရေအာင္ ခင္ဗ်ားက ဒိုဘာမင္လား၊ အယ္ေဇး႐ွင္းလား ျပန္ေမး၍လည္း မျဖစ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ႐ြဲ႕သည္ဟု ဆိုကာ ေ႐ွာက္ျမင္ကပ္ ပုဒ္မႏွင့္ တစ္ဆံုးတစ ဟက္သြားလွ်င္ ... ဘုရား ဘုရား .. ေတြးမိ႐ံုနဲ႔တင္ ၾကက္သီး ထမိပါသည္။

သည္ေတာ့ကာ ... သူရႆဝါ ယခု ေရးထား သည္မ်ားမွာ ဟက္ကာမ်ား အေၾကာင္းကို သိပ္သိေန၍ မဟုတ္ပါ၊ ရမ္းသမ္းၿဖီးျဖန္း ေနျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ယခုစာကို ဖတ္မိၾကကုန္ေသာ ဟက္ကာအေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔ ... အမိုက္အမဲေလးဟု သေဘာထား၍ ေဗြမယူ ၾကပါႏွင့္။ မေက်နပ္၍ ဟက္မည္ ဆိုလွ်င္လည္း သူရႆဝါ ေမးလ္ထဲတြင္ ရည္းစားစာႏွင့္ အေၾကြးစာရင္း မ်ားမွလြဲ၍ ဘာမွမ႐ွိပါ။ အခန္႔မသင့္လွ်င္ ထိုအေၾကြးစာရင္း မ်ားကိုပင္ သင္တို႔ တာဝန္ယူ ရႏိုင္ပါသည္။ ဒီစာမူကို လက္ခံ ေဖာ္ျပေပးေသာ Net Guide မွ အယ္ဒီတာႀကီး ကိုေဇာ္မင္း တြင္သာ တကယ္တမ္း အျပစ္႐ွိသည္ ျဖစ္၍ ဘယ္လိုမွ မေက်နပ္ႏုိင္၍ စတိျဖစ္ျဖစ္ ဟက္မည္ ဆိုလွ်င္လည္း ကိုေဇာ္မင္း ေမးလ္ကိုသာ ဟက္ေတာ္မူ ၾကပါရန္ ေလးစားစြာ ပန္ၾကားအပ္ပါသည္ ခင္ဗ်ား။

သူရႆဝါႏွင့္ နာမည္ႀကီးအဆိုေတာ္ျဖစ္နည္း

“သူရႆဝါႏွင့္ နာမည္ႀကီးအဆိုေတာ္ျဖစ္နည္း”

သူရႆဝါ တစ္ေယာက္ ယခုတေလာ ေရာဂါထ ေနသည္။ ၉၆ ပါး ေရာဂါထဲ မ်ားအနက္ တစ္ခုမွ မဟုတ္။ အဆိုေတာ္ ျဖစ္ခ်င္ေသာ ေရာဂါ ျဖစ္၏။ မီဒီယာ တစ္ခုက သီခ်င္းဆို ၿပိဳင္ပြဲ အစီအစဥ္ တစ္ခု တင္ဆက္ရာ နာမည္ေက်ာ္ သြားျခင္းမွ အစျပဳသည္။ ထိုၿပိဳင္ပြဲသို႔ ႏုိင္ငံအဝွမ္းမွ ဂီတ ဝါသနာ႐ွင္ မ်ားစြာ လာေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ ၾကသည္။ ဂီတ အေၾကာင္း လံုးေစ့ပတ္ေစ့ နားလည္ သူမ်ားမွ စ၍ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ အပ်င္းေျပ သီခ်င္းညည္း ၾကသူမ်ား အဆံုး တ႐ုန္း႐ုန္း စင္ေပၚတက္၍ တီဗီဖန္သားျပင္ မွတဆင့္ အစြမ္းျပၾက၏။ ႏိုင္ငံေက်ာ္ ဂီတ ပညာ႐ွင္မ်ား၊ အဆိုေတာ္မ်ားက မိမိ၏ အဆိုစြမ္းအင္ အေပၚ ေဝဖန္ သံုးသပ္ ဆံုးျဖတ္မႈ ျပဳသည္ကို ရ႐ွိသျဖင့္ သေဘာလည္း က်ကုန္၏။ အသံ ကာလာ လွတာ၊ ဘယ္သံ၊ ညာသံ၊ အသက္ခိုး႐ွဴပံု၊ ပစ္ခ်္ယိုင္တာ၊ အိတ္စ္ပရက္႐ွင္ ေကာင္းတာ၊ ညံ့တာ .. ဟူေသာ စကားတို႔ကို လူအေတာ္ မ်ားမ်ား သိ႐ွိနားလည္ သံုးစြဲ လာၾက၏။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း အျခား အဆိုၿပိဳင္ပြဲ မ်ားလည္း အားက်မခံ ေပၚေပါက္ လာသည္။ တစ္ပတ္ ခုနစ္ရက္တြင္ ေျခာက္ရက္ခြဲ ေလာက္က အဆိုၿပိဳင္ပြဲ ထုတ္လႊင့္ေသာ ေန႔မ်ား ျဖစ္ကုန္၏။ ႐ိုး႐ိုး တန္းတန္း အဆိုၿပိဳင္ပြဲ မ်ားအျပင္ ဆန္းဆန္းျပားျပား အဆိုၿပိဳင္ပြဲ မ်ားလည္း ေပၚေပါက္လာ၏။

စင္ေပၚမွ လူက သီခ်င္း ဆိုရသည္။ ေအာက္မွ ဒိုင္လူႀကီး ေလးငါး ေျခာက္ေယာက္က ၄င္းတို႔၏ ေ႐ွ႕စားပြဲတြင္ လူနာတင္ယာဥ္မွ မီးလံုးမ်ား တပ္ဆင္၍ ယိုင္လွ်င္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မလွလွ်င္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကီးေအာက္လွ်င္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အိတ္စ္ပ႐က္ “႐ွင္” ရမည့္ ေနရာတြင္ မ႐ွင္ဘဲ ေသေနလွ်င္ ေသာ္လည္းေကာင္း .. တေဂ်ာင္းေဂ်ာင္း ျမည္ေအာင္ မီးလံုးမ်ားကို အၿပိဳင္အဆိုင္ ႏွိပ္ၾက ေလ၏။ စင္ေပၚ ဆိုေနေသာ သူမွာ မ်က္လံုးေလး အျပဴးသားျဖင့္ ဒိုင္မ်ား အေျခအေနကို ၾကည့္ကာ ဆိုရ၏။ တစ္လံုး လင္းေသာ္ ကိစၥ မ႐ွိေသး၊ ႏွစ္လံုး လင္းေသာ္ အေျခအေန သိပ္မေကာင္း၊ သံုးလံုး လင္းေသာ္ အဆိုလည္းရပ္၊ တီးလံုးလည္း ရပ္၍ ေအာင္ဖ်ာလိပ္ ရ၏။ ဘာႏွင့္ တူပါသနည္း။ မီးပြိဳင့္နား ကားတစ္စီး ေရာက္လာ၍ စိမ္းေနလွ်င္ ဆက္သြား၊ ဝါေနလွ်င္ သတိထား၊ နီေနေသာ္ ဘရိတ္ဆြဲ၍ ရပ္ ဟူေသာ Process ကို အေျခခံသျဖင့္ ဒိုင္မ်ား စိတ္ေအး လက္ေအး မ်က္လံုးကေလး မွိတ္၍ နားေထာင္ ေနေသာ္ မီးစိမ္းသည္ ျဖစ္၍ ဆက္ဆို၊ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ေခါင္းခ်င္းဆိုင္ၿပီး ဆိုေနသူကို လက္ၫွိဳးထိုး၍ ပြစိပြစိ ေျပာဆို ေနၾကေသာ္ မီးဝါသည္ ျဖစ္၍ သတိ အေနအထား၊ ဘာမေျပာ ညာမေျပာ လက္ကို ေ႐ွ႕သို႔ထုတ္ကာ မီးလံုးႏွိပ္သည္ ႐ွိေသာ မီးနီသည္ ျဖစ္၍ ရပ္။ လူတကာက “မီးလင္းၿပိဳင္ပြဲ” ဟု အလြယ္ ကင္ပြန္းတပ္ သညာျပဳ ၾကေသာ ထိုၿပိဳင္ပြဲကို သူရႆဝါက ကိုယ့္နည္း ကိုယ့္ဟန္ျဖင့္ နာမည္ေပး ထားသည္။ “ရပ္ ၾကည့္ သြား ၿပိဳင္ပြဲ” ဟူ၍။

ထိုၿပိဳင္ပြဲမ်ား အက်ိဳး ေက်းဇူးေၾကာင့္ ဝါသနာ႐ွင္မ်ား ဂီတအေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း နားလည္ လာၾက၏။ လူရိပ္ လူေျခ ၾကည့္တတ္ လာ၏။ ပါေဖာမန္႔မ်ား ေကာင္းၾက ကုန္၏။ လူႀကီးမ်ား သာမက စကား ေျပာတတ္ခါစ ကေလး မ်ားလည္း အဆိုေတာ္ ျဖစ္ကုန္ၾက၏။ ဒါေတြကို အၿမဲေတြ႕ ေနရေသာ သူရႆဝါလည္း အထက္တြင္ ေျပာခဲ့သည့္ အတုိင္း အဆိုေတာ္ ျဖစ္ခ်င္သည့္ ေရာဂါပိုးမ်ား တစ္ေန႔တျခား တိုးပြားလာ၏။ အဆိုေတာ္ ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေတာ့မည္။ ဘယ္ကေန စမလဲ .. စဥ္းစားၾကည့္၏။ အေရးႀကီး တာက နာမည္ .. အႏုပညာ နာမည္ေပါ့။ ကိုယ္ေ႐ြးတဲ့ နာမည္က လူစိတ္ဝင္စားတဲ့ နာမည္မ်ိဳး ျဖစ္မွ။ လက္႐ွိ နာမည္ႀကီး ေနတဲ့ အဆိုေတာ္ ေတြရဲ႕ နာမည္ေတြကို ေလ့လာၾကည့္သည္။ Rဇာနည္၊ Lလြန္းဝါ၊ Lဆိုင္းဇီ၊ Nကိုင္ရာ၊ Aႏြန္၊ Dၿဖိဳး … ဟိုက္႐ွားဘား။ သူရႆဝါ သေဘာ ေပါက္သြားၿပီ။ နာမည္ေ႐ွ႕တြင္ အဂၤလိပ္ စာလံုး တပ္သူမ်ား နာမည္ႀကီး အဆိုေတာ္ ျဖစ္ၾကသည္။ သူရႆဝါလည္း ဒီအတိုင္း နာမည္ေပးမည္။ အရင္ဆံုး မိမိ၏ နာမည္အရင္းမွ ေ႐ွ႕ဆံုး တစ္လံုးျဖစ္သည့္ “ဘုန္း” ကို ယူလိုက္သည္။ ၿပီးလွ်င္ အဂၤလိပ္စာလံုး တစ္လံုးကပ္မည္။ E-book, E-Library စတာေတြ တြင္က်ယ္ေသာ Electronic ေခတ္ .. ဆိုေတာ့ကာ ကိုယ့္နာမည္ကို အားက်မခံ “E ဘုန္း” လို႔ေပးရင္ေရာ။ အသံထြက္၍ ႐ြတ္ၾကည့္ေတာ့ “အီးပံုး” ျဖစ္သြား၏။ ဟိုက္ .. အျမန္ ျပန္ေျပာင္းမွ။ ဒါျဖင့္ ကိုယ္ႀကိဳက္သည့္ အဆိုေတာ္ ကိုဂ်ီလတ္ႀကီးနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ ဆိုရင္ေရာ … “G ဘုန္း”။ အသံထြက္ ၾကည့္ေတာ့ “ဂ်ီပုန္း” ျဖစ္ေနသည္။ ဘုန္းကညာ တစ္ပါး လံုးရာက ျပားမယ့္ ကိစၥ .. မျဖစ္ေခ်ၿပီ။ ဒီေလာက္ေတာင္ ႐ွိလွတာ … ဘယ္သူမွ မေ႐ြးတဲ့ စာလံုး I နဲ႔ ကပ္မယ္ကြာ .. ဆိုၿပီး နာမည္႐ြတ္ ၾကည့္ေတာ့ အိုင္ဖုန္း (iPhone) ျဖစ္ေနျပန္၏။ ေနာက္ဆံုး ေဗဒင္ဆရာဆီ သြားမွ “ေဝထူးသက္လြင္ရစ္ခ်တ္ဒင္” ဟူေသာ နာမည္ရ၍ ကိစၥၿငိမ္း၏။

သီခ်င္း ေကာင္းဖို႔ ကေတာ့ သိပ္ၿပီး ပူစရာမလို။ အႏွစ္ႏွစ္ အလလ ႀကိဳးစားပမ္းစား စုထားသည္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ေရးသမွ် သီခ်င္းေတြကို အကုန္လိုက္ ခိုးထားတာ။ Own Tune အမည္ခံ လိုက္မည္ .. ဘယ္သူသိတာ မွတ္လို႔။ ၿပီးေတာ့ နာမည္ႀကီး ေတးေရးဆရာဆီ တစ္ပုဒ္ ႏွစ္ပုဒ္ အပ္လိုက္မည္။ ဒါဆို သီခ်င္းေတြ စိတ္တိုင္းက် ျဖစ္ၿပီ။ အေရးအႀကီးဆံုး တစ္ခ်က္ က်န္ေသးသည္။ သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ေလာက္ ေပါက္သြားဖို႔ အေရးႀကီးသည္။ ဒါမွ နာမည္ႀကီး အဆိုေတာ္ ျဖစ္မည္။ လူေတြ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ တဖြဖြ ျဖစ္လွ်င္ ေပါက္ၿပီ။ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲ … အႀကံထုတ္ ၾကည့္သည္။ အေခြကို တီဗီမွာ ေၾကျငာ လွ်င္ေရာ ..။ မေကာင္း … ပိုက္ဆံ အေတာ္ကုန္မည္။ အေခြထုတ္ဖို႔ ပိုက္ဆံေတာင္ မနည္း႐ွာရမွာ။ အကုန္အက် မ်ားလြန္းသည္။ အကုန္အက် နည္းၿပီးေတာ့ ထိေရာက္မည့္ နည္းလမ္းကို စဥ္းစားရမည္။ တစ္ရက္ .. ႏွစ္ရက္ .. သံုးရက္ ေျမာက္ေတာ့ အလြန္ေကာင္းေသာ နည္းလမ္း ႏွစ္သြယ္ကို စဥ္းစား၍ ရသြားၿပီ။ ႏွစ္နည္း စလံုးသည္ “ေပါက္” သီခ်င္း အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းဖို႔ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေနသည္ကို အံ့ၾသဖြယ္ရာ ေတြ႕ရွိရသည္။ ထိုသို႔ျဖင့္ သူရႆဝါ အေခြတစ္ေခြ ထုတ္လိုက္သည္။

အေခြထြက္ၿပီး ရက္သိပ္ မၾကာခင္ အင္တာနက္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္သို႔ သြားသည္။ G-mail ကို ဖြင့္သည္။ အေခြထဲမွ သီခ်င္းေတြ အကုန္လံုးကို Mail တြင္ Attach တြဲသည္။ ထို႔ေနာက္ Account ထဲမွ ႐ွိသမွ်လူ အကုန္လံုးဆီ Forward Mail အေနျဖင့္ သီခ်င္းေတြ ပို႔လိုက္သည္။ ကိုယ့္သီခ်င္းကို နားမေထာင္ ၾကမွာ စိုးသျဖင့္ ပစ္စာလိုလို ထည့္ေရး လိုက္ေသး၏။ “ယခု Forward Mail တြင္ ပါဝင္ေသာ သီခ်င္းမ်ား အားလံုးကို ထူးဆန္းေသာ အိပ္မက္အရ ပို႔လိုက္သည္။ နားေထာင္ ျဖစ္ေအာင္ နားေထာင္ပါ။ နားေထာင္လွ်င္ ကံစမ္းမဲ ေဖာက္ေပးမည္။ နားမေထာင္ပါက ဘုရားစူးမည္၊ မိုးႀကိဳးပစ္မည္၊ ေျမြကိုက္မည္၊ က်ားကိုက္မည္၊ ကာလနာ တုိက္မည္။ ေ႐ႊျပည္သာမွ ပဲျပဳတ္သည္ မဘုမ နားမေထာင္ မိသျဖင့္ ပဲျပဳတ္ေတာင္း ေခါင္းေပၚမွ လြတ္က်သည္။ ေနာက္မွ အသိတရား ရၿပီး ျပန္နားေထာင္ မိသျဖင့္ ႏွစ္လံုးထီ ငါးဆယ္ဖိုး ေပါက္သည္” စသည္ျဖင့္ေပါ့။ အဲဒီလို လုပ္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က လူႀကိဳက္မ်ား သြားသည္။ Forward လုပ္ျခင္းရဲ႕ အက်ိဳးေက်းဇူး ေတြေပါ့။ ကဲ .. ေနာက္တစ္နည္း လုပ္လိုက္ရင္ ပြဲသိမ္းၿပီ။ ခ်က္ခ်င္း အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရမည္။ ဝမ္းေရးအရ လမ္းေပၚတြင္ သီခ်င္းဆို၍ ေတာင္းစားေသာ ကေလးေတြဆီ သြားသည္။ အြန္လိုင္းတြင္ ေပါက္ေသာ သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ကို ႏႈတ္တိုက္ သင္ေပး လိုက္သည္။ အလုပ္လုပ္လွ်င္ ဒီသီခ်င္းေလး ဆိုၾကပါကုန္ … ဟူ၍။ သူရႆဝါ ေစာင့္ၾကည့္သည္။ သူတို႔ ဝါးဆစ္ပိတ္ ကေလး တေဒါင္ေဒါင္ တီး၍ သီခ်င္း ဆိုၾကသည္။ သူရႆဝါ ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ အိမ္ျပန္၏။

သိပ္မၾကာပါ။ ထိုသီခ်င္းကို ေနရာအႏွံ႔တြင္ ၾကားလာရသည္။ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ဖြင့္ၾကသည္၊ အင္တာနက္ သံုးသူမ်ား ထိုသီခ်င္းကို Mail ထဲမွ ဖြင့္၍ နားေထာင္ၾကသည္။ လမ္းေပၚတြင္ တေဒါင္ေဒါင္ တဒင္ဒင္ ဝါးဆစ္ပိတ္ သံေလးမ်ားျဖင့္ ၾကားရသည္။ “နဖူးေပၚ လက္တင္ .. စဥ္းစားလိုက္ရင္ .. ငါေလ ရင္ေမာတယ္” သီခ်င္းကို ဝါးဆစ္ပိတ္ တီး၍ မဆိုၾကေတာ့။ ျမန္မာ ႏုိင္ငံတြင္ အြန္လိုင္းမွ ေပါက္ေသာ သီခ်င္းမ်ားႏွင့္ ေနရာတကာ ေတာင္းရမ္း စားေသာက္ သူမ်ား တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ဆိုလွ်င္ ထိုသီခ်င္း နာမည္ႀကီးေလ့ ႐ွိသည့္ ထံုးစံ အတိုင္း ထိုနည္းလမ္း ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးကို အသံုးျပဳခဲ့သည့္ သူရႆဝါမွာ “ေပါက္” သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ႏွင့္ အတူ ဂီတေလာကတြင္ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း တန္းဝင္ အဆိုေတာ္ ျဖစ္ကာ နာမည္ႀကီးသြား ေလေတာ့သည္။

“သူရႆဝါႏွင့္ အိုင္တီသမား ေဈးေရာင္းစားေတာ့ ….”

ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ က်င္းပခြင့္ မျပဳခဲ့ေသာ ပုဇြန္ေတာင္ ေရေက်ာ္ သီတင္းကၽြတ္ ပြဲေဈးတန္းကို ျပန္လည္ က်င္းပခြင့္ ျပဳလိုက္သည္။ ဒီႏွစ္ သီတင္းကၽြတ္မွာ အိုင္တီသမားမ်ား ေဈးေရာင္း စားၾကမည္။ M51A ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ကိုတင္ထြန္းလြင္၊ စုဘူးဖန္ကလပ္ ဥကၠဌ ကိုစိုင္းေနာင္ႏွင့္ စာေရးဆရာကေလး ကိုသူရႆဝါတို႔ ဆိုင္ခန္းေနရာ ယူ၍ ေရေက်ာ္ သီတင္းကၽြတ္ ပြဲေတာ္တြင္ ေဈးေရာင္းရန္ ႀကံစည္ ၾကသည္။ ဘာေရာင္းၾကမလဲ .. တုိင္ပင္ၾကသည္။ ဘီယာ ေရာင္းၾကမည္။ ဟုတ္ၿပီ … စပ္တူ ႐ွယ္ယာထည့္ လိုက္ၾကသည္။ တစ္ေယာက္ သံုးသိန္း အရင္းဆိုေတာ့ သံုးေယာက္ဆို ကိုးသိန္းေပါ့။ စိုးရိမ္တတ္ေသာ သူရႆဝါက ေမးမိသည္။ “ကိုထြန္း … ပြဲေဈး ေလးရက္ထဲနဲ႔ ကိုးသိန္းဖိုး ေက်ာ္ေအာင္ ျပန္ေရာင္းရ ပါ့မလား” … ဆိုေတာ့ ကိုတင္ထြန္းလြင္က ရယ္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ … “ဒီမယ္ .. ဝါဝါ .. မွတ္ထား … ပထမရက္ သိပ္ေရာင္းရမွာ မဟုတ္ဘူး … နည္းနည္း စိတ္ညစ္ရမယ္၊ စိတ္မပူနဲ႔ .. ဒုတိယရက္ .. နည္းနည္းေပ်ာ္ရမယ္၊ တတိယရက္ … ဒီထက္ ပိုေပ်ာ္လာရမယ္ .. ေနာက္ဆံုးရက္ … ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ထပါကရမယ္ .. ဟဲဟဲ” တဲ့။ သူရႆဝါ ထိုစကားေလးကို အလြန္ သေဘာက် သြားသည္။

သူရႆဝါက ေဈးေရာင္းမည့္ ပြဲရက္ ေလးရက္မွာ ႏွစ္ရက္က နယ္မွာ အၿငိမ့္ သြားကရမယ္ ဆိုေတာ့ တစ္ရက္ တစ္ေသာင္းႏႈန္းျဖင့္ ႏွစ္ရက္စာ ႏွစ္ေသာင္း အျဖတ္ခံ ရမည္တဲ့။ ေၾသာ္ … ေရာင္းေတာင္ မေရာင္းရေသး .. ႐ံႈးႏွင့္ေနေသာ ဘဝ။ သံုးေယာက္ေပါင္း လိုက္ေတာ့ ကံဇာတာက အျမင့္ႀကီး ျဖစ္သြားသည္။ ဒီေန႔ သံုးသိန္းစီ စုလိုက္ၿပီး ေနာက္ေန႔ ေရာက္ေတာ့ ဘီယာ ေရာင္းခြင့္ ပါမစ္က လံုးဝမရေတာ့၊ အပိတ္ခံလိုက္ရသည္။ ဘီယာေရာင္းဖို႔ ျပင္ဆင္ ထားရသည့္ စရိတ္စကေတြ သဲထဲေရသြန္။ အကုန္လံုး ထူပူ ကုန္ၾကသည္။ အင္းေလ … မထူးေတာ့ဘူး။ ဘီယာ မဟုတ္လည္း မရ ရတာေတာ့ ေရာင္းရေတာ့မွာပဲ။ ေနာက္ဆံုး … ယိုးဒယားကင္၊ ဝက္သားတုတ္ထိုး စသည္ျဖင့္ ေရာင္းၾကဖို႔ သေဘာတူ လိုက္ၾကသည္။ သေဘာတူၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ ဆိုင္ခန္းေလး ေဆာက္ဖို႔ ကိုထြန္းအိမ္ ေရာက္သြားသည္။ ဘယ္ေလာက္ထိ ကံဆိုးလည္း မေမးပါႏွင့္ … ဆိုင္ေဆာက္ရန္ ဝါးလံုးပင္ ႐ွာဝယ္လို႔ မရေတာ့။ ဒါဆိုလည္း ရတာကို အရင္ လုပ္ၾကမည္။ ညေန ကိုစိုင္းေနာင္ ေရာက္လာေတာ့ ဝက္သားျပဳတ္ဖို႔၊ ဓါးကိုင္ဖို႔ အတြက္ လုပ္ေပးႏိုင္မည့္ သူကို စမ္းေခ်ာင္း အႏွံ႔ လိုက္႐ွာၾကသည္။ ကံက ဘယ္ေလာက္ထိ ေကာင္းေနလဲ ဆိုေတာ့ ခါတိုင္း ဘယ္အခ်ိန္သြားသြား ေတြ႕ေနက် ဆိုင္က ကိုယ္လည္း လိုက္႐ွာေရာ အစအနေတာင္ ႐ွာမရေတာ့ .. ေနရာေျပာင္း သြားသည္။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ေန႔ ခရီးသာ ထြက္လာခဲ့ရသည္။ စိတ္က မေျဖာင့္။ ဆိုင္ဖြင့္ဖို႔ ဘာမွအဆင္မေျပေသး။

စကားစပ္၍ ေျပာရဦးမည္။ ကံမ်ား ဆိုးမယ့္ဆိုးေတာ့ ေကာင္းကြက္ ႐ွာမရေအာင္ကို ဆက္တိုက္ ဆိုးသည္။ အေသးအဖြဲ ေလးေတြေရာ .. အႀကီးႀကီး ေတြေရာ။ စၿပီး အဆင္မေျပ တာကေတာ့ ခုနက ေျပာခဲ့သည့္ အတိုင္း .. ရန္ကုန္ ေရေက်ာ္ ပြဲေဈးမွာ ေဈးေရာင္းမည့္ ကိစၥကေန စတာျဖစ္၏။ အဲဒါက ရန္ကုန္မွာ မေနခဲ့ … နယ္ကို သြားသည္အထိ ကပ္ပါလာသည္။ နယ္ေရာက္ေတာ့ ေန႔လည္ ေန႔ခင္း မန္က်ည္းပင္ အရိပ္ေအးေအးေအာက္ အိပ္ေနတုန္း ဆိတ္က မ်က္ႏွာေပၚတက္၍ လွ်ာႏွင့္လ်က္သည္။ နယ္ကေန ရန္ကုန္ ျပန္လာေတာ့ သူရႆဝါတို႔ ငွားလာသည့္ ကားက ေမွာက္မလို ျဖစ္တာ ေသဖို႔ .. သီသီေလး။ နယ္ကေန ရန္ကုန္ကို လွမ္းၿပီး ေဈးေရာင္းသည့္ အေျခအေန လွမ္း၍ ဖုန္းဆက္ ေမးေတာ့ အားရစရာ။ ပထမရက္က ဆိုင္ထြက္ဖို႔ အခက္အခဲေတြ ႐ွိ၍ ႏွစ္ေသာင္းဖိုး ေရာင္းရသတဲ့ .. ဒုတိယ ရက္က်ေတာ့ ေရာင္းေကာင္းမည္ ႀကံေတာ့မွ ညကိုးနာရီေလာက္ မိုး႐ြာလာ၍ ဆိုင္သိမ္းရသတဲ့။ ေအာက္ျပည္ ေအာက္႐ြာမွာ ပိုက္ဆံ႐ွာရ အေတာ္ခက္မွန္း အခုမွ သိသည္။ ဒီၾကားထဲ ပုဇြန္ေတာင္ ဂီတအစည္းအ႐ံုးက ေရေက်ာ္ပြဲမွာ အၿငိမ့္ကေပးဖို႔ သူရႆဝါတို႔ အဖြဲ႕ကို ငွားထား ၿပီးမွ ပြဲပါမစ္ မက်ဟုဆိုကာ ကရမည့္ေန႔က်မွ ပြဲဖ်က္သည္။ စရံေငြလည္း ႀကိဳမယူ ထားမိေတာ့ ပြဲကဖို႔ နယ္ကေန အသည္းအသန္ ျပန္လာ ရတာ အကုန္ေမာ သြားၾက၏။ ကံက ဆိုးၿပီဆို အဲသည္လို ဆက္တိုက္ ဆိုးတာ။

ပြဲမက ရေတာ့ဘူး ဆိုေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆး ေဈးေရာင္းလုိ႔ ရၿပီ။ သူရႆဝါရယ္၊ ကိုစိုင္းေနာင္ရယ္၊ ကိုထြန္းရယ္ .. ႐ွယ္ယာ႐ွင္ သံုးေယာက္ ဆံု၍ ပြဲေဈးတတိယ ရက္မွာ စ၍ ေရာင္းၾကသည္။ တကယ္ လုပ္ၾကည့္ေတာ့မွ ေဈးေရာင္းရတာ မလြယ္မွန္း သိရသည္။ Mouse ကေလး ကိုင္ၿပီးေတာ့ စားပြဲေပၚ ပြတ္ေနရတာႏွင့္ ပန္းကန္ေဆးရတာ မတူေၾကာင္း၊ ကြန္ပ်ဴတာ System ပံုးတြင္ Memory Stick ထိုး၍ မေတာ္တဆ ဓါတ္လိုက္ျခင္းသည္ ယိုးဒယားအကင္ ေၾကာ္သည့္အခ်ိန္ ဆီေပါက္တာေလာက္ မခံစားရေၾကာင္း လက္ေတြ႕ သိလာသည္။ အခါတိုင္း မ်က္ႏွာ ႐ွစ္ေခါက္ခ်ိဳးႏွင့္ သူရႆဝါမွာ ယခုေတာ့ မ်က္ႏွာေပၚ ပ်ားရည္မ်ား ေမွာက္က်သလို အခ်ိန္ျပည့္ ၿပံဳးထားရသည္။ စားပြဲသုတ္ ပုဆိုးေလး ခါးၾကားထိုး၍ စားပြဲဝိုင္း တကာသို႔ သြားကာ “ဘာစားမလဲကို၊ ဘာစားမလဲ မ” စသည္ျဖင့္ ခါးခ်ိဳး၍ ေမးေနရသည့္ ေဆာင္းပါး႐ွင္ေလး သူရႆဝါအား စာဖတ္ပရိသတ္မ်ား ျမင္ေစခ်င္ စမ္းပါဘိ။ တတိယရက္ ကေတာ့ ေဈးေရာင္း၍ ေကာင္းသည္။ အေျခအေန သိပ္မဆိုးဟု ေျပာ၍ရသည္။ လျပည့္ေန႔ကိုး။ ဒါေတာင္ ညဖက္ ဆိုင္သိမ္း၍ စာရင္းပိတ္ေတာ့ တစ္ေယာက္ကို တစ္သိန္းေလာက္ ႐ံႈးေနၿပီ။ ေနာက္ဆံုးေန႔ကို အေသအလဲ ေရာင္းေကာင္းတယ္ ဆိုရင္ေတာင္ တစ္ေယာက္ ငါးေသာင္း ေျခာက္ေသာင္းေတာ့ အသာေလး ႐ံႈးမည္။ မနက္ျဖန္ ေနာက္ဆံုးေန႔ ေသခ်ာ ေရာင္းရမည္။

ေနာက္ဆံုးေန႔ ေရာက္ေတာ့ ေရာင္းေကာင္းပံုမ်ား ေန႔လည္ သံုးနာရီမွ စေရာင္းတာ ညေျခာက္နာရီ ေက်ာ္သည္ အထိ တစ္ေသာင္း မေက်ာ္ေသး။ တစ္ေယာက္ခ်င္း အေျခအေန အကဲခတ္ၾကည့္ေတာ့ ျမင္ရတာ မေကာင္း။ ကိုစိုင္းေနာင္ ၾကက္ႀကီး လည္လိမ္ ထားသလို စိတ္ဓါတ္က်၍ ထိုင္ေနသည္။ M51A ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ကိုတင္ထြန္းလြင္ က်ေတာ့ “ရင္ထဲမွာ ပန္းေတြ ပြင့္ေနတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္ .. ဒူးရင္းသီးေတြ သီးေနတာ” ဟု ေဒါသတႀကီး ထိုင္ေအာ္ ေနသည္။ သူရႆဝါ …. ဘုရားစာပါ ႐ြတ္၍ ေဈးေရာင္း ေနရသည္။ ည႐ွစ္နာရီ ကိုးနာရီေက်ာ္ေတာ့ ေဈးဝယ္သူမ်ား မ႐ွိေတာ့၍ သံုးေယာက္သား စိတ္ညစ္ညစ္ႏွင့္ စကားထိုင္ေျပာ ေနၾကရသည္။ ကိုထြန္းလည္း သူရႆဝါကို သနား၍ ပထမႏွစ္ရက္စာ ႏွစ္ေသာင္းကို မျဖတ္မေတာက္ေတာ့။ အလြဲမ်ားေျပာ၍ ညစ္ထပ္ထပ္ႏွင့္ ရယ္ၾကရသည္။ ဒီႏွစ္ ပုဇြန္ေတာင္ ေရေက်ာ္ သီတင္းကၽြတ္ ပြဲကေတာ့ အမွတ္တရ ျဖစ္ခဲ့ၿပီ။ ညဖက္ ဆိုင္သိမ္းခါနီး သူရႆဝါ ျပန္မည္ လုပ္ေတာ့ ကိုထြန္းက ေမး၏။ သူက လံုးဝမေလွ်ာ့ေသး ..။ “ငါကေတာ့ အထာသိသြားၿပီ .. ေနာက္ႏွစ္ ထပ္ေရာင္းဦးမွာ .. ဝါဝါေရာ ႐ွယ္ယာ ပါဦး မွာလား” တဲ့။ တစ္မိနစ္ေတာင္ မစဥ္းစားဘဲ သူရႆဝါ ျပန္ေျဖခဲ့၏။ “ပါမွာေပါ့ ကိုထြန္းရယ္ … တစ္ႏွစ္မွ တစ္ခါ ဒီလို ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ အလွဴလုပ္ရတာပဲ .. လုပ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ဦးမွာ … အဟီး …” ဟူ၍။ တကယ့္ကို စားေသာက္ကုန္ ပါပဲ။ သူမ်ားေတြ စားဖို႔ ေသာက္ၾကဖို႔ သူရႆဝါတုိ႔ သံုးေယာက္ ႐ွိသမွ် ကုန္သြားၾကတာကိုး။

ပုဇြန္ေတာင္ ပြဲေဈးတုန္းက ေမာင္ေအးကဖီးႏွင့္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္႐ွိ ေ႐ႊၿမိဳ႕ေတာ္ ခ်စ္တီး စားေတာ္ဆက္ ေ႐ွ႕တြင္ သံုးခန္းတြဲ ယူ၍ ယိုးဒယားကင္၊ ၾကာဇံေၾကာ္၊ ဝက္သားတုတ္ထိုး ေရာင္းေနၾကသည့္ သူမ်ား၏ ဆိုင္တြင္ ခ်စ္စြာေသာ စာဖတ္ ပရိသတ္ လာ၍ စားေသာက္ ခဲ့မိၾကသည္ ဆိုလွ်င္ သူရႆဝါတို႔ သံုးေယာက္ပင္ ျဖစ္သည္ဟု ႏွလံုးသြင္း၍ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ျပဳခဲ့ သမွ်ေသာ စားေသာက္ကုန္ ဒါနေကာင္းမႈ အစုစုအတြက္ သာဓု သာဓု သံုးႀကိမ္ ေခၚၾကပါကုန္။ သူရႆဝါ စိတ္နာနာႏွင့္ ေတြးမိသည္။ အိုင္တီသမား ေဈးေရာင္းစားေတာ့ .. အိုင္တီသမား ေဈးေရာင္းစားေတာ့ ဘာျဖစ္သလဲ။ ေအာ္ … အလွဴဒါန ျပဳၾကသူငါ ျဖစ္ခဲ့ပါသည္ ခင္ဗ်ား။

ၾဆာသူရႆဝါ၏ အိုင္တီတဲေရာ့ အခ်စ္ေဗဒင္ေဟာစာတမ္းႀကီး

“ၾဆာသူရႆဝါ၏ အိုင္တီတဲေရာ့ အခ်စ္ေဗဒင္ေဟာစာတမ္းႀကီး”

ကၽြႏု္ပ္ ေဗဒကဝိ ပညာ႐ွိ ၾဆာသူရႆဝါ သည္ကား အမ်ိဳးမ်ိဳး အစံုစံု အဖံုဖံုေသာ ေဗဒင္တြက္နည္း မ်ားျဖင့္ တြက္ခ်က္ သမႈ ျပဳရျခင္း အလုပ္တြင္ ၿငီးေငြ႕လာသည္ ျဖစ္သည္ႏွင့္ အညီ ႏိုင္ငံရပ္ျခား သိုးေဆာင္းသားတို႔ ေဗဒင္ ကဝိ တြက္ခ်က္ ဘိသည့္ ဖဲခ်ပ္အလား တဲေရာ့ကဒ္မ်ားကို ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္ျဖင့္ တီထြင္ဖန္တီး အသံုးျပဳရန္ အလို႔ငွာ စိတ္အႀကံ ရေလသည္။ အထူးသျဖင့္ Net Guide ဂ်ာနယ္၏ စာဖတ္ ပရိသတ္မ်ား ဖတ္႐ႈ ေလ့လာ ၾကမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ေခတ္မွီ ဆန္းျပားစြာေသာ အိုင္တီ တဲေရာ့ကဒ္မ်ား အေနျဖင့္ အထူးတလည္ ေဟာၾကား လိုက္ရေပသည္။ ခ်စ္စြာေသာ စာဖတ္သူတို႔ အေနႏွင့္ Your Freedom, Hacker, Touch Screen, CD-DVD Rom, Virus, UPS, Connection ဟူေသာ ကဒ္ႀကီး ၇ ခ်ပ္ကို ယူငင္ကိုင္ဆကာ မ်က္လံုးမွိတ္ နံၾကားေထာက္ၿပီး အံႀကိတ္၍ အိုင္တီ တဲေရာ့ကဒ္ တစ္ကဒ္ကို ေ႐ြးခ်ယ္ ပါေလ။

သင္ေ႐ြးခ်ယ္မိေသာ ကဒ္မွာ Your Freedom ျဖစ္သည္ ႐ွိအံ့။ ၄င္း Your Freedom သည္ ပိတ္ထားေသာ .. ဖြင့္မရေသာ Website မ်ားကို ဖြင့္ရန္ အလို႔ငွာ ေက်ာ္သည့္ ခြသည့္ အဓိပၸါယ္ကို ေဆာင္ေလသျဖင့္ သင့္အား သူငယ္ ႏွပ္စား သဖြယ္ သေဘာထားကာ အမ်ိဳးစံု ႀကိဳးခုန္မည့္ ခ်စ္သူရည္းစားမ်ိဳးႏွင့္ ဆံုရမည္ ဟူေသာ ေဟာကိန္း့ ထြက္ေလ၏။ သင့္အား ဘက္ဖက္က လွိမ့္လိုက္၊ ညာဖက္က ပတ္လိုက္ႏွင့္ အလြန္႔အလြန္ ဥာဏ္နီ ဥာဏ္နက္ မ်ားမည္ ျဖစ္ေလရာ သင့္အေနႏွင့္ သတိႀကီးႀကီး ထား၍ ဆက္ဆံရမည္ ျဖစ္ေသာ ဟူ၏။

သင္ေ႐ြးခ်ယ္မိေသာ ကဒ္မွာ Hacker ျဖစ္သည္ ႐ွိအံ့။ ၄င္းသည္ သင္တို႔ သိထားၿပီး ျဖစ္သည့္အတိုင္း ခိုးယူ ေဖာက္ထြင္းျခင္း သေဘာကို ေဆာင္ေလ သျဖင့္ သင္သည္ ေကာင္းေကာင္းႀကီး အႏွပ္ခံရေပအံ့။ သင္၏ ခ်စ္သူ ျဖစ္လာ လတၱံ႕ေသာ ၾကင္ေဖာ္သည္ သင့္အား ညာတာပါေတး မလိမ့္တပတ္ျဖင့္ သင္၏ ႐ွိ႐ွိသမွ် အိတ္ကတ္မ်ား အတြင္းမွ အဖိုးတန္ ပစၥည္းမ်ားအား Hacking လုပ္ေခ်မည္ ျဖစ္ေလရာ သင့္အေနႏွင့္ လက္ထိပ္တစ္ကြင္း အဆင္သင့္ ေဆာင္ထား၍ ၄င္းအား ဆက္ဆံေပါင္းသင္း ရမည္ျဖစ္သည္ဟု အေဟာထြက္၏။

သင္ေ႐ြးခ်ယ္မိေသာ ကဒ္မွာ Touch Screen ျဖစ္သည္ ႐ွိအံ့။ Touch Screen တို႔၏ သေဘာ သဘာဝမွာ ႏွိပ္စရာ ခလုပ္ မပါ႐ွိဘဲ လက္မ သို႔မဟုတ္ လက္ၫွိဳးတို႔ျဖင့္ ပြတ္မွသာ အလုပ္ လုပ္သည္ ျဖစ္သျဖင့္ သင္ႀကံဳေတြ႕ရမည့္ ခ်စ္သူ ရည္းစားမွာ ႏွိပ္စရာ ခလုပ္ မပါ႐ွိဘဲ လက္မ လက္ၫိွဳးတို႔ျဖင့္ ပြတ္မွသာ အလုပ္ လုပ္သည္ ျဖစ္သျဖင့္ … (အလို .. ဘယ္လိုႀကီး ပါလိမ့္ … ျပန္ျပင္ ေဟာမွပဲ) သင္ႀကံဳေတြ႕ရမည့္ ခ်စ္သူ ရည္းစားမွာ သင့္အနားတြင္ ပြတ္သီးပြတ္သတ္ျဖင့္ ေၾကာင္ေလး တစ္ေကာင္ကဲ့သို႔ ခၽြဲႏြဲ႕ေနထိုင္ ရသည္ကို ႏွစ္သက္သူ ျဖစ္ေပ၏။ သင္၏ ၾကင္နာ ယုယမႈကို သေဘာက်၍ သင့္အား အလြန္တရာ ခ်စ္ခင္သူ ျဖစ္မည္ ဆိုေသာ္လည္း သင္သည္ အလြန္တရာ အလုပ္႐ႈပ္မည့္ အေရးပင္ ျဖစ္သည္ဟု ႀကိဳတင္၍ သတိေပး ရေပသည္။

သင္ေ႐ြးခ်ယ္မိေသာ ကဒ္မွာ CD-DVD Rom ျဖစ္သည္ ႐ွိအံ့။ ၄င္းသည္ အေခြမ႐ွိလွ်င္ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလး ေန၍ CD/ VCD အေခြ တစ္ေခြေခြ ထည့္မည္ဟု ႀကံစည္၍ ေခၚေသာ အခါမွ ထြက္လာသည္ ျဖစ္ၿပီး အေခြထည့္ေပး ၿပီးေသာ အခါတြင္လည္း ခပ္တည္တည္ ျပန္ဝင္ သြားတတ္သည့္ သေဘာ႐ွိေလရာ သင္ႀကံဳေတြ႕ရမည့္ လက္တြဲေဖာ္သည္ သင့္ဘဝထဲတြင္ ၿငိမ္ၿငိမ္ မေနဘဲ သင့္ဆီ ျပန္လာလိုက္ ထြက္သြားလိုက္ျဖင့္ ဂဏာမၿငိမ္သည့္ သူမ်ိဳး ျဖစ္မည္ဟု ဆိုႏိုင္ၿပီး ေသခ်ာေသာ အေဟာ တစ္ခုမွာ CD ေခြတည္းဟူေသာ ဥစၥာပစၥည္း မ႐ွိသည့္အခါတြင္ သင့္အနား မလာဘဲ သူ႔ေနရာသူ ၿငိမ္ကုတ္ ေနမည္ျဖစ္ၿပီး CD ေခြတည္းဟူေသာ ပစၥည္းဥစၥာကို ျမင္ေသာအခါ သင့္အနားသို႔ ေရာက္လာ၍ CD Rom ထဲသို႔ CD ျပားထည့္ျခင္း တည္းဟူေသာ သေဘာအတိုင္း သင့္ထံမွ ပစၥည္းဥစၥာကို ရၿပီးေသာ အခါတြင္ သင့္အနားမွ ျပန္လည္ ထြက္ခြာ သြားမည့္သူ ျဖစ္ေပမည္ ဟူေသာ ေဟာကိန္း ထြက္ေလ၏။

သင္ေ႐ြးခ်ယ္မိေသာ ကဒ္မွာ Virus ျဖစ္သည္ ႐ွိအံ့။ သင္သည္ သတိႀကီးႀကီး ထားရေတာ့မည္ ျဖစ္ေလ၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ သင္၏ ဘဝသည္ ကြန္ပ်ဴတာ တစ္လံုးျဖစ္ပါက သင္၏ ခ်စ္သူ ရည္းစားသည္ ကြန္ပ်ဴတာထဲ Virus ေရာက္သကဲ့သို႔ သင့္ဘဝထဲသို႔ ဘယ္ကေန ဘယ္လိုမွန္းမသိ ဝင္ေရာက္လာၿပီး သင့္အား နာဂစ္သဖြယ္ ေမႊမည့္ သူမ်ိဳး ျဖစ္ေပသည္ဟု ေဟာကိန္း ထြက္ေလ၏။ ဗိုင္းရပ္ ဆိုေသာ အမည္ႏွင့္ ေလွ်ာ္ညီစြာပင္ သင့္ဘဝအား ဗိုင္းခနဲ ရပ္သြားေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သည့္ အာဂ ခ်စ္သူရည္းစားမ်ိဳး ျဖစ္၍ ဗိုင္းရပ္စ္ ဝင္လွ်င္ ကြန္ပ်ဴတာ တစ္လံုးလံုး ေလးလံ ေနသကဲ့သို႔ သင္သည္ ၄င္းႏွင့္ ေတြ႕ဆံုၿပီး Virus အကိုက္ခံရ သကဲ့သို႔ျဖစ္၍ သင့္ဘဝအား ေလးလံထိုင္းမိႈင္းေအာင္ လုပ္မည့္ သူမ်ိဳး ျဖစ္ေခ်၏။

သင္ေ႐ြးခ်ယ္မိေသာ ကဒ္မွာ UPS ျဖစ္သည္ ႐ွိအံ့။ UPS ၏ သေဘာအရ မီးအားျပည့္ ေနခ်ိန္တြင္ ကြန္ပ်ဴတာ အား ထိန္းသိမ္း ကြပ္ကဲ၍ မထိခိုက္ေအာင္ ကာကြယ္ ေပးထားမည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း မီးအား အျပည့္အစံု မရ႐ွိသည့္ အခါတြင္ တတြီတြီ တတြံတြံ ေအာ္ျမည္၍ နားမခံသာေအာင္ ႐ွိလိမ့္မည္ ျဖစ္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္၏ ခ်စ္သူ ရည္းစားသည္ စိတ္ၾကည္လင္ ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ သင့္အား ကေလး တစ္ေယာက္ သဖြယ္ ကာကြယ္ ေစာင့္ေ႐ွာက္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ၄င္းစိတ္အလို မက်သည့္ အခ်ိန္ႏွင့္ တိုးပါက သင့္အား တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ ေျပာဆို ျမည္တြန္၍ အလြန္တရာ နားဒုကၡ ေပးမည့္သူ ျဖစ္မည္ဟု အေဟာထြက္ ေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သင္သည္ နားထဲ ဆို႔ထားရန္ ဂြမ္းအထုပ္လိုက္ ဝယ္ယူ ထားတတ္မွသာ အဆင္ေျပမည္ ဟူ၏။

သင္ေ႐ြးခ်ယ္မိေသာ ကဒ္မွာ Connection ျဖစ္သည္ ႐ွိအံ့။ ၄င္းသည္ကား ကၽြႏု္ပ္၏ တဲေရာ့ ကဒ္မ်ားထဲတြင္ အစြမ္း အထက္ဆံုးႏွင့္ ေၾကာက္စရာ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္ေခ်၍ သင္သည္ ဤကဒ္ကို ေ႐ြးခ်ယ္ မိသည္မွာ ငါးပါးေမွာက္ သည္ႏွင့္မျခား ႐ွိမည္ ျဖစ္ကာ ကၽြႏု္ပ္ စီရင္အပ္ေသာ တဲေရာ့ကဒ္ မ်ားအနက္ အထူးကဒ္ ျဖစ္သည္ႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ အထူး ေဟာစာတမ္းကို ေဟာၾကား ေပအံ့။ Connection ဆိုသည္မွာ က်လိုက္ တက္လိုက္ သေဘာ ႐ွိသည္ျဖစ္၍ သင္ႀကံဳဆံု ရမည့္ ခ်စ္သူ ရည္းစားသည္ အခုတစ္မ်ိဳး ေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳး ႏွစ္မ်ိဳး ႐ွိသည္ ျဖစ္ေလ၏။ ထို႔အျပင္ Connection တုိ႔၏ သေဘာအရ ေကာင္းေနခ်ိန္တြင္ မတည္ၿငိမ္ တတ္ေသာ္လည္း က်ၿပီဆိုလွ်င္ တည္ၿငိမ္ ေလးနက္စြာ ျပန္မတက္စတမ္း က်သည္ျဖစ္၍ သင္၏ ခ်စ္သူ ရည္းစားသည္ ေကာင္းေသာ ကိစၥမ်ား ဆံုးျဖတ္ရာတြင္ စိတ္ကေယာင္ေျခာက္ျခား ျဖစ္တတ္ ေသာ္လည္း မေကာင္းသည့္ ကိစၥ တစ္ခုခုကို ဆံုးျဖတ္ၿပီးလွ်င္မူ ေနာက္လွည့္ မၾကည့္စတမ္း ျပတ္သားသူတစ္ဦး ျဖစ္ေခ်သည္ ဟူ၍ ေဟာကိန္း ထြက္ေလ၏။ ထိုသို႔ေသာ သူမ်ိဳးႏွင့္ ႀကံဳဆံုရသည္ ျဖစ္၍ သင္သည္ မၿမဲျခင္းတရားကို လက္ကိုင္ ထားတတ္ေသာ စိတ္ဓါတ္ တည္ၿငိမ္သူ တစ္ဦးျဖစ္မွသာ အဆင္ေျပမည္ ျဖစ္ၿပီး စိတ္ခိုင္သူတစ္ဦး မဟုတ္ပါက သြက္သြက္ခါေအာင္ ႐ူးသြပ္ ေလာက္ေအာင္ ခံစားရမည္ ျဖစ္သျဖင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္မခ်ပါက မရရေအာင္ ႐ုန္းထြက္ သင့္သည္ဟု အႀကံျပဳလိုက္ရေလ၏။

ဤတြင္ ကၽြႏု္ပ္ ေဗဒကဝိ ပညာ႐ွိ သူရႆဝါ၏ အိုင္တီတဲေရာ့ အခ်စ္ေဗဒင္ ေဟာစာတမ္းႀကီး ၿပီးေလ၏။ ေနာင္ အခါသင့္၍ အခြင့္သာ ဦးမည္ ဆိုပါက ေနာက္ထပ္ ဥာဏ္နီဥာဏ္နက္ ထြက္သမွ်ေသာ ကိစၥရပ္မ်ား အားလံုးကို ေဗဒင္ တဲေရာ့ကဒ္ အသြင္ ဖန္တီး၍ ေဟာစာတမ္းမ်ား ထပ္မံထုတ္ေဖာ္ ေရးသားဦးမည္ ျဖစ္သျဖင့္ “မၾကာမီ .. လာမည္ … ေမွ်ာ္” ၾကပါရန္ ခ်စ္ေသာ ပရိသတ္မ်ားအား ေလးစားစြာ ပန္ၾကားလိုက္ရေပသတည္း။

သူရႆဝါႏွင့္ တိုးရစ္စစ္တမ္း

“သူရႆဝါႏွင့္ တိုးရစ္စစ္တမ္း”


သူရႆဝါ အခုတေလာ အၿငိမ္မေနႏိုင္။ ေလ့လာ စူးစမ္းခ်င္စရာ ေကာင္းေသာ ကိစၥ တစ္ခုေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ထိုကိစၥမွာ အျခားမဟုတ္။ တေလာေလးက သိလုိက္ ၾကားလိုက္ ရျခင္း ျဖစ္သည္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ယခုႏွစ္ပိုင္း အတြင္း စစ္တမ္း ေကာက္ယူမႈ တစ္ခုအရ သူရႆဝါတို႔ ျမန္မာ ႏုိင္ငံသည္ ႏိုင္ငံျခား ခရီးသြားမ်ား လာေရာက္ လည္ပတ္ ခ်င္သည့္ ထိပ္တန္း ႏိုင္ငံ မ်ားထဲတြင္ တစ္ခု အပါအဝင္ ျဖစ္ေနသည္ ဟူေသာ ကိစၥ။ ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီး ႏုိင္ငံ မဟုတ္ေသးေသာ၊ ယခုမွ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ဆဲ ႏိုင္ငံျဖစ္ေသာ သူရႆဝါတို႔ ႏုိင္ငံသည္ အဘယ္ေၾကာင့္ ထိုစာရင္းတြင္ ထိပ္နားသို႔ ေရာက္ေနရ ပါသနည္း။ စဥ္းစား ေသာ္လည္း အေျဖမထြက္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူရႆဝါ ကိုယ္တိုင္ အဘယ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္သည္ကို ထပ္မံ၍ ေလ့လာ ၾကည့္မိသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ထိုသို႔ လာေရာက္ လည္ပတ္ခ်င္ၾကသည့္ အေၾကာင္းအရာ သံုးခုကို စနစ္တက် စံုစမ္းမႈျဖင့္ သိလိုက္ရ ေလသည္။ ဘာေတြပါလိမ့္။ ေျပာျပပါမည္။

ပထမဆံုး တစ္ခုမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္း ပို႔ေဆာင္ေျပးဆြဲ ေနေသာ ဟိုင္းလပ္၊ ဒိုင္နာ၊ ဘီအမ္၊ ခ်က္ပလက္၊ ႐ိုး႐ိုး၊ စပယ္႐ွယ္၊ အထူး အစ႐ွိသည့္ လိုင္းကား မ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္ ေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏။ ၄င္းတို႔ကို ႏိုင္ငံျခားသား တိုးရစ္မ်ား အထူးတလည္ စိတ္ဝင္တစား ႐ွိၾက၏။ ယခင္ လာေရာက္ လည္ပတ္ ၾကဖူးေသာ တိုးရစ္မ်ား စမ္းသပ္ စီးနင္းၾကည့္ၿပီး တဆင့္ ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ခ်မႈ တို႔ေၾကာင့္ ၄င္းတို႔မွာ ေနာက္ထပ္ လာေရာက္ လည္ပတ္မည့္ တိုးရစ္တို႔၏ အထူး စိတ္ဝင္စား ျခင္းကို ခံရ၏။ သူတို႔အေျပာအရ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဒိုင္နာဟု ေခၚၾကသည့္ ၄၉၊ ၁၀၅ အစ႐ွိသည့္ ကားမ်ားသည္ သူတို႔ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ က်င္းပသည့္ ကားၿပိဳင္ပြဲမွ ၿပိဳင္ကားမ်ားထက္ ဆယ္ဆျမန္ေအာင္ ေမာင္းႏုိင္သည္ ဆုိ၏။ ဒိုင္နာမ်ား၏ ျမန္ဆန္ ၾကမ္းတမ္းေသာ အရသာကို ခံစားၿပီး သည့္ေနာက္ ဂ်က္ေလယာဥ္ စီးရတာေတာင္ ေပါ့႐ႊတ္႐ႊတ္ ႏုိင္သြားသည္ ဆိုပဲ။ ဒိုင္နာ လိုင္းကား ေမာင္းသူတို႔သည္ ကားလမ္း ေပၚမွာေရာ၊ ေလထဲမွာပါ တလွည့္စီ ေမာင္းႏိုင္ ၾကသည့္ အစြမ္း႐ွိ သျဖင့္ မတ္တပ္ရပ္ စီးသူလည္း မသက္သာ၊ ထိုင္စီးသူလည္း မၿငိမ့္ေညာင္း။ ထိုကားမ်ားကို ႏုိင္ငံျခားသား တိုးရစ္မ်ားက ျမန္မာသံ မပီတပီျဖင့္ “ထိုင္နာ” ဟု ေခၚၾကသည္။ ဒါလည္း မမွားပါ။ ထိုင္စီးလွ်င္ေတာင္ နာသည္ကိုး။ အဓိက စိတ္ဝင္စား ၾကသည့္ အခ်က္ကေတာ့ ႏုိင္ငံျခားမွာ ၿပိဳင္ကား ဟူသည့္ အမ်ိဳးအစားကို လူမ်ားမ်ားစားစား စီး၍ မရေသာ္လည္း ဒီမွာ ဒိုင္နာၿပိဳင္ကား မ်ားကို လူငါးဆယ္ေလာက္ တၿပိဳင္တည္း စီးႏုိင္ေအာင္ လုပ္ထားသည့္ နည္းစနစ္ ျဖစ္ေလသည္။

ေနာက္တစ္ခုက ထိုင္ခံုျပည့္သာ လူတင္သည္ ဟူေသာ အထူး ဆိုသည့္ လိုင္းကားမ်ား။ စကားစပ္၍ ေတြးမိ တာေလး တစ္ခု ေျပာရဦးမည္။ သိေတာ္မူ ၾကသည့္အတိုင္း ထိုကားမ်ား ထိုင္ခံုျပည့္သာ လူတင္သည္ စာကပ္ ေသာ္လည္း တကယ္တမ္း မတ္တပ္ရပ္ စီးရသည့္ ဦးေရက ပိုမ်ားသည္။ ဒီေတာ့ မတတ္သာ၍၊ ဝင္ေငြ အရနည္း၍ မတ္တပ္ ခရီးသည္ တင္လွ်င္လည္း “ထိုင္ခံုျပည့္သာ လူတင္သည္” စာမ်ားကိုေတာ့ ျဖဳတ္ထားဖို႔ ေကာင္းသည္။ မဟုတ္လွ်င္ ထိုင္ခံုမွာ ထိုင္ၾက သူမ်ားသာ လူျဖစ္ၿပီး မတ္တပ္ရပ္ ေနရသည့္ သူေတြကေတာ့ လူမဟုတ္ သလိုလို။ ထားပါ … ဒီအထူးေတြကို တိုးရစ္မ်ား စိတ္ဝင္စား ၾကပံုကို ေျပာပါမည္။ သူတို႔ကေတာ့ ျမန္မာလို မတတ္သျဖင့္ ထိုင္ခံုျပည့္ စာကပ္ၿပီး မတ္တပ္ေတြ တင္သည့္ ကိစၥကို သိလည္းမသိ၊ စိတ္လည္း မဝင္စား။ သူတို႔ သေဘာက် တာက “စိတ္ဖိစီးမႈ”။ သူတို႔၏ အလုပ္ခြင္မ်ားမွ ႀကီးက်ယ္ လွသည့္ စိတ္ဖိစီးမႈ မ်ားသည္ ဒီကားေပၚတြင္ တစ္ေယာက္ လည္ဂုတ္ေပၚ တစ္ေယာက္ တက္ခြမတတ္ စီးရေသာ က်ပ္တည္းမႈမွ ရ႐ွိသည့္ စိတ္ဖိစီးမႈေလာက္ မမ်ားျပား၊ မျပင္းထန္။ ဒီေတာ့ ဟိုျပန္ေရာက္ရင္ ခံႏိုင္ရည္ ႐ွိေအာင္ အထူးကား မ်ားေပၚတြင္ စိတ္ဖိစီးမႈကို အေလ့အက်င့္ ရေအာင္ လာယူၾကသည္။

ေနာက္တစ္ခ်က္က သူတို႔ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ေဈးႀကီးေပး၍ သြားရသည့္ ေခၽြးထုတ္ခန္း မ်ားကို ဒီဘတ္စ္ကားမ်ား အေပၚတြင္ ႏွစ္ရာက်ပ္ ေပး႐ံုျဖင့္ ေခၽြးထုတ္ခန္း အရသာ တင္မက ဘယ္ႏိုင္ငံ မွာမွ မ႐ွိသည့္ တမူထူးျခား ပူအိုက္ေသာ အဲယားကြန္း ဆိုသည္မ်ားကို စိတ္ဝင္စား ၾကျခင္းျဖစ္၏။ သို႔ေသာ္ ပိုက္ဆံ တတ္ႏုိင္ေသာ တိုးရစ္မ်ား ေလာက္သာ အထူးကားတြင္ ေခၽြးထုတ္၍ သိပ္မခ်မ္းသာေသာ တိုးရစ္မ်ားမွာ ႐ိုး႐ိုးလိုင္းကား မ်ားေပၚတြင္သာ ေခၽြးထုတ္ ၾကေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ငါးဆယ္တန္လည္း ဒီခံစားမႈ၊ ႏွစ္ရာတန္လည္း ဒီခံစားမႈ .. အတူတူ ျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ပင္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ကားစီးခ ႏွစ္ရာကို ငါးရာတန္ ေပးလွ်င္ ႏွစ္ရာ က်ပ္တိတိသာ ျပန္အမ္းသည့္ ျမန္မာစပယ္ယာ မ်ား၏ ထူးျခားေသာ Cash စနစ္ကို စိတ္ဝင္စားျခင္း ျဖစ္၏။ ခုနက ေျပာသလို အထူးျဖစ္ျဖစ္၊ ႐ိုး႐ိုးျဖစ္ျဖစ္၊ ဒိုင္နာျဖစ္ျဖစ္၊ ဘီအမ္ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လို ကားမ်ိဳးမွာမဆို သူတို႔ စိတ္ဝင္စား ေလ့လာခ်င္သည့္ တူညီေသာ အခ်က္ တစ္ခ်က္ ႐ွိသည္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ခရီးသည္ကို ထမင္း႐ွင္ ပီသစြာ ယဥ္ေက်းပ်ဴငွာသမႈျဖင့္ ဆက္ဆံၾကသည့္ စပယ္ယာမ်ား၏ ကမၻာ့ ဘယ္ေနရာမွာမွ မ႐ွိႏုိင္သည့္ Customer Service ပင္ ျဖစ္ေလ၏။

ခရီးသြား တိုးရစ္မ်ား ေလ့လာသင္ယူ ခ်င္ၾကေသာ ေနာက္တစ္ခ်က္မွာ မိုဘိုင္းလ္ ဖုန္းမ်ား ျဖစ္၏။ မိုဘိုင္းလ္ ဖုန္းမ်ားကို သူတို႔က ေလ့က်င့္မႈ တစ္ခုအတြက္ စိတ္ဝင္စား ၾကသည္။ Hip Hop အဆိုေတာ္ ဒါမွမဟုတ္ Heavy Rock အဆိုေတာ္ ျဖစ္ခ်င္သည့္ တိုးရစ္မ်ား သူတို႔ႏိုင္ငံတြင္ အဆိုသင္တန္း ေဈးႀကီး၍ ဒီမွာ မိုဘိုင္းလ္ ဖုန္းျဖင့္ လာေရာက္ ေလ့က်င့္ ၾကသည္။ ဖုန္းကို ကိုင္၍ “ဟယ္လို ၾကားလား .. ဟယ္လို ၾကားလား” ေလ့က်င့္၍ ေအာ္ရင္း ေအာ္ရင္း တျဖည္းျဖည္း အသံေအာင္ကာ တကယ့္ Heavy Rock အသံကို ေလ့က်င့္ ၾကသလို Service Area မိလား မမိလား လက္ကားယား ေျခကားယား စမ္းသပ္ရင္း လက္ဟန္ ေျခဟန္ပါပါျဖင့္ Hip Hop အဆိုေတာ္ အမူအယာကို ေလ့က်င့္ ၾကသည္။ ယခု ဟိုမွာ နာမည္ႀကီး ေနၾကသည့္ Akon, 50 Cent, Michael Learns စသည့္ အဆိုေတာ္ မ်ားသည္ ထိုနည္းမ်ားျဖင့္ လာေရာက္ ေလ့က်င့္၍ ကမၻာေက်ာ္ အဆိုေတာ္ ျဖစ္ခဲ့ၾကေၾကာင္း ေထာက္ခံ လမ္းၫႊန္ ၾကသည္တြင္ ထိုအခ်က္ကို တိုးရစ္မ်ား စိတ္ဝင္စား လာၾကသည္ဟု အဆို႐ွိ၏။ မယံုလွ်င္ ပံုျပင္ မွတ္ေတာ္မူ။

အဆိုပါ ခရီးသြား တိုးရစ္မ်ား စိတ္ဝင္စား ၾကသည့္ ေနာက္ဆံုး အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုမွာ ျမန္မာ့ အင္တာနက္ ျဖစ္ေလ၏။ သူတို႔ဆီတြင္ ဖြင့္၍ မရေသာ Server not found, Connection time out အစ႐ွိသည့္ Web Page မ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ထံတြင္ အထူးအဆန္း သေဘာထား၍ အံ့ၾသတႀကီး လာေရာက္ ဖြင့္ၾကည့္ ၾကရ၏။ တခါတေလ ကံဆိုးလွ်င္ သူတုိ႔၏ ခ်စ္သူရည္းစား မ်ားႏွင့္ အဆင္မေျပ ျဖစ္ၾက၏။ ဟိုဖက္က ေျပာတာ ဒီဖက္မေရာက္၊ ဒီဖက္က ျပန္ေျပာတာ ဟိုဖက္မသြားႏွင့္ အင္တာနက္ ေပကပ္ကပ္ ႏုိင္မႈေၾကာင့္ နားလည္မႈ လြဲကာ ရန္ပြဲေတြ ျဖစ္ၾက၏။ တခါတစ္ေလ ျဖစ္ပါ၏။ သူတို႔ စိတ္ဝင္စားေသာ လိုင္းကားမ်ားႏွင့္ အင္တာနက္ကို ေပါင္းစပ္၍ “စိတ္႐ွည္သည္းခံ လမ္းေၾကာင္းမွန္ သံုးရန္ အင္တာနက္” ဟု ႐ြတ္ျပလွ်င္ သူတို႔ အေတာ္ သေဘာက် ၾက၏။ နားလည္လား မလည္လားေတာ့ မသိပါ။ အင္တာနက္ အေၾကာင္းကို အလံုးစံု ေလ့လာၿပီးလွ်င္ သူတို႔ ႏွစ္သိမ့္တတ္ေသာ စကားတစ္ခု ႐ွိ၏။ “ေကာ္နက္႐ွင္ မို႔လို႔ မသိမသာေလး .. ေလးတာပါ၊ သံနက္႐ွင္တို႔ ျပဒါးနက္႐ွင္တို႔ နည္းစနစ္ေတြ ေပၚလာရင္ အဆင္ေျပ သြားမွာပါ” တဲ့။ သူတို႔ ေျပာတာလည္း ကိုယ္ နားမလည္ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ကို ၿပံဳးျပလိုက္သည္။

သူတုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီ လာေရာက္ လည္ပတ္ခ်င္သည္ ဆိုေသာ အဓိက အေၾကာင္းအရာ သံုးခုကို ေတြးၾကည့္ သည့္အခါ Transportation, Communication ႏွင့္ Media တည္းဟူေသာ လူတန္းစား အားလံုးအေပၚ အေျခခံက်က် လႊမ္းမိုးထားသည့္ ကိစၥမ်ား ျဖစ္ေနသည္။ ဘာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စိတ္ဝင္စား ခံရၿပီး လည္ခ်င္ ပတ္ခ်င္စိတ္ ႐ွိဖို႔က အဓိက မဟုတ္လား။ ေနာင္လာမည့္ ဘယ္အခ်ိန္ေလာက္အထိ သူတို႔၏ ေလ့လာစူးစမ္း ခ်င္စိတ္သည္ ဒီကိစၥ သံုးခုအေပၚ ႐ွိေန ဦးမည္ ဆိုတာကို ဥာဏ္မမီဘဲ ကၽြန္ေတာ္ စဥ္းစားေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။

“သူရႆဝါႏွင့္ မီဒီယာလိႈင္း”

“သူရႆဝါႏွင့္ မီဒီယာလိႈင္း”


သိၾကသည့္ အတိုင္းပဲ… အခုေခတ္က မီဒီယာမ်ား ဘက္စံု ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ လာေသာေခတ္။ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား၊ ေရဒီယို FM၊ ဂ်ာနယ္ မဂၢဇင္း၊ အင္တာနက္ စသည္ျဖင့္ ေပါ့ေလ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လူသားမ်ား ေန႔စဥ္ႏွင့္ အမွ် အဲဒီ မီဒီယာ လိႈင္းေတြ ၾကားမွာ ယက္ကန္ ယက္ကန္ ကူးခပ္ ေမ်ာပါ ေနၾကသည္။ ကမၻာေပၚ႐ွိ ဘယ္လိုလူ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ မဆို မီဒီယာ လိႈင္း၏ ႐ိုက္ခတ္မႈႏွင့္ မလြတ္ကင္းႏုိင္။ လူတိုင္း သတင္း၏ သားေကာင္ ျဖစ္ႏိုင္ၾကေသာ ေခတ္ျဖစ္၏။ မီဒီယာမ်ား တိုးတက္ အားေကာင္း လာသည္ႏွင့္ အမွ် ကမၻာက တစ္ေန႔တျခား က်ဥ္း၍ က်ဥ္း၍ လာသည္ဟု ခံစားရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္တုန္း ကေတာ့ မီဒီယာ ဆိုလို႔ ဘာသိမွာလဲ။ မသိဆို ဘာမွလည္း သိပ္မရွိ ဘူးေလ။ ၾကည့္စရာ ႐ုပ္ျမင္သံၾကား ဆိုလို႔ MRTV ေလာက္႐ွိတာကိုး၊ ေနာက္မွ ျမဝတီ တစ္လိုင္း ထပ္တိုးတာ။ စာေပ မီဒီယာ က်ေတာ့လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္က ဂ်ာနယ္ေတြ သိပ္ေခတ္မစားေသး။ သတင္းစာႏွင့္ လစဥ္ထြက္ မဂၢဇင္းေတြ ေလာက္ပဲ ႐ွိတာ ဆိုေတာ့ သတင္းေတြက သိပ္ၿပီး Fresh မျဖစ္။

ကၽြန္ေတာ္ ေျခာက္တန္း ခုနစ္တန္း အ႐ြယ္မွာေတာ့ မီဒီယာလိႈင္းက အရင္ကထက္ အနည္းငယ္ ႀကီးလာၿပီ။ ဂ်ာနယ္မ်ား နည္းနည္းပါးပါး ထြက္၍ ဖတ္ခြင့္ ရလာၿပီ။ အရင္ကထက္ သတင္းက ပိုၿပီး Update ျဖစ္လာ၏။ ႐ုပ္သံလည္း ဒီလိုပဲ ျမန္မာ့အသံ အျပင္ ျမဝတီ တစ္လိုင္း ထပ္တိုး လာသည္။ ေနာက္ၿပီး ၿဂိဳဟ္တု စေလာင္းကေန အားကစားေတြ၊ သတင္းေတြ ၾကည့္၍ ရမွန္း သိလာၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ပါပါရာဇီမ်ားကို ေ႐ွာင္ရင္း တိမ္းရင္း မေတာ္တဆ ေသဆံုး သြားသည့္ ေဝလမင္းသမီး ဒိုင္ယာနာ သတင္းကို ဖတ္ရေတာ့ စိတ္ထဲ စိုးရိမ္မိသည္။ တို႔ဆီမွာမ်ား အဲလိုေတြ ျဖစ္ရင္ ဒုကၡပဲ.. ဟူ၍။ ဒါေတြက မီဒီယာ၏ တိုးတက္ လြန္မႈေၾကာင့္ ျဖစ္တာကိုး။ ဒါေပမယ့္လည္း တစ္ဖက္က က်ေတာ့လည္း မီဒီယာကို ဒီထက္ ပို၍ အားေကာင္းလာ ေစခ်င္သည္။ ဒါမွ ေန႔စဥ္ျဖစ္ပ်က္ ေနတာေတြကို အေသအခ်ာ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း သိခြင့္ ရမွာေလ။

သိပ္မၾကာလွေသာ အခ်ိန္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲ ျဖစ္ေစခ်င္ေသာ ဆႏၵမ်ား ျပည့္႐ံုမက လွ်ံပါက် သြားသည္။ ယခင္က တစ္ပတ္လွ်င္ ေလး၊ ငါးေစာင္သာ ထြက္႐ွိေသာ သတင္းဂ်ာနယ္၊ အားကစား ဂ်ာနယ္မ်ားမွ သတင္းထူး သတင္းဦး မ်ားကို အလုအယက္ ဖတ္႐ႈၾကရသည့္ အေျခအေနမွ တစ္ရက္လွ်င္ အေစာင္ႏွစ္ဆယ္မွ် ထြက္ေသာ သတင္းဂ်ာနယ္၊ အားကစား ဂ်ာနယ္မ်ားမွ သတင္းမ်ားကို မႏိုင္မနင္း ဖတ္႐ႈခြင့္ ရလာၾက၏။ မီဒီယာလိႈင္းက ပို၍ ပို၍ ထန္လာေလၿပီ။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အင္တာနက္ Online Media ေခတ္စား လာေတာ့ မီဒီယာ တစ္တပ္တစ္အား တိုးလာသလို ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ပို၍ ေခါင္းအ႐ႈပ္ခံ ေနရာေပး ၾကရၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ နီးနီးစပ္စပ္ ထိေတြ႕မႈ႐ွိေသာ မီဒီယာမ်ားထဲတြင္ အြန္လိုင္း မီဒီယာသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အတြက္ အျမန္ဆန္ဆံုး သတင္း ေပးပို႔မႈ အျပင္ မမွန္ကန္ေသာ သတင္း ရာခိုင္ႏႈန္း အေတာ္မ်ားမ်ား ကိုလည္း ေပးေဝႏုိင္၏။ ကမၻာ့ ဟိုဖက္ျခမ္းတြင္ ျဖစ္ပ်က္သည့္ ကိစၥတစ္ခုကို မိနစ္ပိုင္းအတြင္း အင္တာနက္မွ တဆင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမင္ခြင့္ရႏိုင္ၿပီ။ ယခင္က ႐ုပ္ျမင္သံၾကား၊ ဂ်ာနယ္ မဂၢဇင္း စသည့္ မီဒီယာမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဖတ္႐ႈသည့္ လုပ္ငန္းစဥ္တြင္ ၄င္းတို႔က သတင္း ေပးပို႔သူ ျဖစ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔က သတင္းကို လက္ခံရယူသူ သက္သက္ ျဖစ္ေသာ္လည္း Online Media တြင္မူ ကၽြန္ေတာ္ တို႔က တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ သတင္း ဖတ္႐ႈ လက္ခံသူ ျဖစ္ႏိုင္သလို သတင္း တင္ျပသူလည္း ျဖစ္ေနႏိုင္၏။ Facebook လို Social ဆုိက္မ်ားတြင္ ဒါက ပိုသိသာသည္။

ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခဲ့သလို မီဒီယာလိႈင္း၏ ႀကီးမားေသာ ႐ိုက္ခတ္မႈႏွင့္ သတင္းပ်ံ႕လြယ္မႈကို တစ္ေလာက မ်က္ဝါး ထင္ထင္ ႀကံဳလိုက္ရ၏။ ဘယ္ကေန ဘယ္လို ထြက္လာေသာ သတင္းမွန္း မသိ။ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိခ်ိန္တြင္ လူ အေတာ္မ်ားမ်ား လက္ထဲတြင္ ေရသန္႔ဘူး ေလးေတြကို ေနေရာင္ထဲ ေထာင္လ်က္သား ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ ေရသန္႔ဘူး၏ ေဘးဖက္ မ်က္ႏွာျပင္ႏွင့္ ေနေရာင္ ေပါင္းစပ္လွ်င္ ကမၻာေအး မဟာပါသန လိႈဏ္ဂူထဲတြင္ စံပယ္လ်က္ ႐ွိေသာ စြယ္ေတာ္ျမတ္က ထင္ထင္႐ွား႐ွား ေပၚလာပါသတဲ့။ ဘယ္က စျဖစ္သလဲ ဆိုတာ စံုစမ္းၾကည့္ေတာ့ ေ႐ႊျပည္သာ႐ွိ အိမ္တစ္အိမ္မွ ဘုရားစင္တြင္ ကပ္ထားေသာ ေသာက္ေတာ္ေရ ဖန္ခြက္ေပၚတြင္ စြယ္ေတာ္က ထင္ထင္႐ွား႐ွား ေပၚေနသည္ ဟူ၏။ လူအေထာင္ အေသာင္းတြင္ တစ္ေယာက္ ကုသိုလ္ထူး၊ တရားထူး ႐ွိ၍ ဒီလို တန္ခိုးေတာ္ ျပျခင္းကို ျမင္ရသည္ ဆိုတာက ျဖစ္တန္ေခ် ႐ွိသည္။ လက္ခံႏိုင္၏။ ထိုသတင္း ေပၚလာၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔ ေနေရာင္ထဲတြင္ ဘယ္သူက စၿပီး ေရသန္႔ဘူး ေထာင္လိုက္သည္ မသိ။ မၾကာခင္ Facebook ေပၚတြင္ ထိုသတင္းက အေတာ္ကို ပ်ံ႕ႏွံ႔၍ ေနၿပီ။ ေရသန္႔ဘူးတြင္ စြယ္ေတာ္ ေပၚျခင္းကို လူအေတာ္မ်ားမ်ား ျမင္ရသည္ ဟုလည္း ဆို၏။ ဒီအတိုင္းဆို ဗုဒၶ ျမတ္စြယ္ေတာ္ စံေနပံုကို Sky Net ႐ုပ္သံလိုင္းမွ အပင္ပန္းခံ ႐ိုက္ကူး၍ ၂၄ နာရီ တိုက္႐ိုက္ ျပသေနသည့္ Dhama Channel ႀကီး အလကား ျဖစ္ၿပီေပါ့။ တကူးတက တီဗီႀကီး ဘယ္ဖြင့္ၾကည့္ ေနေတာ့မလဲ။ သတိရတိုင္း ေရသန္႔ဘူးေလး ေနေရာင္ထဲ ေထာင္လိုက္၊ ထိုင္ကန္ေတာ့လိုက္ လုပ္လွ်င္ ၿပီးေနသည့္ ကိစၥႀကီးကို။ အဲဒီေတာ့.. လူတိုင္း ကိုင္သည့္ ေရသန္႔ဘူး တိုင္းတြင္ စြယ္ေတာ္ တန္ခိုးျပသည္ ဆိုတာေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္ဟု ထင္သည္။

ဒီလိုမ်ိဳး ျမင္ရတယ္ ဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ကုသိုလ္ထူးမွ ျဖစ္ႏိုင္တာ ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း အားက်မခံ ေနေရာင္ထဲ ေရသန္႔ဘူးေလး ေျပးေထာင္ၾကည့္သည္။ ပလပ္စတစ္ အၾကည္ အတြင္းထဲမွ အေရးအေၾကာင္း အခ်ိဳ႕ကို ေနေရာင္ထိုး၍ အနည္းငယ္ တလက္လက္ ျဖစ္ျခင္းမွလြဲ၍ ဘာမွ ထူးထူးေထြေထြ မျမင္။ ဟိုက္… လူတိုင္းလိုလို ျမင္ေနတဲ့ ကိစၥကို ငါမျမင္ဘူးဆိုေတာ့ အေတာ္ပဲ အကုသိုလ္မ်ား၍ ဘုရားကြယ္ၿပီလား။ လန္႔သြားသည္။ ဒါနဲ႔… အေျခအေန ဆက္ေစာင့္ၾကည့္ေတာ့ ခဏေန အြန္လိုင္းမွာ အုပ္စုႏွစ္စု ကြဲသြားသည္။ အဲဒီလို ျမင္ရတာက တကယ္ပဲ စြယ္ေတာ္ တန္ခိုးျပတာဟု ယံုၾကည္သည့္ အဖြဲ႕ႏွင့္ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏုိင္ဟု ျငင္းဆန္သည့္ အဖြဲ႕။ လက္မခံသည့္ အုပ္စုမွ အခ်ိဳ႕သူ မ်ားကလည္း သိပၸံနည္းက် ေရသန္႔ဘူးကို ေနေရာင္မွ အလင္းျပန္တာေတြ၊ အလင္း႐ိုက္တာေတြ စသည္ျဖင့္ ခ်က္က် လက္က် ေခ်ပကာ ေျပာျပ၏။ ျမင္ရသည္ ဆိုသည့္သူ ေတြကလည္း အို.. သိပၸံေတြ သံပိတ္ေတြ လာမေျပာနဲ႔… တို႔က တကယ္ႀကီး ျမင္ရတာ.. အဟုတ္.. ဘုရားစူး မိုးႀကိဳးပစ္ ေျမြကိုက္ က်ားကိုက္ စသည္ျဖင့္ ကက္ကက္လန္ ျပန္ေျပာ၏။ သူရႆဝါ ဘယ္အထဲ ဝင္ရ မည္နည္း။

သိပၸံ နည္းက် အဖြဲ႕၏ သေဘာတရားမ်ားကို သေဘာတူ လက္ခံ ေသာ္လည္း အတင္းျငင္းဆန္လွ်င္ ကိုယ့္ ဘာသာေရးကို အယံုအၾကည္ မ႐ွိဘူးလား ဟူေသာ စြပ္စြဲခ်က္ျဖင့္ မိစၦာဒိဌိ နာမည္ အတပ္ခံရမွာလည္း ေၾကာက္သည္။ ဒါနဲ႔ ေနာက္တစ္ေန႔ အိမ္႐ွိ ဝရံတာတြင္ ေရသန္႔ဘူး ျပန္ေထာင္၍ ေနေရာင္ တည့္တည့္တြင္ ျပန္စမ္းမိသည္။ ဟားဟား.. ဘယ္ရမလဲ၊ ေပၚၿပီ။ ဘုရားမကြယ္ေတာ့ဘူး… ငါက အကုသိုလ္ေကာင္ မဟုတ္ဘူး… ေတြး၍ ဝမ္းသာသြားသည္။ အံမယ္… ေပၚမယ့္ ေပၚေတာ့လည္း ဒီတိုင္းထားရင္ စြယ္ေတာ္.. နည္းနည္းေလး ဟိုဖက္လွည့္လွ်င္ ေ႐ႊတိဂံု ေစတီေတာ္ ပံုစံတူ၊ နည္းနည္း ထပ္လွည့္လွ်င္ ဆူးေလ ေစတီေတာ္၊ အကုန္ေပၚေလ၏။ လက္စသပ္ေတာ့ ေရသန္႔ဘူးတြင္ ဘုရားပံုေတာ္မ်ား ေပၚဖို႔အတြက္ FM ေရဒီယိုလိုင္း ဖမ္းသလို နည္းနည္းခ်င္းစီ စိတ္႐ွည္႐ွည္ လွည့္ေပးရတာကိုး။ ဒီထက္သာ စိတ္႐ွည္႐ွည္ထားလွ်င္ ပဲခူးမွ ေ႐ႊသာေလ်ာင္းေတာင္ လွမ္းျမင္ရင္ ျမင္ရဖို႔ ႐ွိသည္။ ဒီအတိုင္းဆို ဟန္က်ၿပီ… အိုးမကြာ အိမ္မကြာ ဘုရားစံု ဖူး၍ရၿပီ။ အိမ္က ဘုရားစင္ေလး ေနေရာင္ထဲ ေ႐ႊ႕၍ ေရသန္႔ဘူးကို ဘုရားစင္ေပၚ တင္ထားလိုက္ရင္ ေကာင္းမလား။ ေတြးရင္း ညေနေစာင္းသြား၏။ သတိရ၍ ေရသန္႔ဘူး လွမ္းၾကည့္ေတာ့ စြယ္ေတာ္လည္း မေပၚေတာ့၊ ေနဝင္သြားၿပီ… ေနေရာင္လည္း မ႐ွိေတာ့။ သူရႆဝါလည္း ဒါက ဘယ္လို ျဖစ္တာလဲ။ သိပၸံနည္းက်လား၊ တကယ္ ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္တာလား.. မေတြးတတ္ေတာ့။

ေသခ်ာတာ တစ္ခုကေတာ့ အခု ဤစာစုေရးေနခ်ိန္ အထိ အြန္လိုင္းေပၚတြင္ ဒီကိစၥ အျငင္းအခံုမ်ားက မတိတ္ေသး။ ယခုကိစၥသည္ တကယ့္ကို ထူးထူးျခားျခား စြယ္ေတာ္ ေရသန္႔ဘူးေပၚ တန္ခိုးေတာ္ ျပတာျဖစ္ျဖစ္၊ သိပၸံနည္းက် အလင္းျပန္ အရိပ္ထိုးတာ ျဖစ္ျဖစ္ အြန္လိုင္း မီဒီယာ ေပၚတြင္ေတာ့ သတင္းေတြ ခ်က္ျခင္းတက္၊ ခ်က္ျခင္း လက္ခံ၊ ခ်က္ျခင္း ျငင္းဆန္ စသည္ျဖင့္ လႈပ္႐ွားသြားတာ ေသခ်ာ၏။ ေနာက္ေနာင္လည္း ဘယ္လို ထူးျခားေသာ ကိစၥမ်ိဳးေတြ ေပၚလာသည္ ျဖစ္ေစ.. ယခုလိုပင္ ေခတ္မီ မီဒီယာမ်ား၏ သတင္းေပးပို႔မႈ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ျဖန္႔ေဝမႈ၊ ၄င္းကိစၥ အေပၚတြင္ လက္ခံမႈ၊ ျငင္းဆန္မႈ စသည္ျဖင့္ မီဒီယာလိႈင္းလံုးႀကီးမ်ားၾကား လူးလိမ့္ကူးခတ္ ေနၾကရဦးမည္ ျဖစ္ေလသည္။

သူရႆဝါႏွင့္ ႐ိႈး

 

ခိုးကူးေခြ ႏွိပ္စက္မႈေၾကာင့္ ဂီတ ေလာကသား အဆိုေတာ္မ်ား ဒုကၡ ေရာက္ၾကေသာ အခါ သမယ ျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ ထုတ္ထားေသာ အေခြဖိုး အနည္းငယ္မွ် ကာမိရန္ ရည္႐ြယ္၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မိမိ၏ အႏုပညာ အရည္ အေသြးႏွင့္ နာမည္ ေက်ာ္ၾကားမႈကို ျမွင့္တင္ လို၍ ေသာ္လည္းေကာင္း ဂီတ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲ (ရပ္ကြက္ အေခၚ ႐ိႈးပြဲ) မ်ားကို တြင္တြင္ က်ယ္က်ယ္ ျပဳလုပ္၍ ဂီတခ်စ္ ပရိသတ္ မ်ားကလည္း ႐ိႈးပြဲသာ ျဖစ္ပါေစ၊ ဘယ္ေနရာ ျဖစ္ျဖစ္ လိုက္ၾကည့္မည္ ဟူေသာ ရဲရဲေတာက္ စိတ္ဓါတ္ကို ပိုင္ဆိုင္ ထားၾကသည္ ျဖစ္သျဖင့္ ေရာင္းသူ ဝယ္သူ အသံတူ၍ ႐ိႈးပြဲမ်ား ကဒီးကဒီး ျပဳလုပ္ ၾကေသာ ႐ိႈးေခတ္ႀကီး ျဖစ္သည့္ အေလ်ာက္ ေမာင္သူရႆဝါ တစ္ေယာက္ သည္လည္း ဂလိုဘယ္ ေခတ္ႀကီးကို မမွီမကမ္း အၿမီးတန္းလန္း ဆြဲ၍ က်န္ခဲ့သူ မျဖစ္ရ ေလေအာင္ ႐ိႈးပြဲ တစ္ပြဲေလာက္ ၾကည့္႐ႈရန္ စိတ္အႀကံ ျဖစ္မိေလသည္။

႐ိႈးပြဲဟု ဆိုရာတြင္ ျမန္မာျပည္၌ (၁၂)လ ရာသီလံုး ပြဲေတာ္မ်ား ႐ွိသည့္ စံခ်ိန္ကို ေက်ာ္လြန္၍ ႐ိႈးပြဲမ်ား သည္ကား အခါမေ႐ြး၊ အေၾကာင္း ျပခ်က္ မေ႐ြး ႐ွိၾကေလ၏။ အေနာက္တိုင္း အဂၤလိပ္ လူမ်ိဳးတို႔ႏွင့္ သက္ဆိုင္သည့္ ခရစၥမတ္ ပြဲေတာ္ ရက္တြင္လည္း အထိမ္းအမွတ္ ဟူ၍ ႐ိႈးၾက၏။ ျမန္မာ့ ႐ိုးရာ သီတင္းကၽြတ္ မီးထြန္း ပြဲေတာ္ ရက္တြင္လည္း ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲ ဟူ၍ ႐ိႈးၾက၏။ ဒီဖက္ႏွစ္မွ ဟိုဖက္ႏွစ္သို႔ ခုန္ကူးမည့္ ညတြင္လည္း ႏွစ္သစ္ကူး အထူး ဟူ၍ ႐ိႈးၾက၏။ ေဖေဖာ္ဝါရီ (၁၄)ရက္ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ ဟူေသာ ရက္တြင္လည္း ခ်စ္သူမ်ားေန႔ အမွတ္တရ ဟူကာ ႐ိႈးျပန္၏။ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး အၿပိဳင္ အဆိုင္ ဆန္းသစ္ တီထြင္ ၾကေသာ ေခတ္ႀကီး ျဖစ္သည့္ အေလ်ာက္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ “တပို႔တြဲလ အထိမ္းအမွတ္ နာမည္ေက်ာ္ ဟစ္ေဟာ့ အဆိုေတာ္ ေလးမ်ား ကိုယ္တိုင္ ထမနဲထိုးရင္း သီခ်င္းဆိုမည့္ ေရာကာ ေမႊကာ သမကာ ထမနဲ ႐ိႈးပြဲႀကီး” တို႔၊ “ျပာသိုလ အထိမ္းအမွတ္ ကန္းထရီး အဆိုေတာ္ ႀကီးမ်ားက ျမင္းစီးရင္း သီခ်င္းဆိုမည့္ ျမင္းခင္း အမွတ္တရ ႐ိႈးပြဲႀကီး” တို႔၊ “ေတာ္သလင္းလ အထိမ္းအမွတ္ ေရာ့ခ္ကာ ႀကီးမ်ား ေလွေလွာ္ သမၺာန္ခပ္ရင္း သီခ်င္းဆိုမည့္ ေတာ္သလင္း ေလွေလွာ္႐ြက္တိုက္ ႐ိႈးပြဲႀကီး” တို႔ မေပၚလာ ႏိုင္ဘူးဟု ေျပာ၍မရ။

ေနာက္ၿပီး ႐ိႈးပြဲ ဆိုသည္ႏွင့္ ႏွစ္တန္း ႏွစ္စား ထပ္ခြဲ၍ ရေသးသည္။ ဖရီး႐ိႈးႏွင့္ လက္မွတ္ ဝယ္၍ ၾကည့္ရေသာ ႐ိႈးပြဲ ဟူ၍။ ဖရီး႐ိႈး ကေတာ့ အလကား ၾကည့္ရေသာ ပြဲမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ အေၾကြးရလွ်င္ ဆင္ေတာင္ သံုးေကာင္ေလာက္ ဝယ္ထားမည္ ဟူေသာ သေဘာႏွင့္ ကိုက္သျဖင့္ အေထြအထူး ေျပာစရာ မ႐ွိပါ။ အဲ.. လက္မွတ္ ဝယ္၍ ၾကည့္ရေသာ ႐ိႈး။ သူရႆဝါတို႔ လူပ်ိဳေပါက္ အ႐ြယ္မွာ ႐ိႈးပြဲ လက္မွတ္ခ မ်ားက သံုးေထာင္၊ ေလးေထာင္၊ ငါးေထာင္ အဲဒီ ပတ္ဝန္းက်င္ ေပးရသည္။ ထိုတုန္းက ႐ိႈးပြဲ ဟူသည္မွာ ယခုေလာက္ သိပ္ၿပီး ေခတ္မစားေသး။ ေနာက္ပိုင္း ႐ိႈးပြဲေခတ္ ျဖစ္လာၿပီး ႐ိႈးပြဲမ်ား အၿပိဳင္ အဆုိင္ ျဖစ္လာသည္။ အေရာင္း အဝယ္ သေဘာတရား အရ ကုန္ပစၥည္း တစ္မ်ိဳးတည္းကို ထုတ္လုပ္မႈ မ်ားလာလွ်င္ ဝယ္လိုအား ေရာင္းလိုအား ခ်ိန္ဆ၍ ကုန္ပစၥည္း ေဈးႏႈန္းမ်ား က်ဆင္းမႈ ႐ွိသည္။ အဲဒါကို ေတြး၍ ယခုေန ငါးေထာင္ ေပး၍ ႐ိႈးပြဲ ၾကည့္မည့္ အစား ႐ိႈးပြဲမ်ား မ်ားျပား လာ၍ ေဈးႏႈန္းမ်ား က်လာပါမွ ခပ္မ်ားမ်ား ၾကည့္ေတာ့မည္ အားခဲ ထားတာ မွားၿပီ။ ႐ိႈးပြဲမ်ား မ်ားလာသလို လက္မွတ္ခ ေဈးႏႈန္း မ်ားလည္း ပို၍ ပို၍ ပို၍ တက္ တက္ တက္လာသည္။

အဲဒီေတာ့ မထူးေတာ့ၿပီ။ ႐ိႈးပြဲ တစ္ပြဲ ေလာက္ေတာ့ ၾကည့္ဖူးတယ္ ႐ွိရေအာင္ ေဈးႀကီးလည္း ၾကည့္ေတာ့မည္။ နာမည္ေက်ာ္ အဆိုေတာ္မ်ား ပါဝင္ေသာ ပြဲတစ္ပြဲ လက္မွတ္ ဝယ္လိုက္၏။ ညေန ေျခာက္နာရီ စမည့္ပြဲ ျဖစ္ေသာ္လည္း ငါးနာရီ မတိုင္ခင္ ကတည္းက သူရႆဝါ ေရာက္ေလ၏။ အလို… သတင္းၾကား ထားတာက အဆိုေတာ္ ဆယ္ေယာက္ ေလာက္ပဲ ဆိုမွာ… အခု အဆိုေတာ္ေတြ အေယာက္ ငါးဆယ္၊ တစ္ရာေလာက္ အသာေလး ႐ွိေနပါ ေရာလား။ အေသ အခ်ာ မ်က္လံုး ပြတ္၍ ၾကည့္မိမွ အဆိုေတာ္မ်ား မဟုတ္၊ ႐ိႈးပြဲ လာအားေပး ၾကသည့္ ကိုကို မမ ပ်ိဳပ်ိဳ လွလွ ကေလးမ်ား ျဖစ္ၾကကုန္၏။ ေအာ္… စင္ေပၚတက္ သီခ်င္း ဆိုမည့္ အဆိုေတာ္ မ်ားေတာင္ သူတို႔ေလာက္ ေျပာင္ေျပာင္ ေရာင္ေရာင္ ဝတ္လာဖို႔ စိတ္ကူးရမည္ မထင္။ ျပင္ဆင္ ျခယ္သ ထားလိုက္ ၾကပံုမ်ား အဆိုေတာ္႐ံႈး၊ မင္းသမီး႐ံႈး။ ဘာကို သြားသတိရ သလဲ ဆိုေတာ့ ႐ြာမွာ တစ္ႏွစ္တစ္ခါ ႀကံဳေတာင့္ ႀကံဳခဲ အလွဴပြဲ ႐ွိသျဖင့္ “တစ္ရက္တည္းနဲ႔ တစ္ႏွစ္စာ ဖံု မႈန္ေနေအာင္ ျပင္ပစ္ လိုက္မဟဲ့” ဟူေသာ ေတာသူ ကေလးမ်ား၏ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ ပံုမ်ိဳး။

အခ်ိဳ႕ ေကာင္ကေလးမ်ား က်ျပန္ေတာ့ ႐ိႈးပြဲက မစေသး။ ေခါင္းပင္ မေထာင္ ႏိုင္ေတာ့။ သူရႆဝါ သနား သြားသည္။ “ေအာ္… ဒီေကာင္ေလးႏွယ္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အိမ္မွာ ပုလင္းေလး ဝယ္ေသာက္ရင္ ေအးေအး ေဆးေဆး ေသာက္လို႔ ေမွာက္လို႔ ရရဲ႕သားနဲ႔ ကိုယ့္ဒုကၡ ကိုယ္႐ွာၿပီး လူေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ၾကားထဲ မူးရ႐ွာတယ္” ဟူ၍။ ဒါေတြက အေသးအဖြဲ။ တကယ့္ ႐ိႈးပြဲ စေတာ့မွ သူရႆဝါ ဒုကၡ ေရာက္သည္။ နာမည္ေက်ာ္ အဆိုေတာ္က “မဂၤလာပါ” ႏႈတ္ဆက္ စကားကို ဘတ္စ္ကား ေပၚတြင္ ခါးပိုက္ႏိႈက္ ခံရ၍ ေျခာက္ေျခာက္ ျခားျခား ေအာ္သည့္ အသံျဖင့္ စတင္ ႏႈတ္ဆက္သည္။ မွတ္သား ရပါေပ၏။ ဒီၾကားထဲ စတိတ္စင္ အေနာက္တြင္ ဘယ္သူေတြ ေဆးလိပ္ ခိုးေသာက္သည္ မသိ။ စင္ေပၚသို႔ မီးခိုးလံုးမ်ား ခဏခဏ တက္လာတာလည္း ႀကံဳရသည္။ အဆိုေတာ္က သီခ်င္း ဆိုျပန္ေတာ့ သူ႔သီခ်င္းသူ ႏွစ္ေၾကာင္း သံုးေၾကာင္း ပရိသတ္ဖက္ မိုက္ထိုး ေပးကာ ဆက္ဆို ခိုင္းသည္။ ေအာ္.. သီခ်င္း စာသား ေမ့ေနလို႔ ျဖစ္မွာ ပါေလဟု ေျဖသိမ့္ ရ၏။ တခါတေလ ကိုယ္က သူ႔သီခ်င္း မရ၍ လိုက္မဆို လွ်င္ေတာင္ “ဟိုးအေနာက္က ပရိသတ္ေတြ လိုက္ဆိုေလ… လုပ္ပါ.. က်ယ္က်ယ္ေလး” ဟူ၍ ဆိုခ်င္မွန္း မသိ၊ မဆိုခ်င္မွန္း မသိ အတင္းကာေရာ ဆိုခိုင္းတာလည္း ပါေသးသည္။ ကိစၥမ႐ွိ… ကာရာအိုေက ဆိုင္မွာေတာင္ သြား သြား ဆိုေနေသးတာ။ တစ္ပုဒ္ တစ္ေလေတာ့ လိုက္ဆို ပစ္လိုက္မည္။

သူရႆဝါ အထင္ႏွင့္ အျမင္ တက္တက္စင္ လြဲေလ၏။ ေနာက္ အဆိုေတာ္ တစ္ေယာက္ လာေတာ့လည္း ထိုနည္း လည္းေကာင္း။ ႏွစ္ေၾကာင္း သံုးေၾကာင္း ဆိုၿပီးလွ်င္ ပရိသတ္ကို ဆက္ဆို ခိုင္းျပန္၏။ ပရိသတ္ ကလည္း အမွတ္မ႐ွိ လိုက္ဆိုျပန္၏။ ေနာက္တစ္ေယာက္.. ေနာက္တစ္ေယာက္ အကုန္လံုး ဒီအတိုင္း ဆက္ျဖစ္သည္။ သူရႆဝါ အူလည္လည္ ျဖစ္လာ၏။ “ေနပါဦး… စတိတ္႐ိႈးနဲ႔ ဆရာ ကန္ေတာ့ပြဲမ်ား ငါမွားၿပီး ေရာက္လာ သလား” ေတြးမိသည္။ ဆရာ ကန္ေတာ့ပြဲ မ်ားမွာလို ေ႐ွ႕ကေန နည္းနည္း တုိင္ေပး တာကို ေနာက္လူမ်ားက ဆက္ဆိုရသည့္ ပံုစံ ျဖစ္ေန၏။ ဒီလိုႏွင့္ အဆိုေတာ္ ဆယ္ဦးလံုး သီဆိုမႈလည္း ၿပီးေရာ.. သူရႆဝါ လည္ေခ်ာင္းမ်ား နာ၍ က်န္ခဲ့သည္။ နေဝတိမ္ေတာင္ ျဖစ္၍ အိမ္ျပန္ လာရင္း လမ္းမွာ မေက်မနပ္ ေတြးမိသည္။ “ေတာက္! ဒီလိုမွန္းသိ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အိမ္မွာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲ တစ္ေယာက္တည္း ေအာ္ဆို ေနလိုက္ပါတယ္.. အခုေတာ့ လူေတြ ၾကားထဲ သီခ်င္းေတြ လိုက္ေအာ္ ဆိုရတာ ႐ွက္လိုက္တာ” ဟူ၍။

အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း မအိပ္ႏိုင္။ မွန္ခ်ိဳ ေဆးကေလး လ်က္ရင္း ေကာက္ခ်က္ ခ်မိသည္။ ေအာ္.. တကယ္ေတာ့ ႐ိႈးပြဲ ဆိုတာ ကိုယ့္ပိုက္ဆံ ကိုယ္ေပးၿပီး ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အဆိုေတာ္လို ျပင္ဆင္ ဝတ္စားကာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ မူးေအာင္ ေသာက္၍ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ သီခ်င္းမ်ား ထည္လဲ ေအာ္ဆိုကာ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အိမ္ျပန္ရေသာ ႀကံဳေတာင့္ ႀကံဳခဲ ပြဲႀကီး ျဖစ္ေပ ေတာ့သကိုး။

 

သူရႆဝါႏွင့္ ေခတ္၏သမီးပ်ိဳမ်ား

ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္႐ွိ ႀကံဳေတြ႕ ေနရေသာ ေခတ္မွ စ၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မိဘ၊ ဘိုးဘြားမ်ား ႀကံဳေတြ႕ ခဲ့ရေသာ ေခတ္မ်ား အထိ တစ္ေခတ္ႏွင့္ တစ္ေခတ္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျပာင္းလဲ လာပံုမ်ား ေတြ႕ရသည္။ ေခတ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ တျခား လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး.. ဘာဆို ဘာမွ် မေျပာခ်င္၊ သူရႆဝါက ေခတ္၏ ေယာက်ာ္းပ်ိဳ ဆိုေတာ့ကာ ကိုယ္ သန္ရာ သန္ရာ ျဖစ္ေသာ ေခတ္၏ သမီးပ်ိဳမ်ား အေၾကာင္းပဲ ေျပာခ်င္သည္။ ဝါသနာကို လြယ္လြယ္ တားဖို႔ ခက္သားကိုးေနာ့။ အေမတို႔ ေျပာဖူးတာ ၾကားဖူးသည္။ သူတို႔ ေနထိုင္ရာ ေခတ္ထဲမွ ဝတ္စား ဆင္ယင္မႈ မ်ားအလိုက္ ေခတ္မီ ေခတ္ဆန္သည့္ သမီးပ်ိဳမ်ား အေၾကာင္းကို ခြဲျခား ေျပာၾကသည္။ တစ္ခ်ိန္ အမ်ိဳးသမီး ေလးမ်ား ထမီတိုတို ေျခသလံုးေလာက္ ဝတ္ထားတာ ျမင္လွ်င္ ဒါေခတ္စား ေနသည့္ သမီးပ်ိဳ မ်ား၏ စတိုင္လ္ ျဖစ္ၿပီး ထိုမိန္းကေလးသည္ ေခတ္ကို အမီလိုက္ ေနေသာ မိန္းမပ်ိဳ ျဖစ္ေၾကာင္း အကဲျဖတ္၍ ရသည္ ဆို၏။ အျခား စတိုင္လ္မ်ားလည္း ႐ွိဦးမည္။ ဒါကေတာ့ အေမတို႔ ေခတ္ေပါ့။ ယခုေခတ္မွာ က်ေတာ့ ေခတ္၏ သမီးပ်ိဳ ျဖစ္မျဖစ္ကို အဝတ္အစား စတိုင္လ္ တစ္ခုတည္း ၾကည့္႐ံုႏွင့္ မရေတာ့။ ဒါျဖင့္ ဘာေတြပါ ထည့္ၾကည့္ရသလဲ။ ေျပာပါမည္။

ပထမဆံုး အခ်က္… ယခုေခတ္ မိန္းကေလးမ်ား အဝတ္အစား ဝတ္ပံုက တစ္သမတ္တည္း မ႐ွိေတာ့။ အေမတို႔ ေခတ္ကလို ထမီတိုတို ဝတ္ထားတာ ျမင္ရင္ ေခတ္ကို အမီလိုက္ ေနေသာ မိန္းကေလးဟု ေျပာ၍ မရေတာ့။ အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပား သြားၾကၿပီ။ သန္ရာ သန္ရာ ဝတ္က်သည္။ သင္ျမင္ေသာ မိန္းကေလးသည္ ႏိုင္ငံျခား လူစြမ္းေကာင္း ဇာတ္ကား ထဲမွ စူပါမင္း ဝတ္ေလ့႐ွိေသာ အသားကပ္ ေဘာင္းဘီ အက်ပ္ကို ဝတ္ခ်င္လည္း ဝတ္ထားမည္။ ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အိမ္တြင္ ေရဝတ္ခ်ိဳးေသာ ေဘာင္းဘီတို သာသာ ႐ွိသည့္ “ေပါင္ရင္းႏွင့္အထက္” ေဘာင္းဘီတို၊ သို႔မဟုတ္ စကတ္ကို ဝတ္ခ်င္လည္း ဝတ္မည္။ ဒါမွမဟုတ္ ဆင္းရဲသား ေက်ာမြဲမ်ား ဖက္က ေထာက္ခံ အားေပးသည့္ သေဘာႏွင့္ ေ႐ွ႕က စြပ္က်ယ္ကို ေနာက္ေက်ာ အက်ီ ၤသားမ်ား ၿပဲစုတ္၍ ေျပာင္သလင္းခါ ေနသည့္ ေရထမ္းသမား ပံုစံမ်ိဳး ဝတ္ခ်င္လည္း ဝတ္မည္။ ဆိုလိုတာက အဝတ္အစားကို ၾကည့္၍ ဒီမိန္းကေလး ေခတ္မီသူလား၊ ေခတ္ဆန္သူလား၊ ေခတ္၏ သမီးပ်ိဳေလး ဟုတ္သလား မဟုတ္သလား ခြဲျခား၍ မရေတာ့။ အဲ… ေခတ္၏ သမီးပ်ိဳ ဟုတ္ မဟုတ္ သိခ်င္လွ်င္ ဆံပင္ကိုသာ ၾကည့္။

သူတို႔၏ ဆံမွ်င္ ေကသာ မ်ားသည္ ဒီကေန႔ ၾကည့္လွ်င္ စင္းလံုးေခ်ာ ေျဖာင့္ေန ေသာ္လည္း ေနာက္တစ္ေန႔ ရစရာ မ႐ွိေအာင္ တြန္႔လိမ္ ေကာက္ေကြး ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္သြားမည္။ အနတၱ အၿမဲမ႐ွိ၊ သခၤါရ သေဘာ ေျပာမရ။ ေနာက္တစ္ေန႔ သြားၾကည့္… ထိုတြန္႔လိမ္ ေကာက္ေကြးက အေပၚပိုင္း ျပန္ေျဖာင့္ေန၍ ေအာက္ပိုင္း ျပန္ေကာက္ခ်င္ ေကာက္ေနမည္။ အားမရ ေသးဘူးလား… ေနာက္တစ္ေန႔ ထပ္သြားၾကည့္ တစ္ေခါင္းလံုး ကပၸလီမ်ားလို အေၾကေကာက္ ျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္ေနမည္။ တစ္ရက္လွ်င္ ဆံပင္ပံုစံ တစ္မ်ိဳးႏႈန္းေပါ့။ ဒါေတာင္ တစ္ပတ္ ခုနစ္ရက္ပဲ ႐ွိေပလို႔…. တစ္ပတ္ ဆယ္ရက္ေလာက္ ႐ွိလွ်င္လည္း ဆံပင္ပံုစံ ဆယ္မ်ိဳး ထားခ်င္ ထားၾကမည္။ ဆံပင္ပံုစံ အေျပာင္းအလဲကို ၾကည့္လွ်င္ ေခတ္၏ သမီးပ်ိဳ ျဖစ္ေၾကာင္း သိႏုိင္ေပ၏။ ဒါက အျပင္အဆင္ပိုင္း။

ေနာက္တစ္ခ်က္ ဆိုရလွ်င္ ေခတ္၏ သမီးပ်ိဳ အေတာ္မ်ားမ်ား ေယာက်ာ္းေလး မ်ားႏွင့္ တကယ္ပင္ ရင္ေဘာင္တန္းကာ ေယာက်ာ္းတို႔ လုပ္ၾကသည့္ အလုပ္မ်ား ျဖစ္ေသာ ဘီယာဆိုင္ ထိုင္ျခင္း၊ ေဘာလံုးပြဲ ၾကည့္ျခင္း၊ ေဘာလံုး ကန္ျခင္း စသည္ တို႔ကို လုပ္တတ္ လာၾကၿပီ ျဖစ္ကာ ေနာင္ဆိုလွ်င္ ေယာက်ာ္းေလးမ်ား ခါးေတာင္းက်ိဳက္၍ ျခင္းလံုး ခတ္သလို သူတို႔လည္း ဒီလို လုပ္မလာ ဘူးဟု မည္သူမွ ယတိျပတ္ မျငင္းႏုိင္။ ဒါေတြကို တတ္ေျမာက္သည့္ မိန္းကေလး မ်ားအားလည္း ေခတ္မီ ေခတ္ဆန္သည့္ ေခတ္သမီးပ်ိဳမ်ား စာရင္းတြင္ ထည့္သြင္း ရေပမည္။ ဒါက အျပဳအမူပိုင္း ဆိုရေပမေပါ့။ ေနာက္ၿပီး အြန္လိုင္းမွ မိန္းမပ်ိဳ ေလးမ်ားကို ေခတ္၏ သမီးပ်ိဳ ဟုတ္ မဟုတ္ သိခ်င္လွ်င္ လြယ္လြယ္ေလး။ သိထားသင့္သည့္ အခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ကို သိလွ်င္ အသာအယာ ခြဲျခား၍ ရသည္။

ကမၻာက ႐ြာႀကီး ျဖစ္လာေသာ ယခုလို အခ်ိန္တြင္ မိန္းကေလး ပ်ိဳအို မေ႐ြး အင္တာနက္ သံုးတတ္ၾကသည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ေခတ္ကို အမီလိုက္သည့္ ေခတ္၏ သမီးပ်ိဳ မ်ားကို သာမာန္ မိန္းကေလး မ်ားႏွင့္ ခြဲျခား၍ ရႏိုင္သည္။ ေခတ္မီေသာ မိန္းကေလးတိုင္း လူကသာ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ေမးလ္အေကာင့္ (သူတို႔အေခၚ ခ်က္အေကာင့္) ေလး ငါး ဆယ္ခုေတာ့ အသာေလး ႐ွိၾကသည္။ သူတို႔၏ Gmai Username သို႔မဟုတ္ Facebook Username မ်ားကို ၾကည့္ပါ။ နာမည္တြင္ Pink တို႔၊ Angel တို႔၊ Cute တို႔၊ Dream တို႔ စသည့္ စာလံုးမ်ား ၄င္းတို႔၏ Username တြင္ ပါဝင္ပါက ဒါေတြသည္ ေခတ္၏ သမီးပ်ိဳမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဒါက နာမည္ေပးပံု။

အဲ… စကားေျပာပံု က်ေတာ့ေရာ။ ေခတ္၏ သမီးပ်ိဳ ကေလးမ်ား စကားေျပာပံု သူမ်ားႏွင့္မတူ၊ ထူးျခားသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အား အြန္လိုင္းတြင္ အတင္းကာေရာ သူ႔ဦးေလး ေတာ္ထားသည့္ သမီးေလး တစ္ေယာက္ ေျပာပံုကို ၾကည့္ပါ။ “ဦးေယး… တမီး ဒီမနက္ ေဆးကို လႈပ္ပီး မေတာက္ဖစ္ဝူး ထင္တယ္ဂ်” တဲ့။ သူေျပာခ်င္တာက “ဦးေလး… သမီး ဒီေန႔မနက္ ေဆးကို ေသခ်ာလႈပ္ၿပီး မေသာက္ျဖစ္ခဲ့ဘူး” ဟု ေျပာလိုရင္း ျဖစ္၏။ တခါတေလ သူေျပာတာ ကၽြန္ေတာ္ပင္ နားမလည္။ ေသေသခ်ာခ်ာ ဘာသာျပန္ ရသည္။ ေခတ္၏ သမီးပ်ိဳ မွန္လွ်င္ စကားမပီၾက။ ဒါက ေနာက္တစ္ခ်က္။

အခုေခတ္ သမီးပ်ိဳမ်ား ဓါတ္ပံု ႐ိုက္ရတာ အလြန္ပင္ ဝါသနာ ပါၾက၏။ အရင္ကလို ဖလင္နဲ႔မ်ား ဓါတ္ပံု ႐ိုက္ရမည္ ဆိုလွ်င္ အခုေလာက္႐ွိ အိမ္တိုင္ပါ ခၽြတ္ရေလာက္သည္ အထိ ျဖစ္လိမ့္မည္။ အခုေတာ့ ဒစ္ဂ်စ္တယ္ ကင္မရာ ေတြနဲ႔ ဆိုေတာ့ မေထာင္းတာလွ။ ကင္မရာ နဲ႔မွ မဟုတ္၊ လက္ကိုင္ဖုန္း ႏွင့္လည္း အလြယ္တကူ ရိုက္ၾကသည္။ ဓါတ္ပံု ႐ိုက္သည္ ဆိုလို႔ ႐ိုက္ေပးသည့္ လူကို အခ်ိန္ကုန္ ခံ၍ မေစာင့္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ႐ိုက္၍ ရသည္။ ပထမဆံုး ညာဖက္လက္ (သို႔မဟုတ္) ဘယ္ဖက္လက္ျဖင့္ လက္ကိုင္ဖုန္းကို မိမိ၏ ေခါင္းေပၚသို႔ ေျမွာက္၍ ကင္မရာကို ခ်ိန္ထား၊ ၿပီးလွ်င္ မ်က္ႏွာကို အေပၚေမာ့၍ ကင္မရာ ခ်ိန္ထားသည့္ လက္ကိုင္ဖုန္း ႐ွိရာသို႔ ၾကည့္၊ ၿပီးလွ်င္ ႏႈတ္ခမ္းကို စူ၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေထာ္၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မ်က္လံုး ျပဴး၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မ်က္ေစာင္းခဲ၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ လက္ကိုင္ဖုန္းႏွင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး အဖံုဖံု ရန္ျဖစ္ၿပီး သကာလ လက္ကိုင္ဖုန္း႐ွိ ခလုတ္ကို ႏွိပ္လိုက္ သည္တြင္ တစ္ကိုယ္ေတာ္ ဓါတ္ပံု ႐ိုက္ျခင္း အမႈ ၿပီးေလ၏။ ထိုသို႔ စိတ္အား လူအား ႐ွိသည္ႏွင့္ ဓါတ္ပံု အမ်ိဳးမ်ိဳး ႐ိုက္ကာ Facebook ေပၚတြင္ ေခါင္းေမာ့၍ အိုက္တင္ေပး ထားေသာ ဓါတ္ပံုမ်ား တင္တတ္သည္ ႐ွိေသာ္.. ထိုကေလးမသည္ ေခတ္၏ သမီးပ်ိဳ စစ္စစ္ျဖစ္ေပ၏။

ကၽြန္ေတာ္ အထက္တြင္ ေျပာခဲ့သလို ယခုေခတ္ မိန္းကေလး မ်ားသည္ ဟိုးအရင္ မိန္းကေလး မ်ားလို ဝတ္စား ဆင္ယင္ပံု တစ္ခုတည္း ၾကည့္႐ံုႏွင့္ ေခတ္မီသည္၊ ေခတ္ဆန္သည္၊ ေခတ္၏ သမီးပ်ိဳ ျဖစ္သည္ဟု ေျပာ၍ မရေတာ့။ ဘက္စံု ထူးခၽြန္ရသည္။ ဆံပင္ ပံုစံမ်ိဳးစံု၊ အဝတ္အစား ပံုစံမ်ိဳးစံု စသည့္ ဝတ္စား ဆင္ယင္မႈ အပိုင္း၊ ေဘာလံုးပြဲ ဝါသနာပါ၊ ဘီယာေသာက္၊ ေဘာလံုးကန္ စသည့္ အျပဳအမူပိုင္းႏွင့္ အင္တာနက္သံုး၊ အေကာင့္ေတြ အမ်ားႀကီးထား၊ စကားမပီ၊ မ်က္ႏွာေမာ့၍ ဓါတ္ပံု႐ိုက္၊ ႐ိုက္သမွ် Facebook တင္ စသည့္ Online Activity အပိုင္း သံုးပိုင္းထဲက တစ္ပိုင္းေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ႏွစ္ပိုင္းေသာ္ လည္းေကာင္း၊ သံုးပိုင္း စလံုးကို ေသာ္လည္းေကာင္း ထူးထူးခၽြန္ခၽြန္ တတ္ေျမာက္ ျပဳလုပ္ ႏုိင္မွသာလွ်င္ တူတူတန္တန္ ေခတ္၏ သမီးပ်ိဳ ျဖစ္ရေပမည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ေကာက္ခ်က္ခ် မိေလသည္။

ကြန္ပ်ဴတာ keyboardတစ္ခုလံုးရဲ႕အသံုးဝင္ပံုေလး

ဒီေန႕က်ေနာ္တို႕ကြန္ပ်ဴတာကိုအစဥ္ျမဲသံုးေနၾကတဲ့ေရႊညီအကိုအားလံုးကိုခ်စ္ခင္ေလးစားစြာနဲ႕
ကြန္ပ်ဴတာ keyboardတစ္ခုလံုးရဲ႕အသံုးဝင္ပံုေလးကိုေအာက္မွာေဖာ္ျပေပးထားပါတယ္။
သိျပီးၾကသူေတြလည္းမ်ားမယ္ထင္ပါတယ္၊မသိၾကေသးတဲ့ခ်စ္မိတ္ေဆြအားလံုးအတြက္လိုအပ္တာ
ေလးေတြရွိခဲ့ရင္အဆင္ေျပေအာင္ပါ။ေရးမွားေျပာမွားတာေတြရွိရင္လည္းခြင့္လြတ္နားလည္ေပး
လိမ့္မယ္လို႕ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္၊ျမန္မာစာမေရးျဖစ္တာလည္းနွစ္ကေတာ္ေတာ္ၾကာသြားပါျပီ။
ျမန္မာစာနဲ႕ေတာ့ဘာသာမျပန္ေတာ့ပါဘူးစာလံုးေတြကရွင္းရွင္းေလးေတြဆိုေတာ့၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊


အဆင့္၁။General keyboard shortcuts

Ctrl + A = Select all
Ctrl + C = Copy the highlighted content to clipboard
Ctrl + V = Paste the clipboard content
Ctrl + N = New (Create a new document, not in terminal)
Ctrl + O = Open a document
Ctrl + S = Save the current document
Ctrl + P = Print the current document
Ctrl + W = Close the close document
Ctrl + Q = Quit the current application


အဆင့္၂။Keyboard shortcuts for GNOME desktop

Ctrl + Alt + F1 = Switch to the first virtual terminal
Ctrl + Alt + F2(F3)(F4)(F5)(F6) = Select the different virtual terminals
Ctrl + Alt + F7 = Restore back to the current terminal session with X
Ctrl + Alt + Backspace = Restart GNOME
Alt + Tab = Switch between open programs
Ctrl + Alt + L = Lock the screen.
Alt + F1 = opens the Applications menu
Alt + F2 = opens the Run Application dialog box.
Alt + F3 = opens the Deskbar Applet
Alt + F4 = closes the current window.
Alt + F5 = unmaximizes the current window.
Alt + F7 = move the current window
Alt + F8 = resizes the current window.
Alt + F9 = minimizes the current window.
Alt + F10 = maximizes the current window.
Alt + Space = opens the window menu.
Ctrl + Alt + + = Switch to next X resolution
Ctrl + Alt + - = Switch to previous X resolution
Ctrl + Alt + Left/Right = move to the next/previous workspace


အဆင့္၃။Keyboard shortcuts for Terminal

Ctrl + A = Move cursor to beginning of line
Ctrl + E = Move cursor to end of line
Ctrl + C = kills the current process.
Ctrl + Z = sends the current process to the background.
Ctrl + D = logs you out.
Ctrl + R = finds the last command matching the entered letters. Enter a letter, followed by Tab + Tab = lists the available commands beginning with those letters.
Ctrl + U = deletes the current line.
Ctrl + K = deletes the command from the cursor right.
Ctrl + W = deletes the word before the cursor.
Ctrl + L = clears the terminal output
Shift + Ctrl + C = copy the highlighted command to the clipboard.
Shift + Ctrl + V (or Shift + Insert) = pastes the contents of the clipboard.
Alt + F = moves forward one word.
Alt + B = moves backward one word.
Arrow Up/Down = browse command history
Shift + PageUp / PageDown = Scroll terminal output


အဆင့္၄။Keyboard shortcuts for Compiz

Alt + Tab = switch between open windows
Win + Tab = switch between open windows with Shift Switcher or Ring Switcher effect
Win + E = Expo, show all workspace
Ctrl + Alt + Down = Film Effect
Ctrl + Alt + Left mouse button = Rotate Desktop Cube
Alt + Shift + Up = Scale Windows.
Ctrl + Alt + D = Show Desktop
Win + Left mouse button = take screenshot on selected area
Win + Mousewheel = Zoom In/Out
Alt + Mousewheel = Transparent Window
Alt + F8 = Resize Window
Alt + F7 = Move Window
Win + P = Add Helper
F9 = show widget layer
Shift + F9 = show water effects
Win + Shift + Left mouse button = Fire Effects
Win + Shift + C = Clear Fire Effects
Win + Left mouse button = Annotate: Draw
Win + 1 = Start annotation
Win + 3 = End annotation
Win + S = selects windows for grouping
Win + T = Group Windows together
Win + U = Ungroup Windows
Win + Left/Right = Flip Windows


အဆင့္၅။Keyboard shortcut for Nautilus

Shift + Ctrl + N = Create New Folder
Ctrl + T = Delete selected file(s) to trash
Alt + ENTER = Show File/Folder Properties
Ctrl + 1 = Toggle View As Icons
Ctrl + 2 = Toggle View As List
Shift + Right = Open Directory (Only in List View)
Shift + Left = Close Directory (Only in List View)
Ctrl + S = Select Pattern F2 = Rename File
Ctrl + A = Select all files and folders
Ctrl + W = Close Window
Ctrl + Shift + W = Close All Nautilus Windows
Ctrl + R = Reload Nautilus Window
Alt + Up = Open parent directory
Alt + Left = Back
Alt + Right = Forward.
Alt + Home = go to Home folder
Ctrl + L = go to location bar
F9 = Show sidepane
Ctrl + H = Show Hidden Files
Ctrl + + = Zoo
m In Ctrl + - = Zoom Out
Ctrl + 0 = Normal Size

ပံုေလးေတြအစမ္းတင္ၾကည့္မယ္

Type your summary here Type rest of the post here